خودروهای مفهومی بسیار جذاب اما فراموش شده

خودروهای مفهومی یا کانسپت ها به عنوان ویترین تکنولوژی‌های یک خودروساز به شمار می‌روند. این خودرو می‌توانند کاملاً به‌صورت سری توسعه یابند یا اینکه در یک نمایشگاه بین‌المللی معرفی شوند و یا اینکه حالتی میانه داشته باشند.

کانسپت ها به‌نوعی از دهه ۳۰ میلادی تاکنون حضور داشته‌اند. بسیاری از آن‌ها برای سال‌های بسیار در اذهان باقی مانده‌اند اما اکثرشان به سرعت فراموش شده‌اند. برای مثال این سؤال را از شما می‌پرسیم: آیا کانسپت برجسته سیتروئن در سال ۲۰۱۰ را به یاد می‌آورید؟ در این لیست می‌خواهیم شما را با خودروهای مفهومی بسیار جذابی که با گذشت زمان فراموش شدند معرفی کنیم پس با ما همراه باشید.

استون مارتین اتم (سال ۱۹۴۰)

اتم یک سدان کوچک و به شدت شیک در دوران خود بود و از پیشرانه ۲ لیتری سود می‌برد. البته این نیروگاه آهنین در سال ۱۹۴۴ جای خود را به یک پیشرانه حجیم‌تر پوشراد داد. دیوید براون این خودرو را اندکی قبل از تصمیم به خرید استون مارتین راند و تحت تأثیر آن قرار گرفت اما متأسفانه اتم هیچ‌وقت به خط تولید راه نیافت.

آلفارومئو کارابو (سال ۱۹۶۸)

مارچلو گاندینی (متولد ۱۹۳۸ میلادی) زمانی که شیک عجیب کارابو را طراحی می‌کرد احتمالاً به چیز خاصی فکر می‌کرد. آلفارومئو اجازه پیش رفتن از مرحله کانسپت را نداشت و قطعاً دنیا نیز آماده پذیرش خودرویی همچون کارابو در دهه ۶۰ میلادی نبود. البته این خودروی پیشرانه وسط شباهت زیادی به یکی دیگر از طراحی‌های گاندینی داشت. درباره لامبورگینی کانتاش صحبت می‌کنیم که برخلاف کانسپت یاد شده در سال ۱۹۷۴ راهی بازار شد.

نیسان 126X (سال ۱۹۷۰)

یک کانسپت تیز و عجیب دیگر که ویژگی تغییر چراغ عقب را به نمایش می‌گذاشت. شکل کلی نیسان 126X خیلی شبیه ابر خودروها نبود هرچند در برخی جهات عجیب‌تر جلوه می‌کرد. یکی از بخش‌هایی که نیسان یک پله جلوتر از برخی برندهای دیگر حرکت کرده بود دسترسی به کابین از طریق کانوپی بود که لولاهای آن بین سقف، شیشه جلو و پانل‌های جلوی بدنه نصب شده بودند.

پونتیاک فایربرد ترنس ای ام تایپ K (سال ۱۹۷۷)

تولید نسخه استیشن از دومین نسل فایربرد ایده‌ای بود که به‌طور سورپرایز کننده‌ای در جنرال موتورز طرفدار پیدا کرد. دو کانسپت تولید شد که یکی از آن‌ها در این تصویر دیده می‌شود. دیگری نیز به‌روز شد تا از تغییرات مدل فیس لیفت فایربرد استاندارد ۱۹۷۹ سود ببرد. درب‌های گالوینگ این خودرو نه تنها اجازه دسترسی به کابین بلکه به فضای بار را نیز می‌دادند. البته تولید این خودرو بنا به دلایلی انجام نشد و یکی از این دلایل هزینه‌های تولید بالا بود.

بی ام و E1 (سال ۱۹۹۱)

E1 اصلی تلاشی مدرن برای توسعه خودرویی برقی از صفر بود. کارشناسان بازخوردهای مثبتی به این خودرو داشتند و ژرمن‌ها در سال ۱۹۹۳ هم تلاش دیگری را انجام دادند. اگرچه این خودروی مفهومی از ویژگی‌های جالبی سود می‌برد اما راهی به خط تولید نیافت و طرفداران بی ام و می‌بایست تا سال ۲۰۱۳ صبر می‌کردند تا پشت فرمان بی ام و i3 برقی بنشینند.

مرسدس بنز F100 (سال ۱۹۹۱)

F100 که ظاهری عجیب‌تر از رنو آوانتایم داشت احتمالاً به خانه بیش از چند صد نفر راه نمی‌یافت اما هدف مرسدس این نبود. هدف این بود که تکنولوژی‌های نوین آن به نمایش گذاشته شده و در خودروهای بعدی بکار روند. از جمله این تکنولوژی‌ها می‌توان به چراغ‌های جلوی مدرن، تشخیص صوتی، پایش فشار باد لاستیک‌ها و چیپ کارت بجای کلیدهای سنتی اشاره کرد. F100 همچنین می‌توانست به راننده درباره خطرات پیش رو هشدار دهد و پانل‌های خورشیدی دو مترمربعی روی سقف نیز حداکثر ۱۰۰ وات برق تولید می‌کردند.

رنو رِیناستلا (سال ۱۹۹۲)

کانسپت ریناستلا که در دیزنی لند پاریس به نمایش گذاشته شده بود نام خود را از یک محصول واقعی رنو در دهه ۳۰ میلادی گرفت. این کانسپت کاملاً تخیلی قرار بود بخشی از سبد محصولات رنو در سال ۲۳۲۸ میلادی باشد! صحبت کردن از خودرویی برای قرن ۲۴ سخت است اما این کانسپت در روی کاغذ می‌تواند ۱۵ سانتی‌متر بالای جاده حرکت کند و نکته جالب اینکه یک پروتوتایپ آن در زمان تست‌ها تصادف کرد.

بیوک XP2000 (سال ۱۹۹۵)

اگرچه این خودرو از نشان بیوک استفاده می‌کرد و در سه نمایشگاه خودروی بزرگ آمریکا حضور یافت اما XP2000 در واقع توسط برند هولدن استرالیا توسعه یافته بود. XP2000 به عنوان یکی از خاص ترین خودروهای مفهومی این برند از پلتفرم V استفاده می‌کرد (پلتفرم V اساساً تولید اوپل آلمان بوده است) و به نظر می‌رسید در آینده به خط تولید راه خواهد یافت اما جنرال موتورز تصمیم گرفت آن را از پشت ویترین نمایشگاه‌ها خارج نکند.

بوگاتی ۱۸/۳ شیرون (سال ۱۹۹۹)

داستان ۱۸/۳ شیرون به اولین روزهای مالکیت فولکس‌واگن بر بوگاتی بازمی‌گردد. سه کانسپت از این خودرو در همان زمان تولید شد و همگی از پیشرانه ۱۸ سیلندر ۶.۳ لیتری ۵۵۵ اسب بخاری استفاده می‌کردند و همین موضوع در نام خودرو نیز دیده می‌شود. باقی نام خودرو به راننده بوگاتی لوئیس شیرون اشاره دارد. همان‌طور که می‌دانید بوگاتی نهایتاً از نام شیرون در ابر خودروی جدید سال ۲۰۱۶ خود استفاده کرد.

آئودی رزمایر (سال ۲۰۰۰)

یکی دیگر از رانندگان مسابقه‌ای مشهور که نامش روی خودروهای مفهومی می‌درخشد برند رزمایر آلمانی است. کانسپت آئودی به فرم کوپه‌ای دو درب و عجیب بود که پیشرانه ۱۶ سیلندر آن کاملاً جلب‌توجه می‌کرد هرچند در اینجا آرایش W داشت. خود رزمایر در تست رکورد سرعت زمینی سال ۱۹۳۸ و اتوبان A5 نزدیک فرانکفورت جانش را از دست داد.