خودروهای کانسپت جذاب که در نسخه تولیدی شکست خوردند! (قسمت پایانی)

خودروهای کانسپت ویترینی از توانایی‌ها و تکنولوژی‌های جذاب خودروسازان هستند و مسیر پیش روی آن‌ها در تولید محصولات جدید را به نمایش می‌گذارند. البته تمامی کانسپت ها زمان ورود به خط تولید موفق نمی‌شوند و ما می‌خواهیم برخی از شکست‌های مشهور دنیای خودرو را خدمت شما عزیزان معرفی کنیم.

برخی خودروهای کانسپت برای جلب‌توجه بازدیدکنندگان نمایشگاه‌های معتبر تولید می‌شوند درحالی‌که برخی دیگر پیش‌نمایش محصولی جدید هستند. البته در اغلب موارد استایل خاص کانسپت ها تعدیل می‌شود و این موضوع جذابیت آن‌ها در زمان تبدیل شدن به نسخه تولیدی را کاهش می‌دهد. در ادامه نگاهی خواهیم داشت به خودروهای کانسپت جذاب که در فرایند تبدیل شدن به نسخه نهایی تولیدی جذابیت‌های خود را از دست داده و شکست خوردند.

در همین زمینه بخوانید: خودروهای کانسپت جذاب که در نسخه تولیدی شکست خوردند! (قسمت اول)

شورولت بیت کانسپت (سال ۲۰۰۷)

بیت بخشی از سه کانسپت جذاب شورولت در نمایشگاه نیویورک ۲۰۰۷ بود. با رنگ سبز چشم‌نواز، ظاهری عضلانی مانند و کابینی پیشرفته، این طرح مطالعاتی دو درب می‌توانست یک خودروی شهری هیجان‌انگیز با احساسی سطح بالا باشد اما اوضاع به گونه‌ای دیگر رقم خورد.

شورولت اسپارک تولیدی (سال ۲۰۰۹)

کانسپت بیت در راه ورود به خط تولید بخش اعظمی از جذابیت‌های خود را از دست داد. نسخه تولیدی بیت با نام اسپارک معرفی شد و شاخصه‌های اسپرت آن کمتر شده بودند. درب‌های عقب به نسخه تولیدی اضافه شد و کابین نیز از نظر طراحی و کیفیت متریال پسرفت داشت. خریداران البته می‌توانستند اسپارک را با رنگ سبز متالیک سفارش دهند.

رنو ویند کانسپت (سال ۲۰۰۴)

رنو ویند کانسپت یک رودستر ماجراجویی با طراحی ۲+۱ بود و پیشرانه ۲ لیتری ۱۶ سوپاپ آن در محصولات آن دوران فرانسوی‌ها دیده می‌شد. کابین خودرو از طراحی زیبایی سود می‌برد و زمانی که راننده درب خودرو را باز می‌کرد فرمان و پدال‌ها جمع می‌شدند.

رنو ویند تولیدی (سال ۲۰۱۰)

نسخه تولیدی ویند بسیار ارزان‌تر از مدل مفهومی آن بود. خریداران می‌توانستند پیشرانه ۱.۲ لیتری توربو یا ۱.۶ لیتری تنفس طبیعی را سفارش دهند اما این خودرو بیشتر به خاطر سقف خود شناخته می‌شود زیرا راننده با یک دست خود می‌توانست بدون اینکه از روی صندلی بلند شود سقف را باز کرده یا ببندد. بازخوردهای نسبتاً مثبتی به این خودرو وجود داشت اما ویند در سال ۲۰۱۳ بازنشسته شد.

بی ام و ویژن EfficientDynamics کانسپت (سال ۲۰۰۹)

شاید این کانسپت از زیباترین نام در دنیای خودرو استفاده نکرده باشد اما یک کوپه ۲+۲ خاص با درب‌های قیچی و بدنه‌ای فوق‌العاده آیرودینامیک را شاهد بودیم که به قوای محرکه پیشرفته‌ای نیز مجهز شده بود. نیروگاه ۳ سیلندر ۱.۵ لیتری توربو می‌توانست چرخ های عقب را به حرکت درآورد و پیشرانه برقی نیز در اکسل جلو و عقب وجود داشت. کل قدرت این مجموعه به بیش از ۳۵۰ اسب بخار می‌رسید و همکاری پیشرانه درون‌سوز و برقی مصرف سوخت بسیار خوبی را به ارمغان آورده بود.

بی ام و i8 تولیدی (سال ۲۰۱۳)

پس از کانسپت ویژن EfficientDynamics بی ام و محصولات مفهومی متنوعی را معرفی کرد اما اکثر عناصر طراحی این کانسپت راهی خط تولید شد و نهایتاً i8 به وجود آمد. بی ام و i8 طراحی زیبایی داشت بنابراین واقعاً نمی‌توان آن را شکست نامید اما ژرمن‌ها یک ایده را کنار گذاشتند و آن‌هم درب‌های کاملاً شفاف مدل مفهومی بود که اگرچه جذابیت بصری خودرو را کاهش داد اما به حریم خصوصی سرنشینان احترام گذاشت.

تویوتا پریوس c کانسپت (سال ۲۰۱۱)

پریوس c (حرف c از اول کلمه city گرفته شد) از قوای محرکه هیبریدی استفاده می‌کرد و به دنبال جلب نظر افراد جوانی بود که خواهان هزینه‌های نگهداری کم و خودرویی بزرگ بودند. این خودرو به همراه نسخه خانوادگی پریوس V در نمایشگاه دیترویت معرفی شد و از طراحی جسورانه‌ای سود می‌برد.

تویوتا پریوس c تولیدی (سال ۲۰۱۲)

یک سال پس از معرفی نسخه کانسپت، تویوتا مدل تولیدی پریوس c را عرضه کرد. این خودرو در ژاپن با نام آکوا شناخته می‌شد اما نام اصلی پریوس c برای بازارهای جهانی باقی ماند. از نظر فنی چیز زیادی تغییر نکرده بود اما طراحی آن کاملاً عادی‌تر شد زیرا به احتمال زیاد تویوتا فکر می‌کرد مشتریان خواهان خودرویی رده میانی با جذابیت محصولات کانسپت نیستند!

تویوتا FT-1 کانسپت (سال ۲۰۱۴)

کانسپت FT-1 که اولین بار در ژانویه ۲۰۱۴ به نمایش درآمد یک کوپه طویل، کم ارتفاع و جذاب بود که استایل آن از خودروهای مسابقه‌ای الهام گرفت و طراحی فوق‌العاده‌ای برای آینه‌های جانبی داشت. تویوتا دست طراحان را باز گذاشته بود، چیزی که در فرایند توسعه نسخه تولیدی رخ نداد.

تویوتا GR سوپرا تولیدی (سال ۲۰۱۹)

سوپرا تأثیر زیادی از کانسپت FT-1 پذیرفته اما دقیقاً شبیه آن نیست زیرا پسرعموی بی ام و Z4 به شمار می‌رود. به همین خاطر سوپرا چندین سانتی‌متر کوتاه‌تر از FT-1 بوده و همین موضوع تأثیر بصری بسیار متفاوتی ایجاد می‌کند. همچنین خبری از آینه‌های جانبی جذاب مدل کانسپت در سوپرا نیست.

کیا GT4 استینگر کانسپت (سال ۲۰۱۴)

استودیوی طراحی کیا در کالیفرنیا با معرفی GT4 استینگر غوغا به پا کرد. این کوپه ۲+۲ از چنان خط کاپوت کم ارتفاعی سود می‌برد که قوس چرخ های جلو برای جا دادن رینگ‌های ۲۰ اینچی طراحی متمایزی به خود گرفتند. چراغ‌های جلوی عمودی و یکپارچه با ورودی‌های هوا در کناره‌ها نصب شده بودند و جذابیت زیادی داشتند. اگر کیا چنین محصولی را تولید می‌کرد احتمالاً نظر جهان به آن جلب می‌شد.

کیا استینگر تولیدی (سال ۲۰۱۷)

استینگر سه سال پس از کانسپت GT4 استینگر راهی بازار شد اما طراحی بسیار متفاوتی داشت. این خودرو به شکل یک لیفت بک با فضای کافی برای چهار سرنشین ساخته شد و برای رقابت با محصولاتی همچون آئودی A5 اسپرت بک و بی ام و سری ۴ گرن کوپه طول بیشتری داشت. شکی وجود ندارد که این خودرو میزان فروش بیشتری را می‌توانست نسبت به مدل کانسپت یاد شده داشته باشد اما از طرفی احتمال پشیمانی کره‌ای‌ها از عدم تولید GT4 استینگر را نیز باید در نظر گرفت.

لکسوس UX کانسپت (سال ۲۰۱۶)

به سختی می‌توان این کانسپت را زیبا دانست اما قطعاً از نظر تأثیر بصری چیزی کم ندارد. لکسوس UX پیش‌نمایش یک کراس اوور لوکس و جمع‌وجور بود و از استایلی تیز و خشن شامل جلوپنجره بزرگ سود می‌برد. در این خودرو خبری از ستون مرکزی نبود و بنابراین به راحتی می‌توانستید وارد کابین شوید.

لکسوس UX تولیدی (سال ۲۰۱۸)

نسخه تولیدی UX اولین بار در نمایشگاه ژنو ۲۰۱۸ معرفی شد و سریعاً تأثیرپذیری از کانسپت خود را به نمایش گذاشت. این خودرو همچنان تیز و خشن بود هرچند عناصر طراحی مدل مفهومی به شدت تعدیل شده بودند. جلوپنجره خاص لکسوس تغییر زیادی نداشت و در کل همان چیزی را که انتظار داشتیم مشاهده کردیم. البته درب‌های خودرو بر خلاف مدل مفهومی حالتی سنتی داشتند.