معرفی عجیب‌ترین خودروهای کانسپت تاریخ! (قسمت پایانی)

در این مقاله خواندنی شاخص‌ترین و عجیب‌ترین خودروهای کانسپت تاریخ را خدمت شما عزیزان معرفی می‌کنیم.

هدف اصلی از معرفی خودروهای کانسپت جابجایی مرزهای طراحی و تکنولوژی است اما گاهی اوقات طراحان به همین موضوع اکتفا نمی‌کنند. خودروهای کانسپتی وجود دارند که اگرچه هرگز راهی خط تولید نشده‌اند اما تا سال‌ها در خاطرات باقی مانده‌اند. برخی از آن‌ها به یک اسطوره تبدیل شده‌اند ولی اکثرشان از یادها رفته‌اند که شاید این بهترین موضوع برای کانسپت های نه چندان جالب باشد؛ اما ما می‌خواهیم عجیب‌ترین خودروهای کانسپت تاریخ را معرفی کنیم.

همچنین بخوانید: معرفی عجیب‌ترین خودروهای کانسپت تاریخ! (قسمت اول)

عجیب‌ترین خودروهای کانسپت تاریخ

تویوتا کروزینگ دِک (سال ۱۹۹۹)

اگر از شما پرسیده شود دو نوع خودروی کاملاً متضاد باهم را نام ببرید احتمالاً شما دو مدل اسپرت و وانت پیکاپ را انتخاب خواهید کرد. درصورتی‌که تلاش کنید این دو نوع خودرو را به یکی تبدیل کنید چیزی برای پنهان کردن نخواهید داشت. این امر باعث نشد تویوتا ایده موردبحث را کنار بگذارد و حاصل کار هم سلیکا کروزینگ دِک بود که تصویرش را مشاهده می‌کنید.

والمت زیرون (سال ۱۹۹۹)

والمت در امر طراحی و ساخت سیستم‌های سقف کانورتیبل برای خودروها تخصص دارد اما در زمینه طراحی یک خودروی کامل این‌گونه نیست. این امر با معرفی کانسپت زیرون در نمایشگاه ژنو ۱۹۹۹ خودش را نشان داد چراکه با دیدن آن نمی‌دانستید که بخندید یا گریه کنید.

سیتروئن اسمز (سال ۲۰۰۰)

سیتروئن اعلام کرد این یک کانسپت برجسته با طراحی دوستدار مصرف‌کننده است که باعث شکل‌گیری ارتباط جدیدی بین عابران پیاده و رانندگان می‌شود. قضاوت دراین‌باره را به شما عزیزان واگذار می‌کنیم.

سوزوکی GSX-R/4 (سال ۲۰۰۱)

سوزوکی در سال‌های اخیر محصولات نسبتاً جالبی را عرضه کرده اما زمانی که کانسپت GSX-R/4 در سال ۲۰۰۱ رونمایی شد خبری از محصولات دل‌چسب این برند ژاپنی نبود. نیروبخش کانسپت سوزوکی پیشرانه ۱.۳ لیتری هایابوسا است که در وسط خودرو قرار دارد.

تویوتا پاد (سال ۲۰۰۱)

پاد پالس‌های راننده و وضعیت او را تشخیص می‌داد و با تغییر رنگ چراغ‌ها و تکان دادن آنتن پشتی او را ریلکس می‌کرد.

لکسوس ۲۰۵۴ (سال ۲۰۰۲)

این کانسپت که برای فیلم مینوریتی ریپورت تولید شد قرار بود نیم‌نگاهی به حمل‌ونقل شخصی در ۵۰ سال بعد داشته باشد.

میتسوبیشی SUP (سال ۲۰۰۲)

کانسپت میتسوبیشی از ۵ نوع شکل بدنه و ۲ پیشرانه در یک ساختار استفاده کرده است و تعجبی ندارد که میتسوبیشی آن را SUP یا پکیج کاربردی اسپرت می‌نامد. با وجود پیشرانه‌های بنزینی و برقی و ترکیبی از بدنه خودروهای شاسی‌بلند، کانورتیبل، مینی ون، اسپرت و خانوادگی، SUP در تئوری محصولی برای همه افراد است. ژاپنی‌ها به دنبال بررسی بازخوردهای خریداران بودند اما هیچ‌کسی برای خرید آن اعلام آمادگی نکرد.

پژو H20 (سال ۲۰۰۲)

۲۰۶ یکی از کوچک‌ترین محصولات پژو به شمار می رود درحالی‌که اکثر خودروهای آتش‌نشانی ابعادی در حد و اندازه یک خانه کوچک دارند که دلیلش واضح است. با این تفاسیر پژو چه فکری کرد که ۲۰۶ را به یک خودروی آتش‌نشانی تبدیل نمود؟ اگر بخواهید با این کانسپت یک تکه کاغذ را خاموش کنید مشکلی وجود نخواهد داشت اما برای خاموش کردن هر وسیله بزرگ‌تر از آن نیازمند یک خودروی آتش‌نشانی واقعی خواهید بود.

رین اسپید پریستو (سال ۲۰۰۲)

رین اسپید کانسپت های عجیب زیادی را معرفی کرده است. اکثر این خودروها از تکنولوژی‌های به‌دردنخور یا طراحی بد استفاده کرده‌اند و پریستو هم از این قاعده مستثنا نیست. در این خودرو شاهد تکنولوژی تغییر فاصله بین محوری هستیم. در واقع طراحان رین اسپید می‌خواستند خودرویی جمع‌وجور برای ترددهای شهری و البته جادار برای سفرهای طولانی بسازند اما حاصل کار یک پروژه بی‌سرانجام به دلیل هزینه‌ها و پیچیدگی‌های زیاد بود.

دوج تاماهاوک (سال ۲۰۰۳)

شاید این کانسپت شبیه یک موتورسیکلت باشد اما در واقع دارای چهار چرخ است؛ اما چه کسی حاضر خواهد بود پشت فرمان یک چهار چرخه با پایداری یک موتورسیکلت بنشیند، آن‌هم کانسپتی که به خاطر پیشرانه ۱۰ سیلندر ۸.۳ لیتری برگرفته از وایپر حداکثر سرعت حدود ۴۸۰ کیلومتر در ساعت دارد.

آئودی RSQ (سال ۲۰۰۴)

خودرویی دیگر برای یک فیلم سینمایی! RSQ برای فیلم من ربات هستم تولید شد و داستان فیل همانند مینوریتی ریپورت در آینده و سال ۲۰۳۵ می‌گذشت. این کانسپت بجای چرخ‌های معمولی روی فضا حرکت می‌کرد و از درهای پروانه‌ای سود برده بود. برخلاف بسیاری از خودروهای حاضر در لیست ما، RSQ به وضوح از زبان طراحی مرسوم آئودی استفاده کرده است.

پژو هوگار (سال ۲۰۰۴)

اگر از شما بخواهند خودروهای تولیدی با دو پیشرانه را نام ببرید لیست بسیار محدودی خواهید داشت بنابراین مشخص نیست پژو با این کانسپت می‌خواست به چه چیزی دست یابد. با ترکیب دو پیشرانه دیزلی ۲.۲ لیتری ۱۸۰ اسب بخاری، هوگار محصولی کاملاً بی‌فایده به نظر می‌رسد.

فیات اولتره (سال ۲۰۰۵)

فیات زمانی که اولتره را رونمایی کرد در آستانه ورشکستگی قرار داشت و البته با دیدن کانسپت یاد شده می فهمیم ورشکستگی آن امری تعجب برانگیز نبوده است. شرکتی که به خاطر تولید خودروهای کوچک شناخته می‌شود تلاش کرد نسخه ایتالیایی هامر را بسازد و همه ما می‌دانیم که هامر به سرنوشتی دچار شد.

مرسدس بایونیک (سال ۲۰۰۵)

ماهی جانوری آیرودینامیک، جذاب و رنگی است؛ اما ماهی جعبه‌ای را می‌توان جزو زشت‌ترین مخلوقات دانست. با این تفاسیر حدس بزنید مرسدس برای ساخت بایونیک کانسپت از کدام نوع ماهی الهام گرفته است.

نیسان پیوو (سال ۲۰۰۵)

مضحک و پیچیده! مهندسان نیسان همه آیتم‌های یک خودروی مدرن را گرفته و بازنگری کردند تا با حداکثر هزینه و پیچیدگی یک کانسپتی را بسازند که هرگز از نظر اقتصادی محصولی به‌دردبخور نخواهد بود.

پژو مووی (سال ۲۰۰۵)

مووی به عنوان یک خودروی شهری چابک و دوستدار محیط‌زیست معرفی شد و نسخه‌ای فول سایز از آن نیز تولید شد اما بنا به دلایلی پژو هرگز این خودرو را در نمایندگی‌های خود به نمایش درنیاورد.

رین اسپید سنسو (سال ۲۰۰۵)

سنسو رفتار راننده را بررسی می‌کرد و بر اساس آن موسیقی، نورپردازی کابین و… تنظیم می‌شد هرچند نتیجه کار همانند دیگر کانسپت های رین اسپید جالب نبود.

تویوتا آیگو دی جی (سال ۲۰۰۵)

آیگو دی جی بیشتر شبیه یک ماشین موسیقی بود تا خودرو و طراحان تویوتا تلاش داشتند یک میز دی جی متحرک را تولید کنند. البته از الف تا ب این کانسپت مزخرف به نظر می‌رسید و به همین خاطر هم تعریف دقیق یک خودرو را از بین برد.

ونتوری آسترولب (سال ۲۰۰۶)

آسترولب نسخه‌ای گیراتر از اکلکتیک بود و کاملاً به استفاده از انرژی خورشیدی تعهد داشت. البته در کنار این موارد ونتوری می‌خواست دو نفر سرنشین را با ناراحتی حداکثری حمل کند.

ونتوری اکلکتیک (سال ۲۰۰۶)

ونتوری این کانسپت را برای جهان دیگر طراحی کرد. در واقع اکلکتیک با قدرت خودش تولید شد و از پانل‌های خورشیدی و توربین بادی استفاده می‌کند. البته مشکل این بود که میزان قدرت تولیدی به اندازه کافی نیست و به درد نمی‌خورد.

فولکس‌واگن GX3 (سال ۲۰۰۶)

وقتی به این فکر می‌کنید که فولکس‌واگن چقدر محافظه‌کار است بنابراین با دیدن اینکه GX3 به تعداد محدود راهی خط تولید شده بسیار متعجب می‌شوید. البته این کانسپت اصلاً موفق نشد و اندکی بعد به فراموشی سپرده شد.

رین اسپد اوسیس (سال ۲۰۱۷)

کمپانی سوئیسی رین اسپید در نمایشگاه CES سال ۲۰۱۷ این کانسپت را معرفی کرد، کانسپتی که همانند تمامی خودروهای تولیدی دنیا پذیرای یک باغ کوچک روی داشبورد است. اوسیس به عنوان محصولی خودران دارای بخش نگهداری پیتزا با کنترل دماست.

بی ام و i اینساید فیوچر (سال ۲۰۱۷)

این کانسپت بیش از آنکه نشان دهنده ظاهر محصولات آتی بی ام و باشد ویترینی برای نمایش تکنولوژی‌های جدید بود. نمایشگر هولوگرافیک حساس به لمس در داشبورد به همراه سیستم خودران جزو اصلی‌ترین ویژگی‌های i اینساید فیوچر هستند.

رنو EZ اولتیمو (سال ۲۰۱۸)

همه ما با عبارت “اتاق پذیرایی روی چهار چرخ” آشنا هستیم اما EZ اولتیمو این استعاره را به واقعیت بدل کرده و محصولی خودران است. کانسپت رنو ۵.۸ متر طول دارد و برای حمل‌ونقل بسیار لوکس و شخصی در آینده طراحی ‌شده است.