زیباترین خودروها با درهای گالوینگ، از مرسدس SLS AMG تا تسلا مدل X

یکی از راه‌های جذاب‌تر کردن خودروها، استفاده از درهای غیرمتعارفی مثل گالوینگ است. این درها اولین بار توسط مرسدس بنز به بازار آمدند و بعداً موردتوجه بسیاری از خودروسازان قرار گرفتند.

مرسدس بنز ۳۰۰SL سال ۱۹۵۴

۳۰۰SL هیچ‌گاه توسط خود مرسدس گالوینگ نامیده نشد اما این نام که از مرغ‌های دریایی گرفته شده است، خیلی خوب نوع باز شدن درهای این مرسدس را توصیف می‌کند. برای استفاده از این درها در ۳۰۰SL باید رکاب‌ها تقویت می‌شدند تا به خودرو استحکام ببخشند. بااین‌حال، ۳۰۰SL رودستر که پس از نسخهٔ کوپه با درهای معمولی ساخته شد، بدنهٔ مستحکم‌تری داشت.

دتوماسو مانگوستا سال ۱۹۶۷

درهای گالوینگ همیشه فقط برای ورود به کابین مورداستفاده قرار نگرفتند و دتوماسو در اولین سوپراسپرت خود با نام مانگوستا از این نوع در برای کاور پیشرانه استفاده و نمایی بسیار چشمگیر را ایجاد کرد. این پانل‌های بزرگ وقتی بلند می‌شدند یک پیشرانهٔ ۴.۷ لیتری V8 را نمایان و دسترسی عالی را برای انجام تعمیرات فراهم می‌کردند. البته این درها دید عقب را بسیار ضعیف کرده بودند. تا سال ۱۹۷۲ حدود ۴۰۰ دستگاه از مانگوستا ساخته شد.

مرسدس بنز C111 سال ۱۹۷۰

هرچند C111 بیشتر شبیه یک کانسپت به نظر می‌رسید اما ۱۶ دستگاه از آن ساخته شد. البته این یک خودروی تولیدی نبود و برای آزمایش تکنولوژی‌های جدید ساخته شد. یکی از این آزمایشات، بازطراحی درهای گالوینگی بود که اولین بار در ۳۰۰SL استفاده شد. البته این درها بیشتر برای جلب نظر روزنامه‌نگاران در نمایشگاه‌های مختلفی که C111 به نمایش درمی‌آمد طراحی شده بودند. C111 این کار را با موفقیت انجام داد اما به دلیل بحران سوخت دههٔ ۷۰، این خودرو که در نمونه‌های اول به پیشرانهٔ پرمصرف وانکل مجهز بود هیچ‌گاه به تولید انبوه نرسید.

دلورین DMC-12 سال ۱۹۸۱

DMC-12 زمانی که معرفی شد، با طراحی آینده‌نگر و درهای گالوینگ، سروصدای زیادی به راه انداخت اما این درها با افزایش سن خودرو شل می‌شدند و به جک‌های هیدرولیکی جدیدی نیاز داشتند. علاوه بر این، DMC-12 به خاطر استفاده از پیشرانهٔ ۲.۸ لیتری V6 با تنها ۱۳۰ اسب بخار قدرت، پرفورمنس ضعیفی داشت. با وجود تلاش‌های لوتوس، این ماشین هندلینگ خیلی جالبی هم نداشت. رکود اقتصادی و متهم شدن رئیس شرکت «جان دلورین» به خریدوفروش مواد مخدر نیز میخ‌های آخر را بر تابوت DMC-12 زدند تا تنها ۱۰ هزار دستگاه از آن ساخته شود.

اتوزم AZ-1 سال ۱۹۹۲

کی کارهای ژاپنی باید در ابعاد مشخصی ساخته شوند و به همین دلیل، طراحان مجبورند برای متمایز کردن خودروهای خود از ایده‌های خاصی استفاده کنند. ازاین‌رو، AZ-1 که توسط برند اتوزم متعلق به مزدا از طریق همکاری با سوزوکی ساخته شد، به درهای گالوینگ مجهز بود. این خودرو کوپهٔ کوچک موتور وسطی بود که در طراحی از تویوتا MR2، فورد RS200 و حتی فراری F40 الهام گرفته بود. پیشرانهٔ ۶۵۷ سی‌سی سه سیلندر توربوشارژ AZ-1 با ۶۵ اسب بخار قدرت نیز از سوزوکی آلتو گرفته شده بود. این خودرو با نام سوزوکی کارا هم در ژاپن عرضه شد.

بریستول فایتر سال ۲۰۰۴

بریستول یک شرکت کوچک بریتانیایی بود که پس از جنگ جهانی دوم در کنار شرکت هواپیماسازی بریستول تشکیل شد. آخرین خودروی این شرکت پیش از انحلال در سال ۲۰۱۱، سوپرکاری بنام فایتر بود. ابتدا قرار بود این خودرو از آلومینیوم ساخته شود اما نهایتاً به فولادی تبدیل شد هرچند که درهای گالوینگ همچنان باقی ماندند و از فیبر کربن ساخته شدند تا سبک باشند و به‌راحتی بالا و پایین بروند. فایتر به پیشرانهٔ ۸ لیتری دوج وایپر مجهز شده بود که شتاب صفرتاصد ۴ ثانیه‌ای را فراهم می‌کرد. بااین‌حال، هیچ‌کدام از این‌ها برای موفقیت فایتر کافی نبودند و طی هفت سال تنها ۱۳ دستگاه از آن ساخته شد.

گامپرت آپولو سال ۲۰۰۵

«رول‌اند گامپرت» به دنبال ساخت خودرویی مسابقه‌ای برای جاده بود و این باعث خلق آپولو شد که به نظر می‌رسید مستقیماً از مسابقهٔ لمان آمده است. بااین‌حال، درهای گالوینگ و دیگر قسمت‌ها آپولو به‌عنوان یک خودروی جاده‌ای طراحی شده بودند هرچند که مثل بسیاری از خودروهای گالوینگ، ورود به کابین آپولو آسان نبود. پشت صندلی‌های این خودرو نیز یک پیشرانهٔ ۴.۲ لیتری V8 توئین توربو از آئودی قرار گرفته بود که با ۶۵۰ اسب بخار قدرت، شتاب صفرتاصد ۳ ثانیه‌ای را فراهم می‌کرد.

مرسدس بنز SLS AMG سال ۲۰۱۰

مرسدس بنز با سوپراسپرت SLS AMG در سال ۲۰۱۰ تلاش کرد تا تصویر جذاب ۳۰۰SL را دوباره احیا کند. بااین‌حال، این خودرو با پیشرانهٔ ۶.۲ لیتری V8 تنفس طبیعی، جانشین SLR مک‌لارن محسوب می‌شد. برجسته‌ترین ویژگی SLS اما درهای گالوینگ بودند که وقتی باز می‌شدند امکان نداشت مجذوب آن‌ها نشوید. هرچند این درها بسیار سبک بودند و با کمک جک‌های گازی خیلی راحت باز می‌شدند اما بستن آن‌ها می‌توانست سخت باشد زیرا مرسدس برای جلوگیری از افزایش وزن، از افزودن موتورهای برقی خودداری کرده بود.

پاگانی هوآیرا سال ۲۰۱۲

ساخت جانشینی برای زوندا کار بسیار دشواری بود اما پاگانی با هوآیرا این کار را به‌خوبی انجام داد. هوآیرا خودرویی شیک‌تر، قوی‌تر و سریع‌تر از سلف خود بود و رانندگی آسان‌تری داشت اما همچنان درهای گالوینگ را حفظ کرده بود. هوآیرا همچنین برای خودرویی با این سبک و سیاق بسیار کاربردی بود زیرا هنگام بالا رفتن درها، رکاب کوتاهی نمایان می‌شد که ورود و خروج را بسیار آسان می‌کرد. حتی صحبت‌هایی مبنی بر ساخت نسخهٔ رودستر هوآیرا هم با درهای گالوینگ وجود داشت اما نهایتاً این نسخه با درهای معمولی ساخته شد.

تسلا مدل X سال ۲۰۱۵

هرچند تسلا درهای عقب مدل X را فالکون وینگ می‌نامد اما این درها همان گالوینگ هستند. دیدن این درها در خودرویی که برای خانواده‌ها ساخته شده نه خریداران سوپراسپرت، غیرمعمول است اما دسترسی عالی به عقب مدل X فراهم می‌کند. همچنین هر وقت این درها باز می‌شوند، توجه همگان را به خود جلب می‌کنند. تنها مشکل این درها هنگام پارک در فضاهای تنگ نمایان می‌شود زیرا حتی با وجود استفاده از سیستم لولای دوبل توسط تسلا، درهای عقب برای باز شدن به فضای زیادی نیاز دارند.