اولین خودروی خودروسازان مشهور جهان (قسمت پایانی)

خودروسازان بزرگ و مشهور جهان کار خود را از کی آغاز کردند و اولین محصول آن‌ها چه بود؟ برای فهمیدن پاسخ این سؤالات، این سری مطالب پدال را دنبال کنید

مزدا، ۱۹۵۹

مزدا در سال ۱۹۲۰ با نام تویو کوگیو کار خود را با ساخت ماشین‌افزار آغاز کرد و چهار دهه بعد اولین خودروی خود را ساخت. این وانت سه‌چرخه‌ای بنام K360 بود که در سال ۱۹۵۹ در ژاپن عرضه شد. این وانت که در کشورمان هم عرضه شد، تا سال ۱۹۶۹ به تولید رسید و ۲۸۰ هزار دستگاه از آن ساخته شد. K360 به یک پیشرانهٔ ۳۵۶ سی‌سی دو سیلندر هوا خنک با ۱۱ اسب بخار قدرت مجهز بود و ظرفیت حمل ۴۸۵ کیلوگرم را داشت. اولین خودروی سواری مزدا هم یک سال بعد با نام R360 به بازار آمد.

هوندا، ۱۹۶۳

«سوئیچیرو هوندا» در سال ۱۹۳۷ کار خود را به‌عنوان مکانیک آغاز کرد و سپس وارد بخش تأمین قطعات و ساخت پیشرانه، دوچرخه‌های موتوردار و موتورسیکلت شد. در سال ۱۹۵۹، هوندا به بزرگ‌ترین سازندهٔ موتورسیکلت در جهان تبدیل شد. اولین خودروی این شرکت رودستری بنام S360 بود که در ژوئن ۱۹۶۲ معرفی شد اما هیچ‌گاه به تولید انبوه نرسید تا عنوان اولین خودروی تولیدی هوندا به وانت T360 و سپس رودستر S500 برسد که هردو در سال ۱۹۶۳ با اختلاف دو ماه به بازار عرضه شدند. T360 به یک پیشرانهٔ ۳۵۶ سی‌سی چهار سیلندر DOHC مجهز بود.

لامبورگینی، ۱۹۶۳

لامبورگینی ابتدا به ساخت تراکتور می‌پرداخت اما پس از مشاجرهٔ «فروچیو لامبورگینی» با «انزو فراری» تصمیم به ساخت خودرو گرفت؛ اما اولین تلاش این شرکت برای ساخت یک خودروی تولیدی جاده‌ای که با رونمایی از پروتوتایپی بنام ۳۵۰ GTV در نمایشگاه تورین ۱۹۶۳ صورت گرفت، با بازخوردهای بسیار بدی مواجه شد و درنتیجه، لامبورگینی طراحی نسخهٔ تولیدی را تغییر داد. ۳۵۰ GTV به یک پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V12 با ۳۶۰ اسب بخار قدرت مجهز بود.

ایران‌خودرو، ۱۹۶۷

هرچند در این مطلب به اولین خودروی خودروسازان مشهور جهان می‌پردازیم اما بد نیست نگاهی هم به بزرگ‌ترین خودروساز کشورمان داشته باشیم. ایران‌خودرو در سال ۱۳۴۱ یا ۱۹۶۲ با نام ایران‌ناسیونال توسط برادران خیامی برای ساخت اتاق و مونتاژ اتوبوس‌های مرسدس بنز تأسیس شد. سپس خیامی‌ها به فکر تولید خودروی سواری افتادند و پس از بررسی مدل‌های مختلف، نهایتاً هیلمن هانتر محصول گروه روتس بریتانیا انتخاب شد. تولید این خودرو در اردیبهشت ۱۳۴۶ برابر با می ۱۹۶۷ با نام پیکان در ایران آغاز شد.

کیا، ۱۹۷۴

داستان کیا در سال ۱۹۴۴ در قالب شرکت صنعتی کیونگ‌سونگ آغاز شد. این شرکت در سال ۱۹۵۷ تولید تحت لیسانس موتورسیکلت‌های هوندا را آغاز کرد و در سال ۱۹۶۲ به تولید وانت‌های سه‌چرخ مزدا پرداخت تا اینکه سرانجام در سال ۱۹۷۴، اولین خودروی خود را ساخت. البته این خودرو هم در اصل نسل دوم مزدا فامیلیا بود که با نام کیا بریسا در کره تولید می‌شد. این خودرو به یک پیشرانهٔ ۱ لیتری مجهز بود و تا سال ۱۹۸۱ تولید شد.

هیوندای، ۱۹۷۵

هیوندای در سال ۱۹۴۷ به‌عنوان یک شرکت ساختمانی تأسیس شد و ۲۰ سال بعد تولید خودروها و پیکاپ‌های فورد را به‌صورت تحت لیسانس آغاز کرد. سپس هیوندای برای توسعهٔ اولین خودروی خودش، «جورج ترنبول» بریتانیایی که قبلاً در شرکت بریتیش لیلاند کار می‌کرد را استخدام کرد. وی پنج مهندس بریتانیایی دیگر را هم به کار گرفت و با استفاده از موتور و گیربکس میتسوبیشی و برخی قطعات فورد کورتینا که قبلاً توسط هیوندای مونتاژ می‌شد، اولین خودروی این شرکت کره‌ای را توسعه داد. این خودرویی ساده و ارزان‌قیمت بود که توسط جوجارو از ایتال‌دیزاین طراحی شد و پونی نام گرفت.

آکورا، ۱۹۸۶

در دههٔ ۸۰، دولت ژاپن محدودیت‌های صادراتی را برای بازار ایالات‌متحده اعمال کرد و بنابراین، خودروسازان ژاپنی با صادرات خودروهای گران‌تر می‌توانستند سود بیشتری کسب کنند. بدین منظور، آکورا به‌عنوان برند لوکس هوندا در سال ۱۹۸۶ تأسیس شد. این اولین برند لوکسی بود که توسط یک خودروساز ژاپنی ایجاد می‌شد. اولین محصولات آکورا مدل‌های لجند و اینتگرا بودند که از طریق ۶۰ نمایندگی در سراسر ایالات‌متحده عرضه شدند. این خودروها اما در اصل محصولات هوندا بودند که در آمریکا با برند آکورا به فروش رسیدند. آکورا در چند سال اول فعالیت خود در بین پرفروش‌ترین برندهای لوکس پرفروش بازار ایالات‌متحده قرار گرفت و حتی از برندهای باسابقه‌ای مثل مرسدس بنز و ب‌ام‌و فروش بیشتری داشت اما در اواسط تا اواخر دههٔ ۹۰ فروش آن کاهش یافت.

لکسوس، ۱۹۸۹

پس از موفقیت آکورا، تویوتا و نیسان هم با الهام از هوندا در اواخر دههٔ ۸۰ به فکر ایجاد برند لوکس افتادند. دراین‌بین، تویوتا زودتر برند لوکس خود را با نام لکسوس معرفی کرد که بعدها بخش لوکس را متحول کرد. اولین تیزر از نام و لوگوی این برند در نمایشگاه نیویورک ۱۹۸۸ منتشر شد و مدت کوتاهی بعد، در ژانویهٔ ۱۹۸۹ در نمایشگاه دیترویت، اولین محصول لکسوس با نام LS400 رونمایی شد. این خودرویی فوق‌العاده راحت، مجهز و قابل‌اعتماد بود و دنیای کاملاً متفاوتی را نسبت به مرسدس، کادیلاک و جگوار در اختیار خریداران قرار می‌داد.

اینفینیتی، ۱۹۸۹

تنها چند ماه پس از تویوتا، نیسان هم در نوامبر ۱۹۸۹ برند لوکس اینفینیتی را راه‌اندازی کرد. اولین خودروی این برند، سدان لوکسی بنام Q45 بود. این خودرو از یک پیشرانهٔ ۴.۵ لیتری V8 با ۲۸۴ اسب بخار قدرت استفاده می‌کرد که از نیسان پرزیدنت گرفته شده بود. جالب اینکه در آن سال‌ها، برای Q45 سیستم فرمان گیری چرخ‌های عقب و تعلیق فعال با کنترل هیدرولیکی قابل سفارش بود.

مک‌لارن، ۱۹۹۲

اولین مک‌لارن‌ها خودروهای مسابقه‌ای M6 بودند که توسط شرکتی بنام تروجان در اواخر دههٔ ۶۰ ساخته شدند. هرچند تعدادی از این خودروها به نمونه‌های جاده‌ای تبدیل شدند اما مک‌لارنی که امروز می‌شناسیم در سال ۱۹۸۵ توسط «ران دنیس» برای ساخت خودروهای جاده‌ای و مسابقه‌ای تأسیس شد. اولین ثمرهٔ این شرکت مدل باورنکردنی F1 بود که در سال ۱۹۹۲ معرفی شد و با دستیابی به سرعت ۳۸۶ کیلومتر بر ساعت، رکورد سریع‌ترین خودروی تولیدی جهان را شکست.

تسلا، ۲۰۰۸

احتمالاً خود تسلا هم نمی‌دانست که اولین محصولش چه تأثیری روی صنعت خودروسازی خواهد گذاشت. این خودروی اسپرت با نام تسلا رودستر که بر اساس لوتوس الیزه ساخته شده بود، نه‌تنها اولین خودروی الکتریکی با برد قابل‌اتکا (بین ۲۴۰ تا ۳۲۰ کیلومتر) بود بلکه با شتاب صفرتاصد زیر چهار ثانیه، تصوری که از خودروهای الکتریکی وجود داشت را کاملاً تغییر داد.

جنسیس، ۲۰۱۵

هیوندای ابتدا در سال ۲۰۰۸ از نام جنسیس برای سدان لوکسی استفاده کرد اما کمتر از یک دهه بعد، با الگوبرداری از ژاپنی‌ها و خصوصاً تویوتا و لکسوس، در نوامبر ۲۰۱۵ جنسیس را به‌عنوان برند لوکس مستقل تأسیس کرد. اولین محصول جنسیس سدان پرچم‌دار G90 بود که اواخر همان سال در کره جنوبی رونمایی شد. این آغازی برای جاه‌طلبی‌های هیوندای بود که بعداً با سدان‌های کوچک‌تر و همین‌طور کراس‌اوورها ادامه پیدا کرد. درحالی‌که جنسیس در سال ۲۰۱۶ کمتر از ۷ هزار خودرو در ایالات‌متحده فروخت، این رقم در سال ۲۰۲۲ به بیش از ۵۶ هزار دستگاه رسید.

اولین خودروی خودروسازان مشهور جهان (قسمت اول)

اولین خودروی خودروسازان مشهور جهان (قسمت دوم)

اولین خودروی خودروسازان مشهور جهان (قسمت سوم)

پایان