خودروهای اسپرت جالبی که تاکنون ندیده‌اید!

مرسدس AMG، فراری، لامبورگینی، پورشه و کوروت نمادهای خودروهای اسپرت هستند که در سراسر جهان شناخته‌شده‌اند ولی طی سال‌ها خودروهای اسپرتی هم ساخته شده‌اند که هیچ‌کس از وجودشان باخبر نیست.

ترامونتانا R سال ۲۰۰۷

کشور سازنده: اسپانیا

ترامونتانا یک شرکت کوچک اسپانیایی است که سالانه حدود ۱۲ دستگاه خودرو تولید می‌کند. ترامونتانا R در ظاهر شبیه ترکیب خودرویی فرمول یک با هواپیمای جنگنده به نظر می‌رسد و سرنشین پشت راننده می‌نشیند. این ماشین از یک پیشرانهٔ ۵.۵ لیتری V12 توئین توربوی ساخت مرسدس استفاده می‌کند که قدرت فوق‌العادهٔ ۷۲۰ اسب بخاری و چشمگیرتر از آن، گشتاور ۱۱۰۰ نیوتن متری دارد. این اعداد در خودرویی با وزن ۱۰۵۰ کیلوگرم، شتاب و سرعتی موشک مانند را به دنبال دارد. ترامونتانا به‌صورت دست‌ساز از آلومینیوم و فیبر کربن ساخته شده و رینگ‌های منیزیومی دارد.

دِوون GTX سال ۲۰۰۹

کشور سازنده: آمریکا

Devon Motorworks یک شرکت کوچک و نوپای آمریکایی بود که قصد داشت در اوایل سال ۲۰۰۹ امتیاز برند وایپر را از گروه کرایسلر بخرد ولی وقتی در این کار موفق نشد، تصمیم به ساخت سوپراسپرت اختصاصی خودش را گرفت. دوون اما برای ساخت این سوپرکار که GTX نام گرفت، از شاسی و پیشرانهٔ وایپر استفاده کرد. این یعنی زیر کاپوت GTX همان نیروگاه ۸.۴ لیتری V10 قرار گرفته بود که در اینجا ۶۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد یعنی ۵۰ اسب بخار بیشتر از وایپر. دوون قصد تولید ۳۶ دستگاه از GTX را با قیمت ۵۰۰ هزار دلار داشت ولی نهایتاً تنها دو دستگاه از این خودرو ساخته شد.

ترایدنت آیسنی سال ۲۰۱۲

کشور سازنده: بریتانیا

شرکت بریتانیایی ترایدنت، که در بهار ۱۹۹۹ احیا شد، حدود یک سال بعد رودستری با نام آیسنی را معرفی کرد که به یک پیشرانهٔ V6 بنزینی مجهز بود. اتفاق مهم اما در سال ۲۰۱۲ رخ داد یعنی زمانی که ترایدنت نسخهٔ جدیدی از آیسنی را با نیروگاه عجیبی معرفی کرد. این نسخه به پیشرانهٔ ۶.۶ لیتری V8 دیزلی دورامکس جنرال موتورز مجهز شد که متعلق به پیکاپ‌های سنگین بود و هرچند در نسخهٔ استاندارد ۴۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد ولی با پکیج‌های سفارشی این رقم می‌توانست به ۶۶۰ اسب بخار برسد. آیسنی قرار بود قوی‌ترین و سریع‌ترین خودروی دیزلی جهان باشد ولی متأسفانه رسوایی دیزل‌گیت فولکس‌واگن و نبود سرمایه‌گذار به این پروژه پایان داد.

یس رودستر سال ۲۰۰۱

کشور سازنده: آلمان

دو دانشجوی دانشگاه کلن آلمان برای پایان‌نامهٔ خود یک خودروی اسپرت دودر ساختند و سپس در سال ۲۰۰۰ تصمیم گرفتند شرکتی برای تولید این خودرو ایجاد کنند. این شرکت Young Engineers Sportscars نام گرفت که به‌طور مخفف Yes گفته می‌شد. نسل اول یس رودستر که در اینجا می‌بینید، تنها ۷۷۰ کیلوگرم وزن داشت و از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۶ با یک پیشرانهٔ ۱.۸ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ فولکس‌واگن تولید شد. این موتور پشت صندلی‌ها نصب شده و نیروی خود را از طریق یک گیربکس دستی به چرخ‌های عقب منتقل می‌کرد. در سال ۲۰۰۶ نیز نسل دوم این خودرو با پیشرانهٔ ۳.۲ لیتری V6 آئودی ساخته شد ولی متأسفانه شرکت یس در سال ۲۰۰۹ منحل شد.

کاپارو T1 سال ۲۰۰۶

کشور سازنده: بریتانیا

شرکت بریتانیایی کاپارو که توسط چند مهندس سابق مک‌لارن F1 شکل گرفته بود، تصمیم به ساخت خودرویی جاده‌ای روی پلت‌فرم خودروهای مسابقه‌ای فرمول یک گرفت. پیشرانهٔ V8 این خودرو نیز از خودروهای مسابقه‌ای ایندی‌کار گرفته شد که با ۵۷۵ اسب بخار قدرت در کنار وزن تنها ۴۷۰ کیلوگرمی، نسبت قدرت به وزنی دو برابر بوگاتی ویرون و شتاب صفرتاصد زیر دو ثانیه را فراهم می‌کرد. بااین‌حال، T1 با مشکلات متعددی مثل قابلیت اطمینان پایین مواجه بود و درحالی‌که کاپارو قصد تولید سالانه ۲۵ دستگاه از آن را داشت، تا پیش از انحلال شرکت در سال ۲۰۱۵ تنها ۱۵ دستگاه T1 ساخته شد.

لوبینی H1 سال ۲۰۰۵

کشور سازنده: برزیل

لوبینی H1 با طراحی بیرونی که توسط طراح سابق لوتوس انجام شد، در برزیل توسعه پیدا کرد. این خودرو که از شاسی لوله‌ای کربنی و بدنهٔ فایبرگلاس بهره می‌برد، به پیشرانهٔ ۱.۸ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ فولکس‌واگن گلف GTI مجهز شده بود. این موتور به‌صورت عرضی پشت صندلی‌ها نصب شده بود. لوبینی هرچند در بین علاقه‌مندان به خودرو موردتوجه قرار گرفت اما برای بازار برزیل بسیار گران‌قیمت بود. این شرکت در بازارهای صادراتی مثل آمریکا و بریتانیا توانست توفیق بیشتری کسب کند اما نهایتاً در سال ۲۰۱۲ تعطیل شد و طبق تخمین‌ها تنها ۷۰ دستگاه از H1 تولید کرد.

جیلی BL سال ۲۰۰۳

کشور سازنده: چین

خودروسازان چینی هیچ‌گاه در بازار خودروهای اسپرت حضور پررنگی نداشته‌اند و معدود کوپه‌های اسپرت چینی که ساخته شدند نیز خیلی زود از یادها رفتند. یکی از اولین کوپه‌های اسپرت چینی، جیلی BL بود که با کمک دوو طراحی شد و در سال ۲۰۰۳ روی خط تولید رفت. طراحی کلی این کوپه چینی از تویوتا سلیکا الهام گرفته بود و در عقب شباهت زیادی به تویوتا سوپرا داشت. جیلی BL در ابتدا با پیشرانه‌های ۱.۳ لیتری و ۱.۵ لیتری چهار سیلندر تویوتا به بازار عرضه شد. موتور اول تنها ۸۶ اسب بخار قدرت و ۱۱۰ نیوتن متر گشتاور داشت اما دومی با ۹۴ اسب بخار قدرت و ۱۲۸ نیوتن متر گشتاور کمی قوی‌تر بود. تولید جیلی BL در سال ۲۰۰۶ خاتمه یافت.

الفین MS8 کلابمن سال ۲۰۰۶

کشور سازنده: استرالیا

پیشینهٔ شرکت الفین اسپرت کار به سال ۱۹۵۹ بازمی‌گردد و خودروهای این شرکت در چند مسابقه به پیروزی رسیدند. الفین در سال ۲۰۰۶ تولید یک خودروی اسپرت سبک‌وزن بنام MS8 را آغاز کرد که در دو نسخه با نام‌های کلابمن و استریم‌لاینر ساخته شد. MS8 از یک پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری V8 تنفس طبیعی شورلت استفاده می‌کرد که ۳۳۰ اسب بخار قدرت داشت. این موتور در جلو نصب شده بود و نیروی خود را به چرخ‌های عقب انتقال می‌داد. الفین کلابمن تنها ۹۰۰ کیلوگرم وزن داشت.

تاتا تامو راکمو سال ۲۰۱۷

کشور سازنده: هند

شرکت هندی تاتا در سال ۲۰۱۷ با همکاری مایکروسافت، خودروی اسپرتی بنام راکمو را معرفی کرد. این اولین خودروی برند جدید و مستقلی بنام تامو محسوب می‌شد که برای خودروهای پرفورمنس در نظر گرفته شده بود. قرار بود راکمو در دو نسخه ساخته شود که یکی جاده‌ای و دیگری مخصوص پیست با شاسی کامپوزیتی بود. این کوپهٔ اسپرت هندی از یک پیشرانهٔ ۱.۲ لیتری سه سیلندر توربو در کنار یک گیربکس شش سرعته اتوماتیک استفاده می‌کرد. گفته می‌شد راکمو می‌تواند ظرف ۵.۸ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت برسد ولی متأسفانه به دلیل هزینهٔ بالا، برند تامو هیچ‌گاه شکل نگرفت.

اسپادا مونزا سال ۲۰۱۲

کشور سازنده: ایتالیا

اسپادا TS یک کوپهٔ زیبای سفارشی ایتالیایی بود که اولین بار در سال ۲۰۰۸ به‌عنوان مدلی تک ساخت معرفی شد. این خودرو بر پایهٔ شاسی کوروت C6 ساخته شده و بدنهٔ آن بر اساس آلفارومئو TZ شکل گرفته بود. زیر کاپوت این ماشین پیشرانهٔ ۷ لیتری LS7 کوروت Z06 قرار گرفته بود که به لطف سوپرشارژر، تا ۷۲۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. در سال ۲۰۱۱ نیز نسخهٔ روباز این ماشین با نام مونزا ساخته شد که از همان موتور استفاده می‌کرد. هنوز هم امکان سفارش اسپادا TS و مونزا وجود دارد.