چگونه قوانین ایمنی آمریکا در دهه 70 ظاهر خودروها را زشت کرد؟

در سال ۱۹۷۳ سازمان NHTSA آمریکا قوانین جدیدی برای مقاومت سپر خودروها در برابر برخوردهای سرعت پایین وضع کرد که چهرهٔ اکثر خودروها را تغییر داد.

دولت‌ها و سازمان‌هایشان دوست دارند زندگی را برای خودروسازان سخت کنند تا ظاهراً زندگی برای مردم بهتر شود. یکی از اصلی‌ترین موضوعاتی که کار خودروسازان را سخت می‌کند، قوانین ایمنی است. این قوانین همواره در حال تغییر هستند و سخت و سخت‌تر می‌شوند. این موضوع سابقه‌ای طولانی دارد و به‌عنوان‌مثال، دقیقاً ۵۰ سال پیش قوانینی وضع شد که ظاهر بسیاری از خودروها را وحشتناک کرد. با شروع مدل ۱۹۷۳، خودروهایی که در ایالات‌متحده عرضه می‌شدند باید استانداردهای جدید تصادف با سرعت کم که توسط NHTSA تعیین شده بود را رعایت می‌کردند.

طبق این قوانین، باید خودروها در برابر برخورد با سرعت ۸ کیلومتر بر ساعت با دیوار صاف مقاومت کرده و به قسمت‌های مهم آن‌ها مثل سیستم سوخت، چراغ‌ها و بوق آسیبی وارد نمی‌شد. علاوه بر این، عقب خودرو هم باید در برابر برخورد با سرعت ۴ کیلومتر بر ساعت مقاومت می‌کرد. با این قوانین، NHTSA به دنبال حفاظت از جان سرنشینان نبود بلکه قصد داشت از کیف پولشان محافظت کند تا در هنگام برخوردهای جزئی شهری با صورت‌حساب سنگین برای تعمیر خودروی خود مواجه نشوند؛ اما رعایت این الزامات به کیف پول خودروسازان آسیب زد و این شرایط در سال ۱۹۷۴ بدتر شد زیرا سرعت برخورد عقب هم به ۸ کیلومتر بر ساعت افزایش پیدا کرد و شرایط مقاومت در برابر ضربهٔ جلو بسیار پیچیده‌تر شد.

هرچند برخی خودروهای کوچک مثل مدل‌های اسپرت دونفره با فاصلهٔ محوری زیر ۲.۹۲ متر به‌طور موقت از آزمون‌های ایمنی سال ۱۹۷۴ معاف بودند اما اکثر خودروسازان می‌دانستند که دیر یا زود باید اقدام کنند و واضح است که آن سپرهای کوچک کرومی که در دههٔ ۶۰ و اوایل دههٔ ۷۰ روی خودروها نصب می‌شد هرگز نمی‌توانستند در برابر برخورد با دیوار مقاومت کنند. همچنین خودروهایی که چراغ‌هایشان داخل سپر نصب شده بود نیز با مشکل مواجه بودند. البته این قوانین ظاهر همهٔ خودروها را وحشتناک نکرد زیرا برخی خودروسازان راه‌حل‌های موفقی برای رعایت آن‌ها پیدا کردند. پس بیایید نگاهی به واکنش خودروسازان مختلف به این چالش داشته باشیم.

ب‌ام‌و ۲۰۰۲

ب‌ام‌و ۲۰۰۲ موفق شد بدون زشت شدن چهره‌اش از سال ۱۹۷۲ (تصویر بالایی) به سال ۱۹۷۳ (تصویر وسطی) منتقل شود زیرا سپرهای این دو مدل در نگاه اول تفاوت چندانی باهم ندارند هرچند که در مدل ۱۹۷۳ از بدنه فاصلهٔ بیشتری داشتند تا محافظت بهتری را فراهم کنند اما در سال ۱۹۷۴ (تصویر پایینی) سپرهای وحشتناکی شبیه تیرآهن روی ۲۰۰۲ نصب شد.

شورلت کوروت

راه‌حل شورلت برای اصلاح سپرهای کوروت C3 بدون شک یکی از بهترین‌ها بود. در مدل ۷۳ سپر جلوی کرومی که از زمان معرفی C3 در سال ۱۹۶۸ تا سال ۱۹۷۲ روی کوروت نصب می‌شد کنار رفت و سپری همرنگ و یکپارچه با بدنه جای آن را گرفت. برای مطابقت با قانون سخت‌گیرانه‌تر برخورد عقب در سال ۱۹۷۴ نیز شورلت همین تغییر را در قسمت عقب کوروت انجام داد. هرچند این تغییرات طول و اوورهنگ‌های C3 را افزایش داد اما یکی از بهترین اصلاح سپرها محسوب می‌شد.

MG B

هرچند ظاهر MG B تا اواخر سال ۱۹۷۳ دست‌نخورده باقی ماند اما در ژانویهٔ ۱۹۷۴ بلوک‌های لاستیکی بزرگی روی سپر آن نصب شد؛ اما این بلوک‌ها فقط یک راه‌حل موقتی بودند زیرا در پاییز همان سال ام‌جی از سپرهای زشت تمام پلاستیکی استفاده کرد. اگر این سپرها همرنگ بدنه می‌شدند شاید نمای بهتری پیدا می‌کردند اما ام‌جی آن‌ها را با همان رنگ سیاه معمولی ارائه کرد.

مرسدس بنز SL

مرسدس بنز SL نسل R107 طراحی زیبایی داشت و نسخهٔ آمریکایی آن به‌جز چراغ‌های جلوی چهار دایره‌ای (به خاطر قوانین ایمنی سال ۱۹۶۸ آمریکا)، در چند سال اول تولید بسیار شبیه مدل‌های بازار اروپا بود اما در مدل ۱۹۷۴ سپرهای بزرگ زشتی به آن اضافه شد که ۲۰ سانتی‌متر طول داشتند.

پورشه ۹۱۱

سپرهای جدید پورشه ۹۱۱ ممکن است زیبایی نمونه‌های قبل از سال ۱۹۷۴ را نداشته باشند اما لطمه‌ای به ظاهر خودرو نزده و هماهنگی خوبی با فرم کلی ۹۱۱ دارند. به همین دلیل، این طراحی سپر به مدت ۱۵ سال بدون تغییر دوام آورد و امروزه حتی موردعلاقهٔ برخی طرفداران ۹۱۱ است.

پونتیاک فایربرد

پونتیاک پیشگام استفاده از سپرهای همرنگ بدنه بود که می‌توانستند ضربه‌های کوچک را در GTO مدل ۱۹۶۸ تحمل کنند و همین فرمول را در فایربرد ۱۹۷۰ هم به کار برد. این نوع سپر صرفاً با تغییراتی جزئی تا سال ۱۹۷۳ دوام آورد اما برای مطابقت با قوانین سخت‌گیرانه‌تر که شامل برخورد گوشه‌های دماغهٔ خودرو می‌شد، پونتیاک برای فایربرد مدل ۱۹۷۴ دماغهٔ جدیدی با سپر متفاوت طراحی کرد که هرچند همرنگ بدنه نبود اما بسیار هنرمندانه طراحی شده بود.

شورلت کامارو

پسرعموی فایبربرد در دوران وضع قوانین ایمنی جدید چندان خوش‌شانس نبود و طراحان شورلت نتوانستند سپری به زیبایی پونتیاک برای آن طراحی کنند. درنتیجه، کامارو با دماغه‌ای که با سپر دوتکه در نسخهٔ RS دیده می‌شد کاملاً خداحافظی کرد و تمام کاماروهای مدل ۱۹۷۴ به یک سپر مستطیل شکل پهن از جنس فولاد مجهز شدند که در سراسر دماغه کشیده شده و مشابه آن در عقب هم دیده می‌شد.

لینکلن کانتیننتال

فقط کافی است به دو تصویر بالا نگاه کنید تا متوجه شوید که قوانین جدید سپر چه تأثیر بزرگی روی ظاهر خودروها گذاشته است. سپر جلوی لینکلن کانتیننتال دقیقاً در امتداد خطوط جانبی دماغهٔ خودرو کشیده شده و درست جلوتر از چرخ جلو پایان میافت. این سپر نمای زیبایی داشت اما در برابر برخوردها هیچ محافظتی از گوشه‌های دماغه به عمل نمی‌آورد. به همین دلیل، در سال ۱۹۷۴ لینکلن گاردریل بزرگراه را بجای سپر در جلوی کانتیننتال نصب کرد.

فیات X1/9

زمانی که خودروی اسپرت کوچک فیات X1/9 در سال ۱۹۷۲ به بازار آمد سپرهای ظریفی داشت که در گوشه‌های خودرو نصب شده بود اما هنگامی‌که فیات سرانجام در سال ۱۹۷۵ مجبور به رعایت قوانین جدید ایالات‌متحده شد، چیزی شبیه نردبان را در جلوی این خودرو نصب کرد.

داتسون 260Z

مثل برندهای اروپایی، خودروسازان ژاپنی هم در تلاش بودند تا برای مطابقت با قوانین ایالات‌متحده راه‌حل‌های زیبایی پیدا کنند به همین دلیل ظاهر داتسون 260Z مدل ۱۹۷۴ بسیار شبیه 240Z قبلی بود اما این کوپهٔ ژاپنی هم خیلی زود با سپرهای مستطیلی بزرگ در جلو و عقب مواجه شد.