قوی‌ترین پیشرانه‌ها در تاریخ خودروسازی امریکا؛ از راکت و هِمی تا وایپر و بلک وینگ

در مقاله جذاب پیش رو قوی‌ترین پیشرانه‌های نصب شده در خودروهای تولیدی کشور آمریکا را خدمت شما عزیزان معرفی می‌کنیم.


جایگزینی برای حجم پیشرانه وجود ندارد و این پیشرانه‌های قدرتمند و حجیم نصب شده در خودروهای آمریکایی چنین چیزی را به خوبی ثابت می‌کنند. همان‌طور که می‌دانید پیشرانه‌های درون‌سوز بسیار پیچیده‌تر از موتورهای برقی هستند و به همین خاطر کسب قدرت بالا از آن‌ها کار دشواری خواهد بود. با توجه به معرفی ابر خودروهای برقی در سال‌های اخیر به نظر می‌رسد آینده از آنِ چنین محصولاتی خواهد بود اما همچنان خودروهای بنزینی و دیزلی با خروجی‌های چشمگیر تولید می‌شوند.

ما در ادامه می‌خواهیم قوی‌ترین پیشرانه‌های نصب شده در خودروهای تولیدی آمریکا را معرفی کنیم، پیشرانه‌هایی که برای استفاده عموم تولید شده‌اند و بنابراین خبری از درگسترهای تاپ فیول با حداقل قدرت ۱۱ هزار اسب بخار در لیست ما نیست. این لیست بر اساس قدرت تولیدی پیشرانه‌ها مرتب شده و با توجه به اینکه معیار اسب بخار تولیدی در سال ۱۹۷۲ از حالت ناخالص به خالص تغییر یافته و بنابراین آمار و ارقام نیز دگرگونی قابل‌توجهی داشته‌اند. همچنین باید دانست تنها قوی‌ترین پیشرانه از سری پیشرانه‌های یک برند در نظر گرفته شده و بنابراین بسیاری از پیشرانه‌های دیگر در لیست ما حاضر نیستند زیرا تحت تأثیر پیشرانه‌های مرتبط قرار گرفته‌اند.

قوی‌ترین پیشرانه‌های خودروهای تولیدی آمریکا

فایر پاور کرایسلر: ۳۹۰ اسب بخار (ناخالص)

فایر پاور اولین نسل از سه نسل پیشرانه ۸ سیلندر کرایسلر بود که با نام همی شناخته می‌شوند. این پیشرانه در سال ۱۹۵۱ معرفی شد و تنها نیروگاهی بود که روی چهار مدل اول سری ۳۰۰ نصب گردید. تولید این پیشرانه پس از مدل 300D در سال ۱۹۵۸ متوقف شد. قدرت تولیدی فایر پاور ۶.۴ لیتری با دو کاربراتور چهار دهنه به ۳۸۰ اسب بخار می‌رسید هرچند استفاده از سیستم تزریق سوخت قدرت را به ۳۹۰ اسب بخار افزایش یافت. ذکر این نکته مهم است که رقم یاد شده به‌صورت ناخالص اعلام و زمانی اندازه‌گیری شده که پیشرانه هیچ‌گونه محدودیتی برای نصب در یک خودرو نداشته است. قدرت تولیدی خالص پیشرانه کمتر بود اما هنوز هم از مرز ۳۰۰ اسب بخار عبور می‌کرد.

RB کرایسلر: ۴۰۰ اسب بخار (ناخالص)

RB یک پیشرانه ۸ سیلندر بلوک بزرگ بود که تا ۷.۲ لیتر حجم داشت اما حجم قوی‌ترین نسخه آن به ۶.۸ لیتر می‌رسید. این پیشرانه در خودروی 300F سال ۱۹۶۰ بکار رفت و قدرت ۳۷۵ اسب بخار ناخالص را تولید کرد. با سفارش یک آپشن مشتریان می‌توانستند قدرت پیشرانه را به ۴۰۰ اسب بخار برسانند. این نیرو هم بجای گیربکس ۳ سرعته اتوماتیک با گیربکس ۴ سرعته دستی به چرخ‌ها می‌رسید؛ اما بالاترین قدرت نسخه ۷.۲ لیتری RB به ۳۹۰ اسب بخار می‌رسید. همچنین قدرت نسخه مکس وج این پیشرانه ۴۲۰ اسب بخار بود اما تنها در مسابقات درگ بکار می‌رفت.

MEL فورد: ۴۰۰ اسب بخار (ناخالص)

MEL که مخفف کلمات مرکوری، ادسل و لینکلن است رقیب فورد برای پیشرانه RB کرایسلر بوده است. در نسخه ۷ لیتری این پیشرانه به راحتی ۳۶۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. در سال ۱۹۵۸ مرکوری نسخه ارتقا یافته این پیشرانه را با سه کاربراتور دو دهنه عرضه کرد. این نیروگاه آهنین ۴۰۰ اسب بخار قدرت داشت.

راکت اولدزموبیل: ۴۰۰ اسب بخار (ناخالص)

در سال ۱۹۷۰ که آخرین سال عرضه نسل اول تورنادو دیفرانسیل جلو، اولدزموبیل پکیج W-34 خود را برای افزایش قدرت پیشرانه ۸ سیلندر عرضه کرد. حداکثر حجم پیشرانه یاد شده به ۷.۵ لیتر می‌رسید. راکت در حالت استاندارد ۳۷۵ اسب بخار قدرت داشت اما ارتقای سیستم اگزوز و میل بادامک باعث شد قدرتش به ۴۰۰ اسب بخار برسد. همچنین گیربکس نیز برای شتاب گیری بهتر تنظیمات متفاوتی را پذیرا شد.

سری B کامینز: ۴۲۰ اسب بخار

اولین و تنها پیشرانه دیزلی ۶ سیلندر لیست قوی‌ترین پیشرانه‌های آمریکا دارای حجم ۶.۷ لیتری است که به سری B کامینز تعلق دارد. این پیشرانه توسط استلانتیس در وانت‌های هوی دیوتی رم بکار می‌رود. خروجی استاندارد سری B به ۳۷۰ اسب بخار می‌رسد اما نسخه‌های قوی‌تر قدرت ۴۲۰ اسب بخاری دارند که ۱۰ اسب بخار بیشتر از قدرت پیشرانه ۸ سیلندر ۶.۴ لیتری همی بنزینی در همین محدوده است.

هِمی کرایسلر: ۴۲۵ اسب بخار (ناخالص)

اولین پیشرانه ۸ سیلندر کرایسلر که در ابتدا فقط برای مسابقات توسعه یافته بود با نام هِمی مشهور شد. این پیشرانه بعدها در چندین محصول کرایسلر، پلیموث و دوج از جمله چارجر دیتونا و پلیموث سوپر برد نصب شد. با حجم ۷ لیتر، پیشرانه همی قدرت رسمی ۴۲۵ اسب بخاری داشت هرچند کرایسلر و پلیموث در سال ۱۹۷۱ رقم واقع‌بینانه و خالص ۳۵۰ اسب بخار را برای این نیروگاه محبوب منتشر کردند.

FE فورد: ۴۲۵ اسب بخار (ناخالص)

یکی دیگر از قوی‌ترین پیشرانه‌های خودروهای تولیدی آمریکا با نام FE شناخته می‌شود. این پیشرانه ۸ سیلندر در سال ۱۹۵۸ معرفی شد یعنی زمانی که نسخه ۵.۹ لیتری آن روی چندین محصول ادسل دیده می‌شد. دو نسخه ۷ لیتری از پیشرانه FE نیز در سال‌های بعدی عرضه شدند و نسخه قوی‌تر آن با نام ۴۲۷ مشهور گشت. این نسخه از پیشرانه با دو قدرت متفاوت در دسترس بود اما خروجی نسخه قوی‌تر به ۴۲۵ اسب بخار می‌رسید. همین نسخه که اولین بار سال ۱۹۶۴ عرضه شد روی فورد گلکسی و فیرلین و همچنین مرکوری مونتری و پارک لین دیده می‌شد.

گودزیلا فورد: ۴۳۰ اسب بخار

بازهم نام فورد در لیست قوی‌ترین پیشرانه‌های آمریکا می درخشد. گودزیلا پیشرانه ۸ سیلندر بنزینی است که در سال ۲۰۲۰ و با حجم ۷.۳ لیتر معرفی شد هرچند چندی بعد نسخه ۶.۸ لیتری آن نیز قابل سفارش بود. این پیشرانه در خودروهای بزرگ بکار می‌رود و معمولاً قدرتی کمتر از ۴۰۰ اسب بخار دارد. البته مورد استثنا به نسخه نصب شده در وانت‌های سوپر دیوتی سری F فورد مربوط می‌شود که قدرت ۴۳۰ اسب بخاری در نسخه ۷.۳ لیتری دارد.

بلوک بزرگ شورولت: ۴۵۰ اسب بخار (ناخالص)

شورولت از دهه ۵۰ میلادی تولید پیشرانه‌های ۸ سیلندر بلوک بزرگ را ادامه می‌دهد هرچند این اواخر آن‌ها بیشتر در خودروهای باری دیده شده‌اند. در سال ۱۹۷۰، نسخه ۷.۴ لیتری این پیشرانه قدرت ۳۶۰ اسب بخار داشت اما در شورولت شول همان سال قدرتش به ۴۵۰ اسب بخار رسید. دیگر عضو این خانواده از نوع ۱۰.۴ لیتری است که قدرتش به ۱۰۰۴ اسب بخار می‌رسد. البته این نیروگاه پرقدرت به‌صورت استاندارد روی هیچ خودرویی نصب نشده و به حالت خام فروخته می‌شود.

دورامکس V8 جنرال موتورز: ۴۷۰ اسب بخار

پیشرانه L5P جدیدترین عضو خانواده پیشرانه ۸ سیلندر دورامکس توربودیزل با حجم ۶.۶ لیتر است و ۴۴۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کند. البته قدرت این پیشرانه در سال جاری به ۴۷۰ اسب بخار رسیده است. پیشرانه دورامکس در وانت‌های هوی دیوتی همچون سیلورادو و سیرا بکار می‌رود.

پاور استروک فورد: ۵۰۰ اسب بخار

پیشرانه ۸ سیلندر ۶.۷ لیتری توربودیزل پاور استروک که با نام اسکورپیون نیز شناخته می‌شود سال ۲۰۱۱ معرفی شد تا جایگزین نسخه ۶.۴ لیتری از همین خانواده شود. قدرت پیشرانه در سال گذشته به ۵۰۰ اسب بخار رسید تا رکورد جدیدی را ثبت کند. این نسخه از پاور استروک به‌صورت استاندارد در نسخه‌های فول لیمیتد F-250، F-350 و F-450 نصب می‌شود.

بلک وینگ کادیلاک: ۵۵۰ اسب بخار

بلک وینگ با کد LTA شناخته می‌شود و یک پیشرانه ۸ سیلندر ۴.۲ لیتری توئین توربو است که به مدت محدود روی سدان لوکس کادیلاک CT6 نصب شد. این پیشرانه در نسخه پلاتینیم از CT6 قدرت ۵۰۰ اسب بخار داشت درحالی‌که خروجی‌اش در مدل CT6-V به ۵۵۰ اسب بخار می‌رسید. هر دو مدل در سال ۲۰۱۹ معرفی شدند و تنها یک سال بعد شاهد خداحافظی آن‌ها با بازار بودیم. کادیلاک امروز هم نسخه‌های بلک وینگ CT4-V و CT5-V را می‌سازد اما هیچ‌کدام از این خودروها به پیشرانه یاد شده مجهز نیستند.

وایپر کرایسلر: ۶۴۵ اسب بخار

پیشرانه ۱۰ سیلندر وایپر فقط در خودروی اسپرت دوج وایپر بکار رفته است. این پیشرانه که در سال ۱۹۹۲ عرضه شد ۸ لیتر حجم شد اما حجم آن به تدریج افزایش یافت و نهایتاً به ۸.۴ لیتر رسید. قدرت نهایی این نیروگاه پرقدرت در سال ۲۰۱۵ حدود ۶۴۵ اسب بخار اعلام شد.

اکوبوست فورد: ۶۶۰ اسب بخار

از میان نسخه‌های مختلف پیشرانه‌های اکوبوست، نسخه ۶ سیلندر ۳.۵ لیتری توئین توربو قوی‌ترین آن‌هاست. این پیشرانه در فورد جی تی بکار رفته و ۶۶۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کند. البته باید دانست همین پیشرانه اکوبوست در مدل‌های مسابقه‌ای قدرت بالاتری دارد.

ماژولار فورد: ۷۶۰ اسب بخار

قوی‌ترین پیشرانه خانواده ماژولار قوی‌ترین پیشرانه نصب شده در خودروهای تولیدی تاریخ فورد نیز هست. پیشرانه ۸ سیلندر ۵.۲ لیتری سوپرشارژردار فورد که با نام درنده شناخته می‌شود ۷۶۰ اسب بخار قدرت دارد و فقط روی موستانگ شلبی GT500 سال ۲۰۲۰ وجود دارد. نسخه دیگری از همین پیشرانه که کارنیور نام گرفت در فورد F-150 رپتور ۲۰۲۳ بکار رفت و ۷۰۰ اسب بخار قدرت تولید کرد.

بلوک کوچک شورولت: ۷۷۲ اسب بخار

از میان خیل عظیم پیشرانه‌های ۸ سیلندری که شورولت در ۷۰ سال گذشته ساخته، قوی‌ترین نسخه نصب شده در خودروهای تولیدی از نوع LT5 با ۶.۲ لیتر حجم است که روی کوروت ZR1 مدل ۲۰۱۹ دیده می‌شود. خروجی استاندارد این پیشرانه به ۷۵۵ اسب بخار می‌رسد اما درصورتی‌که پکیج پرفورمنس آپشنال این شرکت انتخاب شود خروجی نیروگاه به ۷۷۲ اسب بخار خواهد رسید. در حال حاضر هیچ نسخه‌ای از کوروت پیشرانه وسط به این قدرت نرسیده اما احتمالاً در آینده این اتفاق رخ خواهد داد.

سومین نسل هِمی کرایسلر: ۱۰۲۵ اسب بخار

دوج SRT دیمن ۱۷۰ که هفتمین و آخرین نسخه سفارشی موسوم به لست کال از چلنجر محسوب می‌شود به یک پیشرانه تاریخی مجهز شده است. در صورت استفاده از سوخت E85، این پیشرانه ۸ سیلندر ۶.۲ لیتری سوپرشارژردار می‌تواند ۱۰۲۵ اسب بخار قدرت تولید کند. البته با سوخت E10 قدرت پیشرانه به رقم ۹۰۰ اسب بخار خواهد رسید. کرایسلر اظهار داشته حدود ۳۳۰۰ دستگاه از دیمن تولید می‌شود.

LM سالین: ۱۵۰۰ اسب بخار

تمامی نسخه‌های سالین S7 از پیشرانه ۷ لیتری مشتق شده از نیروگاه ۸ سیلندر ویندسور فورد استفاده می‌کنند. قدرت این پیشرانه بسته به تنظیمات مختلف متفاوت است اما در حالت توئین توربو به ۱۳۰۰ اسب بخار می‌رسد. البته سالین در سال ۲۰۱۹ اعلام کرد خروجی این پیشرانه به ۱۵۰۰ اسب بخار رسیده است.

V8 SSC: تا ۱۷۵۰ اسب بخار

هایپرکار تواتارا که توسط SSC تولید شده به پیشرانه ۸ سیلندر ۵.۹ لیتری توئین توربو مجهز است و قدرت آن به سوخت استفاده شده بستگی دارد. بنا به گفته سازنده، در صورت استفاده از سوخت بنزین با اکتان ۹۱ خروجی نیروگاه آهنین خودرو به ۱۳۵۰ اسب بخار خواهد رسید اما استفاده از اتانول یا متانول این عدد را به ۱۷۵۰ اسب بخار می‌رساند. البته در سال ۲۰۲۲ یک تست داینو با قدرت نزدیک به ۱۹۰۰ اسب بخار هم منتشر شد که رسمی نبود. همچنین با ارتقای عملکردی می‌توان به قدرت ۲۲۰۰ اسب بخار رسید که فقط مختص پیست است.

فیوری هنسی: ۱۸۱۷ اسب بخار

هنسی ونوم F5 در چهار نسخه کوپه، رودستر، رولوشن کوپه و رولوشن رودستر عرضه می‌شود و از این میان نسخه‌های اول و سوم همگی به فروش رسیده‌اند. تمامی مدل‌ها به پیشرانه ۸ سیلندر ۶.۶ لیتری توئین توربوی فیوری مجهز هستند که ۱۸۱۷ اسب بخار قدرت دارد و باعث می‌شود ونوم F5 به قوی‌ترین خودروی جاده‌ای غیر برقی آمریکا و کل تاریخ صنعت خودرو بدل شود.