در ابتدای دههٔ ۷۰، بحران سوخت و قوانین آلایندگی به عصر طلایی ماسل کارها پایان داد و برخی از بزرگترین نامهای این دوره را به خودروهای رقتانگیزی تبدیل کرد.
در سال ۱۹۶۴، پونتیاک با معرفی GTO که به محبوبیت فوقالعادهای دست یافت، دوران ماسل کارها را آغاز کرد. در آن سالها، کل صنعت خودروسازی آمریکا مسیر پونتیاک را دنبال کرد و کوپههای قدرتمندی به بازار عرضه شدند که بدون محدودیت قوانین دولتی، بهشت عشق ماشینها را رقم زدند. بااینحال، مدینهٔ فاضلهٔ عشق ماشینها چندان دوام نیاورد زیرا در سال ۱۹۷۳، وضع قوانین آلایندگی سختگیرانه همراه با بحران سوخت و افزایش نرخ بیمه، به دوران طلایی ماسل کارها پایان داد. به همین دلیل، تا دههٔ ۸۰ بسیاری از خودروهای عضلانی افسانهای مثل پونتیاک GTO، شورلت شول و پلیموث باراکودا از بین رفتند و مدلهایی که همچنان باقی ماندند، هیچ شباهتی به دوران شکوه خود نداشتند.
همچنین بخوانید:
- بهترین خودروهای عضلانی تاریخ، از چارجر و GTO تا موستانگ و بیوک GNX
- سریعترین خودروهای عضلانی دهه ۸۰ میلادی، از موستانگ SVO تا بیوک GNX
دوج چلنجر سالهای ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۳
چلنجر ابتدا در سال ۱۹۷۰ برای رقابت با موستانگ و کامارو به بازار آمد و با پیشرانههای بسیار قدرتمندی مثل ۷.۲ لیتری ۳۹۰ اسب بخاری و ۷ لیتری همی ۴۲۵ اسب بخاری به بازار عرضه شد. چلنجر هرچند خودرویی جذاب و عالی بود ولی خیلی دیر به مهمانی ماسل کارها وارد شد. از سال ۱۹۷۱ به دلیل قوانین دولتی دوج مجبور شد پرفورمنس این خودرو را ضعیف کند و پس از کاهش شدید فروش، سرانجام در سال ۱۹۷۴ چلنجر را کنار گذاشت. این خودرو در سال ۱۹۷۸ دوباره بازگشت ولی نسل دوم چلنجر مطلقاً هیچ شباهتی به نسل قبلی خود نداشت. بدتر اینکه نسل دوم چلنجر اصلاً یک دوج واقعی نبود بلکه در اصل نسخهٔ ریبج شدهٔ میتسوبیشی گالانت کوپه بود. این کوپهٔ وارداتی در قویترین نسخه از یک پیشرانهٔ ۲.۶ لیتری چهار سیلندر با تنها ۱۰۵ اسب بخار قدرت استفاده میکرد.
مرکوری کوگار سالهای ۱۹۸۰ تا ۱۹۸۸
نسل اول مرکوری کوگار که در سال ۱۹۸۷ به بازار آمد، درواقع نسخهای لوکستر از موستانگ بود. نسل اول این ماشین در نسخههای مختلفی مثل المینیتور با قویترین پیشرانههای V8 فورد به بازار عرضه شد و نظر کسانی که خواهان یک موستانگ لوکستر بودند اما همچنان پرفورمنس جدی میخواستند را جلب کرد. تولید نسل اول کوگار در سال ۱۹۷۰ خاتمه پیدا کرد ولی طی سالهای بعد سه نسل دیگر از این ماشین ارائه شد که همگی بهتدریج از شخصیت پرفورمنس محور نسل اول فاصله گرفتند. در سال ۱۹۸۰، مرکوری نسل پنجم کوگار را معرفی کرد که بر اساس نسخهای کشیده از پلتفرم فاکس بادی نسل سوم موستانگ ساخته شد. این خودرو همچنان کوپهٔ لوکسی بود ولی طراحی جعبهای شکل آن با ظاهر جذاب نسل اول فاصلهٔ زیادی داشت. نسل پنجم کوگار از لحاظ پرفورمنس هم حرفی برای گفتن نداشت. این خودرو با چهار پیشرانهٔ مختلف از چهار سیلندر تا V8 عرضه میشد اما در قویترین نسخه تنها ۱۳۰ اسب بخار قدرت داشت. در سال ۱۹۸۳ هم نسل ششم کوگار به بازار آمد که زشتتر از قبل شد و هرچند با حداکثر ۱۵۵ اسب بخار قدرت، کمی قویتر شده بود اما هنوز هم هیچ نشانی از گذشتهٔ باشکوه خود نداشت.
دوج چارجر سالهای ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۷
دوج چارجر در سال ۱۹۶۶ با طراحی فستبک جذابی بر اساس پلتفرم B-Body به بازار آمد. این خودرو که مستقیماً AMC مارلین را هدف قرار داده بود، با پیشرانههای مختلفی مثل ۷ لیتری همی عرضه میشد. نسل دوم چارجر در سال ۱۹۶۸ به بازار آمد و به یکی از نمادینترین ماسل کارهای تاریخ تبدیل شد. نسل سوم که از سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۴ تولید شد نیز همچنان تا حدودی پرچم پرفورمنس چارجر را بالا نگه داشته بود اما نسل چهارم (۱۹۷۵ تا ۱۹۷۸) به یک کوپهٔ لوکس تبدیل شد و پرفورمنس را بهطور کامل کنار گذاشت. نام چارجر پس از سال ۱۹۷۸ از سبد محصولات دوج کنار رفت و پس از چند سال دوباره بازگشت. نسل پنجم چارجر اما اساساً یک پکیج پرفورمنس برای خودروی سابکامپکت دیفرانسیل جلوی دوج اومنی بود که با موتور چهار سیلندر فولکسواگن تولید میشد. چندی بعد اما با کمک کارول شلبی که آن زمان با گروه کرایسلر همکاری میکرد، نسخهٔ پرفورمنسی از این خودرو با نام شلبی چارجر عرضه شد که به سیستم تعلیق ارتقاءیافته و موتور چهار سیلندر توربو با ۱۷۵ اسب بخار قدرت مجهز شده بود. هرچند شلبی چارجر از لحاظ پرفورمنس با چارجرهای دههٔ ۶۰ فاصلهٔ زیادی داشت ولی با توجه به استانداردهای دههٔ ۸۰، مورد استقبال قرار گرفت.
فورد موستانگ سالهای ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۳
موستانگ که در نسل اول از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۳ غوغایی در بازار به راه انداخته و با نسخههای پرفورمنس مختلف مثل شلبی، مکوان و باس بسیار محبوب بود، در نسل دوم به خودرویی کوچک، زشت و ضعیف تبدیل شد. در نسل سوم که با نام فاکس بادی شناخته میشود و در سال ۱۹۷۸ معرفی شد، فورد تصمیم گرفت موستانگ را بهعنوان یک خودروی اسپرت پرفورمنس محور واقعی توسعه دهد ولی قوانین آلایندگی و قیمت بالای بنزین همچنان مانع این شرکت بودند. درنتیجه، نسل سوم در ابتدا همچنان با همان پیشرانههای چهار، شش و هشت سیلندر نسل قبلی عرضه شد که در قویترین نسخه ۱۴۰ اسب بخار قدرت داشت. مدت کوتاهی بعد یعنی وقتی دومین بحران نفتی در سال ۱۹۷۹ به وقوع پیوست، شرایط بدتر شد و فورد موتور ۵ لیتری V8 قبلی را با یک نمونهٔ ۴.۲ لیتری جایگزین کرد که تنها ۱۲۰ اسب بخار قدرت داشت و ضعیفترین موتور V8 در تاریخ موستانگ محسوب میشد. البته در طول دههٔ ۸۰ با معرفی مدلهایی مثل SVO و بازگشت مدل GT، شرایط موستانگ فاکس بادی رفتهرفته بهتر شد.
الدزمبیل ۴۴۲ سالهای ۱۹۸۵ تا ۱۹۸۷
۴۴۲ در اواسط سال ۱۹۶۴ بهعنوان یک پکیج پرفورمنس برای الدزمبیل کاتلاس و بهمنظور رقابت مستقیم با پونتیاک GTO معرفی شد. طی سالهای بعد، ۴۴۲ به مدلی مستقل تبدیل شد و به لطف پیشرانههای V8 قدرتمند، در نسلهای اول و دوم در بازار رقابتی خودروهای عضلانی بسیار شهرت پیدا کرد. در سال ۱۹۷۳، الدزمبیل سومین نسل این مدل را معرفی کرد که بهاندازهٔ دو نسل قبلی چشمگیر نبود. همین موضوع در مورد نسل چهارم که بین سالهای ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۰ تولید میشد هم صدق میکرد. این نام پس از سال ۱۹۸۰ کنار گذاشته شد ولی به دلیل موفقیت نسخهٔ ویژهٔ Hurst/Olds که در سالهای ۱۹۸۳ و ۱۹۸۴ بر اساس کاتلاس سوپریم ارائه شد، در سال ۱۹۸۵ الدزمبیل دوباره نام ۴۴۲ را بازگرداند. این مدل اساساً همان پکیج Hurst/Olds را برای کاتلاس سوپریم ارائه میکرد که فقط دستهدندهٔ ویژه و طرح دورنگ بدنه را نداشت. ۴۴۲ جدید هرچند از سیستم تعلیق اصلاحشده بهره میبرد و به پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 مجهز بود ولی تنها ۱۵۰ اسب بخار قدرت داشت. در پایان سال ۱۹۸۷، تولید الدزمبیل ۴۴۲ برای همیشه خاتمه یافت.
(Ali(chevynova
۱۳ آبان ۱۴۰۳دهه ۶۰ و ۷۰ مثل یه خواب شیرین بود که دیگه تکرار نشد و همون ماشینها بودن که اینقدر توقع مردم رو از ماشینهای آمریکایی بالابرد که ساخته های دهه ۸۰ و ۹۰ آمریکا دیگه به چشم نیومدن
تاریخ دیگه مثل کوگار ۷۳ ، چارجر ۷۰ ، تورینو ۶۹ ، باراکودا ۷۲ ، ایمپالا اس اس ۶۴ و…. رو تکرار نخواهد کرد
ممنون از خودروسازان امریکا که در بین دهه های ۵۰ تا ۷۰ همچین شاهکارهایی رو خلق کردن
ممنون بخاطر موتورهای ۴۵۰ اسبی که در دهه ۶۰ میساختن برای ماشینهای تولید انبوهشون
ممنون بخاطر طراحی الکامینو مدل ۵۹
تشکر برای گیربکس پاور گلاید ۲ دنده
ممنون برای گشتاور ۷۲۰ نیوتنی موتور ۴۱۳ مکس ودج موپار
MOPAR
۱۳ آبان ۱۴۰۳ماشالا اطلاعات
SMS
۱۳ آبان ۱۴۰۳کاشکی این برهه از تاریخ حذف می شد
محمد
۱۳ آبان ۱۴۰۳آقا ماشاالله تبدیل به آقا ممنون شد نامه بزن به خود gm اونجا ماشاالله ، ایشالله کن اینجا نماینده ندارن ماشاالله هاتو نمیشنون
(Ali(chevynova
۱۳ آبان ۱۴۰۳ممد
حالا بخواب تا بعد
MehdiTurbo
۱۳ آبان ۱۴۰۳علی خیلی خوشم میاد ازت دمت گرم داداش 😂🤣
amirkhanzadeh
۱۳ آبان ۱۴۰۳🤣🤣🤣
اینم این طوری دلش به چین خوشه
🥇M🏆 Bavaria///👑
۱۳ آبان ۱۴۰۳علی آقا بنظرم خودروسازی آمریکا از دهه 20 تا 70 تو اوج بوده👍😉
آرش
۱۴ آبان ۱۴۰۳البته ظاهر جذابی دارن فقط لقبشان جالب نیست مثلا اگه به جای فورد موستانگ اسمش رو میذاشتن فورد موندئو کوپه یا دوج ریسینگ خیلی هم جذاب و عالی به نظر میامدن طراحی ماشینهای دهه 80 همین بوده دیگه
MOPAR
۱۳ آبان ۱۴۰۳چلنجر نسل دو یه فاجعه بود
Taha Ayoobi
۱۳ آبان ۱۴۰۳یه لحظه فکر کردم میگی چارجر نسل 2، خواستم بگم اصلش همون بود😂
MOPAR
۱۳ آبان ۱۴۰۳طاها چارجر نسل دو تکرار نشدنیه کت شلوار صنعت خودرو سازیه
Taha Ayoobi
۱۳ آبان ۱۴۰۳واقعا👌
هم از نظر طراحی فوق العاده بود هم فنی.
طراحش ریچارد بود اسمش فک کنم، حلالش باشه.
جرمی کلارکسون
۱۳ آبان ۱۴۰۳طراحیش به دوج نمیخوره
amirkhanzadeh
۱۳ آبان ۱۴۰۳خدایش طراح دوج چارجر چطوری تو دهه 80 نسل بعد چارجر رو این طوری طراحی کرد ؟
اصلا شبیه نیستند
بیشتر شبیه خودرو های بی کیفیت فورده
MOPAR
۱۳ آبان ۱۴۰۳اره امیر واقعا دهه هشتاد نود و حتی تا اوایل دو هزار دوران بدبختی آمریکاییا بود
Siyavash
۱۳ آبان ۱۴۰۳دهه ۸۰ به نظرم ننگ طراحی آمریکا بود واقعا خیلی از اسطوره هاشونو خراب کردن…
Kiarash
۱۳ آبان ۱۴۰۳💪🥲😎💯🤤🇺🇲
حیف که دیگه دوران خوش خودروسازی ها مخصوصا تو دهه ۷۰ تا ۹۰ میلادی که آمریکایی ها برق می زدن از جذابیت و واقعا ماشین های واقعی همینا بودن نه با موتور برقی نه با یک مانیتور گنده وسط داشبورد …
متاسفانه تموم شد و رفت
hosen
۱۳ آبان ۱۴۰۳فقط کافیه دوج چارجر شلبی رو با نسل اول و دومش مقایسه کنید تا به عمق فاجعه پی ببرید!
BMZ
۱۳ آبان ۱۴۰۳دوج همون موقع ها هم یا میتسوبیشی ریبج میکرده یا از فولکس واگن انجین میگرفته😂
از همون اولش بی عرضه بوده بنده خدا
Taha Ayoobi
۱۳ آبان ۱۴۰۳چه جالب، پلتفرم و موتور های میتسوبیشی و فولکس جزو بدترین ماشینای دوج بوده 🤣
سوشیانت
۱۳ آبان ۱۴۰۳ثبت سرعت ۳۲۲ تو سال ۱۹۶۹
ثبت شتاب ۱.۶۶ و شکستن رکورد پرشتاب ترین خودروی جهان
آخ آخ دوج خیلی هیتر ها رو فشاری میکنه😥
JDM سابق
۱۳ آبان ۱۴۰۳این پسرفت دو علت داشت
یکی بحران نفتی
یکی افزایش قیمت ارز به علت جنگ سرد که موجب شد ریگان توافق نامه پلازا رو تو پاچه ژاپن و آلمان بکنه
C4
۱۳ آبان ۱۴۰۳مهمترینش شوک قیمت دلار در دهه ۷۰ مخصوصا در سال ۷۳ و ۷۹ ، و قوانین آلایندگی سفت و سخت بود
.khashayar
۱۳ آبان ۱۴۰۳پیشرفتی وجود نداشته که بخواد پسرفت داشته باشه
اینکه حدود 20 تا 30 لیتر سوخت و حتی بیشتر در 100 کیلومتر مصرف کنه پیشرفته؟؟ یا اینکه آلودگی خیلی زیادی تولید می کردند پیشرفته ؟؟ یا اینکه بیشتر سوخت به صورت نسوخته هدر میره پیشرفت حساب میشه ؟؟
پیشرفت واقعی یعنی ساخت یک موتور با ** راندمان بالا** و * دوام بالا* و *مصرف سوخت کم* و *الایندگی کم* و * ساختاری ساده و بدور از پیچیدگی اضافی* نه اینکه راندمان 10 درصد باشه.
———————————————————-
دو اتفاق مهم در صنعت خودرو افتاد که بیشترین اهمیت رو داشتند . یکی مربوط به روش ساخت و تولید و ماشین کاری بود و دیگری هم ساخت الیاژ های بهتر بود. که هر دوی این تکنولوژی هه خارج از خودروسازی اتفاق افتاد . (در اوایل صنعت خودرو به دلیل تلورانس های زیاد بین سیلندر و پیستون و فرار گاز از محفظه احتراق نمیتوانستند قدرت های بالایی از موتور بگیرند که با افزایش دقت ساخت این مشکل حل شد که الان میبینیم فقط با افزایش بوست دارن قدرت رو افزایش میدن و عملا کار دیگه ای انجام نمیدن )
————————————————-
کلا صنعت خودروسازی بیشتر یک صنعت مونتاژیه تا تکنولوژی محور.
Taha Ayoobi
۱۳ آبان ۱۴۰۳خشایار جان معتقده که توی دهه 60 میلادی راندمان موتور باید حداقل 80 درصد باشه تا خوب باشه👏👏👏
.khashayar
۱۳ آبان ۱۴۰۳خیر ولی انتظار ندارم راندمان موتور 7 % باشه.
Taha Ayoobi
۱۳ آبان ۱۴۰۳برای اون زمان انتظار بیشتری میره؟
بیرون از آمریکا وضع بهتر بوده؟
من واقعا نمیدونم و برام سواله، سوء تفاهم نشه یه وقت.
JDM سابق
۱۳ آبان ۱۴۰۳عزیز جان خیلیا درباره خودروهای آمریکایی دهه۶۰ و ۷۰ همچین نظری دارند
ولی کاملاً در جریان نیستن
جادههای آمریکا جاده های پهن و فاقد پیچ و نسبتاً کفی و صافی هستن
اینجور جاده ها ماشین هایی مطلبه که سنگین و گشتاور محور و پهن باشن و جا دار باشن
بخاطر نرم بودنشون بیش از حد سنگینن
بخاطر گشتاور بالا که بتونن این کشتی هارو به حرکت دربیارن مجبورن حجم موتور بالا ببرن تا هم دوام داشته باشن هم گشتاور کافی
پیتر براک میگه تو دیترویت اصن جاده های پیچ در پیچی وجود نداشت تصور بقیه از ماشین این بود که مردم سوار یه اتاق نشیمن چهار چرخ بشن و تو جاده شروع به حرکت کنن
درصورتیکه یه نوا تنظیم شده در حد یا مقدار کمی بیشتر از یه ۴۰۵ میسوزونه
اتفاقاً تکنولوژی های خوبی دارن که مثل جوش بلوک موتور ۳۵۰ یا سرسیلندر موتور موستانگ باس۴۲۹ و یا موتور ۴۲۷ آلمینیومی شورولت و…
این پاراگراف آخری که میگید بیشتر در باب موتورهای پرفورمنس صدق میکنه
در مورد دوخط آخر هم قبول دارم خیلی ازین تکنولوژی ها از صنایع مختلف مثل هوافضا و صنایع مختلف و ماشین آلات به این صنعت وارد شدن
.khashayar
۱۳ آبان ۱۴۰۳مگه من مشکلی با حجم موتور دارم اتفاقا به نظرم بهتره حجم موتور بالا باشه. و موافق موتورهای با سیلندر بالا (6 و 12 سیلندر) هستم. که هم لرزش موتور کمتر بشه و هم اورلپ گشتاور بین سیکل های احتراق داشته باشیم (ضرایب غیر صحیح دنده های گیربکس به خاطر بارهای دینامیکی هستند که اگه تعداد سیلندرها بیشتر باشه و بین سیکلهای قدرت همپوشانی بشه از نظر خستگی و عمر بهتره).
—————————————————–
در مورد مصرف سوخت هم بحران نفتی گویای همه چیز هست
—————————————————-
در باب موتورهای پرفورمنس که باید بگم عملا در ظاهر شاید عملکرد بالایی داشته باشند ولی اگه عمیق تر نگاه کنیم فقط یک ساختار مستحلک و با عمر پایین و هزینه ساخت زیاد میبینیم که عملا دارای نتاقض ساختاری است (عملا با صرف هزینه زیاد یک موتور با دوام پایین میسازیم که منطقا باید برعکس باشه مثلا موتور f1 قیمتش نزدیک 10 میلیون دلاره . آیا نسبت به هزینه و دوام راندمان بالایی داره؟؟؟ )
در واقع منظور من از موتور با عملکرد بالا این نیست که موتور تحت فشار کار کنه که مثلا 1000 اسب به ما بده. بلکه منظورم اینه که سوخت رو به کار مفید تبدیل کنه و سوخت نسوخته از موتور خارج نشه (منظورم استفاده از احتراق lean و hcci و …. است) و
سوشیانت
۱۳ آبان ۱۴۰۳استاد انتظار داری موتور ۷ ۸ لیتری با ۳۰۰ یا ۴۰۰ اسب بخار ۵۰ ۶۰ سال پیش چقدر بسوزونه😁
Taha Ayoobi
۱۳ آبان ۱۴۰۳سوشیانت باید توی مصرف سوخت با پریوس 2024 رقابت کنه😂
JDM سابق
۱۴ آبان ۱۴۰۳hcci و سوخت فقیر تو دهه۶۰ یا ۷۰ معنایی نداشتن
چون اون موقع نه توربو ها متداول بودن و تکامل یافته بودن نه کاربرات میتونست نسبت سوخت و هوا رو به میزان دقیق تری پاشش کنه نه میتونستن آنچنان نسبت تراکم و بالا ببرن نه واترپمپ برقی ونه پمپ فرمون برقی نه پمپ روغن نسل جدید داشتن که از باره موتور کم کنه نه سیستم EGR ( البته اگر از معایبش پرهیز کنیم) نه SCR داشتن نه متریال موتور ها آلمینیومی(صرفهجویی در وزن) و کوتینگ های لازم مثل DLC و… و نه ایر فلو سرسیلندر و اینتک و هدرز ها به اندازه کافی پیشرفته بود
تنها کاری که میتونستن بکنن این بود که نسبت به شرایطی که برای موتور تدارک دیده بودن میل سوپاپ رو advance یا ریتارد کنن که بعدا تونستن با استفاده از VVT رفتار موتور رو کلی تغییر بدن
آمریکاییا بخاطر ساختار OHV وزن بالاشون ناچار به استفاده از موتوری میشدن که دوبرابره موتورای معمولی بود
علی منصوری
۱۴ آبان ۱۴۰۳خشایار جان اگه انجینی سراغ داری ک با تکنولوژی دهه ۶۰ بتونه چنین راندمانی ک مد نظرته ارائه بده معرفی کن…البته برای ماسل کار اون زمان با اون وزن و طراحی
.khashayar
۱۴ آبان ۱۴۰۳علی عزیز قطعا وجود داشته و داره.
موتور های پیستون مخالف که در دهه 20 و 30 توسعه داده شدند و راندمانی بین 33 تا 39 درصد داشتند. تازه با تکنولوژی اون موقع (40 سال قبل از دوران ماسل کارها).
———————————————–
میتونی درباره موتورهای Junkers Jumo تحقیق کنی و عملکردشونو بررسی کنی.
Jumo 205: (690 hp; 515 kW) at 2,500 rpm
Jumo 223: (2170 hp; 1618 kW) at4,400 rpm
و …….
در حال حاضر این موتورها در صنایع نظامی و دریایی کاربرد زیادی دارند بخاطر دوام بالا / راندمان بالا / ساختار ساده تر و وزن کمتر در قیاس با موتورهای موجود.
جدیدا شرکت Achates Power و کامینز و چند شرکت دیگه قراره این نوع موتور ها برای خودروهای جاده ای توسه بدن. و در سال 2027 روی خودرو های فورد نصب کنن.
———————————————————–
اینکه خودرو سازی سمت این نوع موتور ها نرفتند فقط و فقط به خاطر اینه که این موتور ها دوام بالا / ساختاری ساده دارند و عملا نیاز به توسعه زیادی ندارند و تقریبا به شکل بهینه هستند که یعنی موتور به تعمیر نیاز نداره و بخشی از درامد خودروسازان قطع میشه.
از لحاظ اندازه هم از موتور های فلت کوچکترند و سرسیلند هم ندارند که مشکی برای موتور پیش بیاد.
——————————-
https://www.motortrend.com/features/1811-opposed-piston-engines-making-old-technology-new/
https://achatespower.com/2018-detroit-auto-show-achates-aramco-launch-37-mpg-f-150-pickup/
https://achatespower.com/road_test_for_achates_power/
https://en.wikipedia.org/wiki/Opposed-piston_engine
A
۱۳ آبان ۱۴۰۳اول چلنجر بعد مرکیوری
sina
۱۳ آبان ۱۴۰۳به چلنجر بقیه شون بد نیستن
علیزاده
۱۳ آبان ۱۴۰۳الان هم تقریبا همین وضعیتی برای نه تنها ماشین های آمریکایی بلکه کل دنیا داره اتفاق میفته مثل افتضاح دوج چارجر جدید یا فورد موستانگ جدید که چمگی به دل نمیزنه
گاس فرینگ
۱۳ آبان ۱۴۰۳ماسل کار تنظیم بازار
ALI.A.NLANSR
۱۳ آبان ۱۴۰۳به خدا الان خودروسازها دارن کاری میکنن که آدم میگه ای کاش برگردیم به دهه ۸۰
Saeed farshchian
۱۳ آبان ۱۴۰۳چرا شبیه همن اینا
MehdiTurbo
۱۳ آبان ۱۴۰۳عاشق الدزمبیل ۴۴۲ شدم یعنی واقعا عاشقش شدم فقط اسمش نمیچرخه دو ساعت دارم تایپش میکنم 😂 ده بار چک کردم سوتی نداده باشم ولی بدون شوخی به اسمش نمیخوره امریکایی باشه ولی رخش صد هیچ جلوعه
یه دونه از همینا با یه خانه ویلایی بهم بدند چیزی دیگه نمیخوام
shahriar
۱۴ آبان ۱۴۰۳منم میخواستم همینو بنویسم که دیدم شما زحمتشو کشیدی، واقعا اون الدزمبیل رو نباید کنار اون مایههای ننگ میذاشت، خیلی چهره جذاب و اصیلی داره…
البته احتمالا نویسنده با نسل قبلش که یه ماسل قلچماق بوده مقایسه کرده
بی وطن
۱۵ آبان ۱۴۰۳اون مرکوری و کاتلاس قابل قبوله.
اون موستانگ و اون چارجر رو کجای دلم بذارم!!!!
اگر دقت کنید میبینید الان هم مث همون دهه خودرو سازی در حال پوست انداختنه و دقیقا تمام حس ماشین بازا رو دارن از بین میبرن…