10 خودروی عضلانی ساخت آمریکا؛ سریع‌تر از سوپراسپرت‌های اروپا!

در این مطلب نگاهی به خودروهای عضلانی آمریکایی سال‌های مختلف خواهیم داشت که از سوپرکارهای اروپایی هم‌دورهٔ خود سریع‌تر بودند.

طی دهه‌ها، خودروسازان آمریکایی و اروپایی برای ساخت خودروهای سریع رویکردهای بسیار متفاوتی را در پیش گرفته‌اند. اروپایی‌ها معمولاً سراغ پیشرانه‌های کوچک‌تر و سبک‌تر رفته‌اند درحالی‌که آمریکایی‌ها راه‌حل را فقط در افزایش حجم موتور دیده‌اند. حال برای اینکه ببینیم رویکرد آمریکایی در بسیاری از موارد جواب داده است، نگاهی به خودروهای عضلانی آمریکایی دهه‌های مختلف داشته‌ایم که از خودروهای اسپرت اروپایی هم‌دوره و هم‌سطح اروپایی خود سریع‌تر بوده‌اند.

پونتیاک GTO سال ۱۹۶۴ سریع‌تر از آستون‌مارتین DB5 سال ۱۹۶۳

پونتیاک GTO خودرویی بود که در سال ۱۹۶۴ دوران ماسل کارها را آغاز کرد و از بسیاری از خودروهای اسپرت بسیار گران‌تر آن سال‌ها سریع‌تر بود. یکی از این خودروها آستون‌مارتین DB5 بود که در سال ۱۹۶۳ با پیشرانهٔ ۴ لیتری شش سیلندر خطی و قیمت ۵,۴۰۰ دلار راهی بازار شد. هرچند شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر ۷.۱ ثانیه‌ای آستون‌مارتین برای آن زمان چشمگیر بود ولی پونتیاک GTO با قیمت ۲,۸۵۰ دلار در صورت تجهیز به کاربراتور سفارشی‌ تری پاور می‌توانست سریع‌تر از DB5 باشد.

موستانگ شلبی GT500 سال ۱۹۶۷ سریع‌تر از جگوار E تایپ سال ۱۹۶۶

در دههٔ ۶۰، فورد و کارول شلبی مدل فوق‌العادهٔ GT350 را به پیشرانهٔ بزرگ‌تری مجهز کردند تا GT500 متولد شود. زیر کاپوت این ماشین موتور ۴۲۸ قرار گرفته بود که در فوردهای بزرگ‌تر آن سال‌ها استفاده می‌شد و با دو کاربراتور چهار دهنهٔ هالی ۳۶۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. GT500 به لطف این نیرو ظرف تنها ۶.۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید که نزدیک به یک ثانیه از جگوار E تایپ سریع‌تر بود.

دوج چارجر R/T همی سال ۱۹۶۸ سریع‌تر از پورشه 911S سال ۱۹۶۹

در اواخر دههٔ ۶۰، دوج چارجر همی با موتور ۷ لیتری V8 که ۴۲۵ اسب بخار قدرت داشت، یکی از ستاره‌های صحنهٔ ماسل کارها بود. بااین‌حال، در همان سال‌ها در اروپا هم یک خودروی اسپرت افسانه‌ای بنام پورشه ۹۱۱ تولید می‌شد که با پیشرانهٔ تخت هوا خنک در عقب با تمام خودروهای اسپرت بازار متفاوت بود. 911S با پیشرانهٔ ۲.۲ لیتری ۱۸۰ اسب بخاری، برای زمان خود خودروی سریعی بود ولی نه آن‌قدر که بتواند حریف چارجر با نیروگاه همی شود.

شورلت شول SS 454 سال ۱۹۷۰ سریع‌تر از مازراتی گیبلی سال ۱۹۷۰

شورلت شول SS خصوصاً با نیروگاه ۴۵۴ زیر کاپوت یکی از ماسل کارهای رؤیایی دههٔ ۷۰ است. این ماشین با موتور ۷.۴ لیتری در نسخهٔ LS6، از قدرت فوق‌العادهٔ ۴۵۰ اسب بخاری برخوردار بود که شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر چشمگیر ۴.۸ ثانیه‌ای را فراهم می‌کرد. از سوی دیگر، مازراتی گیبلی با موتور ۴.۷ لیتری هشت سیلندر DOHC که ۳۱۰ اسب بخار قدرت داشت، در شتاب دو ثانیه با شورلت فاصله داشت.

بیوک GNX سال ۱۹۸۷ سریع‌تر از فراری تستاروسا سال ۱۹۸۵

بیوک GNX حتی با استانداردهای امروزی هم خودروی بسیار سریعی است. برخلاف دیگر ماسل کارهای آمریکایی، GNX به یک پیشرانهٔ کوچک ۳.۸ لیتری V6 مجهز بود که به لطف توربوشارژر و اینترکولر، ۲۷۶ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. در اواخر دههٔ ۸۰، بسیاری از سوپراسپرت‌های اروپایی در برابر GNX شانسی نداشتند و حتی فراری تستاروسا با موتور دوازده سیلندر تخت و ۳۸۰ اسب بخار قدرت هم در شتاب و درگ حریف این بیوک شیطانی نمی‌شد.

پونتیاک ترنس ام نسخهٔ ۲۰ سالگی ۱۹۸۹ سریع‌تر از پورشه ۹۴۴ توربو S سال ۱۹۸۹

هرچند دههٔ ۸۰ دوران خوبی برای ماسل کارهای آمریکایی نبود ولی در همین دوران هم مدل‌های جذابی تولید شد که یکی از آن‌ها پونتیاک ترنس ام نسخهٔ ویژهٔ ۲۰ سالگی بود. این خودرو به پیشرانهٔ ۳.۸ لیتری V6 توربوشارژ بیوک مجهز شده بود که در اینجا ۲۵۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. ترنس ام نسخهٔ ۲۰ سالگی ۳۰,۷۱۷ دلار قیمت داشت و از نزدیک‌ترین رقیب خود یعنی پورشه ۹۴۴ توربو S با قیمت ۳۹,۷۶۵ دلار سریع‌تر بود.

پونتیاک ترنس ام WS6 سال ۱۹۹۸ سریع‌تر از آستون‌مارتین DB7 سال ۱۹۹۷

پونتیاک ترنس ام WS6 سریع‌ترین ماسل کار دههٔ ۹۰ بود. این خودرو از یک پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری V8 با ۳۲۰ اسب بخار قدرت بهره می‌برد و با شتاب ۵ ثانیه، از برخی سوپرکارهای اروپایی سریع‌تر بود. یکی از این خودروها، آستون‌مارتین DB7 با پیشرانهٔ شش سیلندر خطی سوپرشارژ و قدرتی بیشتر از پونتیاک بود. آستون نه‌تنها در شتاب مغلوب ترنس ام می‌شد بلکه با قیمت ۱۴۶,۵۳۰ دلار بسیار گران‌تر از ماسل کار آمریکایی بود.

فورد موستانگ SVT کبرا R سال ۲۰۰۰ سریع‌تر از ب‌ام‌و M3 سال ۲۰۰۱

ب‌ام‌و M3 و بعداً M4 همیشه یکی از سریع‌ترین و جذاب‌ترین کوپه‌های زمان خود بوده است و در سال ۲۰۰۱ هم می‌توانست بر بازار کوپه‌های جهان حکمرانی کند اگر موستانگ گستاخی از بخش خودروهای ویژهٔ فورد نبود. موستانگ SVT کبرا R که در سال ۲۰۰۰ به بازار آمد، نسخه‌ای تولید محدود با کیت بدنهٔ تهاجمی و پیشرانهٔ ۵.۴ لیتری V8 تنفس طبیعی تقویت‌شده بود که ۳۸۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد و در شتاب با اختلاف یک‌دهم ثانیه M3 را پشت سر می‌گذاشت.

فورد موستانگ GT سال ۲۰۰۵ سریع‌تر از جگوار XK8 سال ۲۰۰۷

موستانگ در دههٔ ۲۰۰۰ دوباره به ریشه‌های خود بازگشت و این فقط در طراحی نبود و با پیشرانهٔ ۴.۶ لیتری V8 در نسخهٔ GT که ۳۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد، در عمل هم برای بیست سال پیش خودروی سریعی محسوب می‌شد. در همان سال‌ها، نسل دوم جگوار XK هم تازه به بازار آمده بود و مثل موستانگ ۳۰۰ اسب بخار قدرت داشت ولی در شتاب ۰.۴ ثانیه کندتر عمل می‌کرد درحالی‌که با قیمت ۸۰ هزار دلاری، بسیار از موستانگ ۲۵ هزار دلاری گران‌تر بود.

دوج چلنجر دیمن ۱۷۰ سال ۲۰۲۳ سریع‌تر از مک‌لارن 720S سال ۲۰۲۳

چلنجر دیمن ۱۷۰ یکی از سریع‌ترین خودروهای تولیدی کره زمین در شتاب و درگ است. این ماشین با ۱۰۲۵ اسب بخار قدرتی که با سوخت E85 تولید می‌کند، ظرف ۱.۶۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر می‌رسد و ۴۰۰ متر را در کمتر از ۹ ثانیه طی می‌کند. در سمت دیگر، مک‌لارن 720S را داریم که یکی از سریع‌ترین سوپراسپرت‌های جهان بود ولی نه در شتاب و نه در ۴۰۰ متر نمی‌توانست حریف چلنجر شود.