خودروهای عضلانی با پیشرانه‌های افسانه‌ای؛ از موستانگ تا پونتیاک GTO

در این مطلب به ماسل کارهایی پرداختیم که با پیشرانه‌های منحصربه‌فرد، در تعداد اندک ساخته شدند و امروز بسیار ارزشمند هستند.

در دوران طلایی ماسل کارها یعنی دههٔ ۶۰ و اوایل دههٔ ۷۰، خودروهای عضلانی آمریکایی به قوی‌ترین پیشرانه‌های زمان خود مجهز شدند. بااین‌حال، بخش عمده‌ای از فروش این خودروها در زمان تولید با پیشرانه‌های نسبتاً ضعیف و معمولی بود و مدل‌های V8 قدرتمند فروش بسیار پایینی داشتند. به همین دلیل، امروز این مدل‌ها بسیار کمیاب هستند و با قیمت‌های بسیار بالایی در حراجی‌ها خریدوفروش می‌شوند. ازاین‌رو، قصد داریم در ادامه با ماسل کارهایی از دوران طلایی آشنا شویم که به پیشرانه‌های کمیاب و منحصربه‌فرد مجهز شدند یعنی موتورهایی که هرگز زیر کاپوت خودروهای تولیدی معمولی سه غول خودروسازی آمریکا قرار نگرفتند.

پونتیاک GTO جاج مدل ۱۹۷۱

در سال ۱۹۷۰ جنرال موتورز سرانجام ممنوعیت ارائهٔ پیشرانه‌های بزرگ خود برای خودروهای میان سایز را لغو کرد و درنتیجه، پونتیاک بلافاصله پیشرانهٔ ۷.۵ لیتری را برای تمام مدل‌های خود ازجمله نسل دوم GTO ارائه کرد. ۱۹۷۱ آخرین سال ارائهٔ نسخهٔ پرفورمنس جاج بود که در قوی‌ترین نسخه با موتور ۷.۵ لیتری H.O (مخفف High Output) عرضه می‌شد. البته بیوک و الدزمبیل هم موتور ۷.۵ لیتری داشتند ولی نسخهٔ پونتیاک تفاوت داشت. این موتور نسبت تراکم و دور بالاتری داشت و قدرت بیشتری تولید می‌کرد. در سال ۱۹۷۱ اما ازآنجایی‌که فروش GTO کاهش پیدا کرد، از جاج ۷.۵ لیتری H.O کمتر از ۱۰۰۰ دستگاه ساخته شد.

مرکوری کوگار المینیتور سال ۱۹۶۹

کوگار المینیتور در سال ۱۹۶۹ به‌عنوان نسخهٔ مرکوری از موستانگ باس ۳۰۲ معرفی شد ولی برخلاف باس ۳۰۲ که فقط با پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری عرضه می‌شد، برای المینیتور موتور ۷ لیتری کبرا جت یا سوپر کبرا جت هم قابل انتخاب بود که کوگار را به چیزی در حد موستانگ باس ۴۲۹ تبدیل می‌کرد. علاوه بر این، کوگار المینیتور سوپر کبرا جت بسیار کمیاب‌تر از باس ۴۲۹ بود زیرا تنها ۳۰۲ دستگاه از آن ساخته شد. البته باس ۴۲۹ با وجود تولید ۱,۳۵۹ دستگاهی، امروز ارزش بیشتری دارد ولی کوگار المینیتور سوپر کبرا جت هم با قیمت‌های بالای صد هزار دلار خریدوفروش می‌شود.

پونتیاک فایربرد ترنس ام مدل ۱۹۶۹

پونتیاک در سال ۱۹۶۹ نسخهٔ ترنس ام را برای فایربرد ارائه کرد. این نسخه هرچند با نوارهای روی بدنه و دریچه‌های کاپوت جذاب به نظر می‌رسید ولی چیزی که آن را به افسانه تبدیل شد، موتور ۶.۶ لیتری رم ایر IV بود. این موتور در حالت عادی ۳۲۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد ولی پونتیاک با استفاده از رم ایر، میل بادامک‌های بهتر و فنرهای سوپاپ قوی‌تر، ۲۰ اسب بخار قدرت دیگر از این موتور بیرون کشید. از ترنس ام در سال ۱۹۶۹ فقط ۶۹۷ دستگاه تولید شد که از این تعداد تنها ۵۵ دستگاه موتور ۶.۶ لیتری رم ایر IV را زیر کاپوت خود داشتند.

بیوک GSX مدل ۱۹۷۰

در سال ۱۹۷۰، بیوک هم با GSX به‌طورجدی وارد عرصهٔ ماسل کارها شد. این نه‌تنها سریع‌ترین محصول بیوک بلکه پرشتاب‌ترین خودرو در بین تمام برندهای جنرال موتورز محسوب می‌شد. دلیل چنین پرفورمنسی، پیشرانهٔ ۷.۵ لیتری بود که با میل بادامک‌های بهتر، سوپاپ‌های بزرگ‌تر، نسبت تراکم بالا و کاربراتور روچستر، تا زمان معرفی وایپر در سال ۲۰۰۳ بیشترین گشتاور را در بین تمام پیشرانه‌های آمریکایی تولید می‌کرد. بااین‌حال، بیوک این ماشین را بدون هیچ تبلیغاتی عرضه کرد و به همین دلیل در سال ۱۹۷۰ فقط ۶۷۸ دستگاه از آن ساخته شد که از این تعداد، ۲۷۸ دستگاه با نسخهٔ استاندارد موتور ۷.۵ لیتری تولید شدند.

فورد موستانگ مک‌وان درگ پک مدل ۱۹۷۱

هرچند باس ۴۲۹ توجهات زیادی را به خود جلب کرده بود ولی افراطی‌ترین موستانگ نسل اول، مک‌وان مدل ۱۹۷۱ با پکیج پرفورمنس درگ پک بود. این نسخه با تجهیز به پیشرانهٔ ۷ لیتری سوپر کبرا جت، ۴۰۰ متر را در ۱۳ ثانیه طی می‌کرد درحالی‌که باس ۴۲۹ این کار را در ۱۴ ثانیه انجام می‌داد. عجیب اینکه درگ پک تغییری در خروجی پیشرانه ایجاد نمی‌کرد و فقط ضرایب گیربکس را ارتقاء می‌داد که این در کنار بدنهٔ آیرودینامیک‌تر موستانگ مدل ۱۹۷۱ باعث می‌شد از باس ۴۲۹ سریع‌تر باشد.

دوج سوپر بی A12 مدل ۱۹۶۹

در اواسط سال ۱۹۶۹، کرایسلر قوی‌ترین نسخهٔ پیشرانهٔ ۷.۲ لیتری خود را به سه کاربراتور دو دهنه مجهز کرد که با نام سیکس پک شناخته می‌شد. این موتور در مجموعهٔ کرایسلر، پس از پیشرانهٔ افسانه‌ای ۷ لیتری همی، در رتبهٔ دوم قرار داشت. سوپر بی که ماسل کار ارزان‌قیمت دوج بود، به اولین خودرویی تبدیل شد که از این موتور شگفت‌انگیز بهره برد و A12 نام گرفت. هرچند سوپر بی A12 در بین خودروهای این لیست بیشترین تعداد تولید را دارد اما امروز بسیار کمیاب است زیرا اکثر آن‌ها در مسابقات درگ نابود شدند و طبق تخمین‌ها هم‌اکنون تنها ۱۲۰ دستگاه از A12 باقی مانده است.

الدزمبیل هرست/الدز مدل ۱۹۶۸

در سال ۱۹۶۸، ممنوعیت جنرال موتورز برای استفاده از پیشرانه‌های بزرگ‌تر از ۴۰۰ اینچ مکعب (۶.۶ لیتر) در خودروهای میان سایز پابرجا بود. الدزمبیل اما برای دور زدن این قانون احمقانه، از طریق همکاری با شرکت هرست پرفورمنس، نسخه‌ای تولید محدود از کاتلاس را با پیشرانهٔ ۷.۵ لیتری تولید کرد که هرست/الدز نام گرفت. ابتدا قرار بود خودروها بدون موتور به هرست تحویل داده شوند تا محدودیت جنرال موتورز را دور بزند ولی نهایتاً کاتلاس‌هایی که برای تبدیل به نسخهٔ هرست/الدز ساخته شد، با پیشرانهٔ ۷.۵ لیتری کارخانه را ترک کردند.

پلیموث همی کودا مدل ۱۹۷۱

پیشرانهٔ ۴۲۶ همی کرایسلر در دوران طلایی ماسل کارها بر رقبا سلطه داشت و سریع‌ترین خودروهای آن سال‌ها را خلق کرد. این پیشرانه اوج عملکرد خود را زیر کاپوت پلیموث همی کودا ۱۹۷۱ ارائه می‌کرد. این ماشین از دیگر مدل‌های موپار مجهز به موتور همی سریع‌تر بود و تمام ماسل کارهای فورد و جنرال موتورز را در گردوغبار خود رها می‌کرد. از این خودرو اما تنها حدود صد دستگاه ساخته شد و امروز جزء گران‌ترین خودروهای عضلانی دوران طلایی محسوب می‌شود به‌گونه‌ای که نمونه‌های کانورتیبل آن تا ۳.۵ میلیون دلار هم قیمت می‌خورند.

شورلت کامارو سوپر ینکو مدل ۱۹۶۸

رانندهٔ سابق مسابقه «دان ینکو» که یک نمایندگی شورلت در پنسیلوانیا داشت، معتقد بود شورلت کامارویی که تازه معرفی شده، به پیشرانه‌ای قوی‌تر نیاز دارد. وی با استفاده از برنامهٔ COPO جنرال موتورز که امکان سفارش خودروهای خاصی را با هر پیشرانه‌ای به نمایندگی‌ها می‌داد، تعدادی کامارو با موتور ۷ لیتری سفارش داد و آن‌ها را با نام کامارو سوپر ینکو به فروش رساند. این خودرو در سیستم تعلیق و ترمز هم ارتقاء پیدا کرده بود اما با چنین قدرت دیوانه‌واری، خودرویی برای آماتورها محسوب نمی‌شد. از کامارو سوپر ینکو در سال ۱۹۶۸ تنها ۶۴ دستگاه ساخته شد.

شورلت شول SS مدل ۱۹۷۰

جنرال موتورز با ممنوعیت پیشرانه‌ای که ذکر شد، به ماسل کارهای خود لطمه زد و عنوان پادشاه خیابان‌ها را به موپارهای همی واگذار کرد ولی زمانی که این محدودیت در سال ۱۹۷۰ برداشته شد، شورلت شول سرانجام از بند و زنجیرها رها شد. البته دیگر برندهای جنرال موتورز هم از موتور ۷.۵ لیتری استفاده کردند ولی شول SS 454 همهٔ آن‌ها را شرمنده کرد و به یکی از بهترین ماسل کارهای دوران طلایی تبدیل شد. نمونه‌های باقیماندهٔ این ماشین امروز بیش از نیم میلیون دلار قیمت دارند.