شگفت‌انگیزترین اشتراک پلت‌فرم بین خودروهای مختلف

آیا فکر می‌کردید پلت‌فرم فورد موندئو و لندروور فریلندر مشترک باشد؟ در این مطلب به چنین اشتراکات پلت‌فرم شگفت‌انگیزی خواهیم پرداخت.

اشتراک پلت‌فرم در صنعت خودروسازی بسیار متداول است زیرا خودروسازان می‌خواهند هزینه‌های بالای توسعهٔ یک پلت‌فرم را با ساخت مدل‌های مختلف از چندین برند بر اساس آن جبران کنند؛ اما گاهی خودروهایی بر اساس یک پلت‌فرم مشترک ساخته می‌شوند که کسی اصلاً فکرش را نمی‌کند. در ادامه قصد داریم با شگفت‌انگیزترین اشتراکات پلت‌فرم بین خودروها آشنا شویم.

آئودی TT و آئودی A3

آئودی نسل اول TT را روی پلت‌فرم A3 ساخت تا هزینه‌ها را کاهش دهد زیرا این شرکت نمی‌خواست خودروی اسپرت گران‌قیمتی به بازار عرضه کند. آئودی همین فرمول را در نسل دوم TT هم ادامه داد که روی پلت‌فرم مشترکی با A3 و دیگر محصولات گروه فولکس‌واگن مثل گلف بنام PQ35 ساخته شده بود. البته مهندسان این پلت‌فرم را نسبت به نمونهٔ قبلی یعنی PQ34 انعطاف‌پذیرتر کرده بودند و بنابراین رانندگی TT مثل جتا یا گلف نبود.

فورد موستانگ و لینکلن کانتیننتال

نسل سوم فورد موستانگ با نام پلت‌فرمش یعنی فاکس بادی شناخته می‌شود. هرچند نمونه‌های اولیهٔ این نسل قدرت کمی داشتند اما طرفداران موستانگ، این نسل را به خاطر بهبود پرفورمنس شایستهٔ احترام می‌دانند. پلت‌فرم فاکس بادی برای زمان خودش خیلی ماژولار بود و به همین دلیل لینکلن توانست از آن برای ساخت نسل هفتم کانتیننتال که در سال ۱۹۸۱ معرفی شد استفاده کند. برند لوکس فورد با استفاده از پلت‌فرم موستانگ توانست با موج کوچک‌سازی که در اوایل دههٔ ۸۰ صنعت خودروسازی آمریکا را فراگرفته بود همراه شود و کانتیننتالی با ۴۶ سانتی‌متر طول کمتر و ۱۸۰ کیلوگرم وزن کمتر از نسل قبلی را به بازار بفرستد که البته همچنان نرم و راحت بود.

فورد فوکوس و مزدا ۳

مدیران فورد اواخر دههٔ ۹۰ استراتژی جدیدی بنام تکنولوژی‌های مشترک جهانی را معرفی کردند. ایدهٔ اصلی استراتژی مذکور کاهش قابل‌توجه تعداد پلت‌فرم‌ها و پیشرانه‌های شرکت مادر بود تا روند توسعه ساده شود. بدین ترتیب، پلت‌فرم C1 که در نسل دوم فوکوس استفاده شد، برای پشتیبانی از خودروهای مختلفی از هاچ‌بک‌های اقتصادی گرفته تا کانورتیبل‌های لوکس طراحی شده بود. این پلت‌فرم در اواخر دههٔ ۹۰ به‌طور مشترک توسط فورد، مزدا و ولوو در آلمان طراحی شد و این همکاری منطقی بود زیرا در آن زمان فورد مالکیت کامل ولوو و بخش بزرگی از سهام مزدا را در اختیار داشت. نسل اول مزدا ۳ و ولوو C30 و V50 ازجمله خودروهایی بودند که بر اساس پلت‌فرم C1 ساخته شدند.

فورد موندئو و لندروور فریلندر ۲

طی همان استراتژی تکنولوژی‌های مشترک جهانی، فورد پلت‌فرم EUCD را برای ساخت مدل‌های بزرگ‌تر توسعه داد. نسل سوم موندئو و مینی‌ون S-Max بر اساس این پلت‌فرم ساخته شدند اما ولوو بیش از هر شرکت دیگری روی پلت‌فرم EUCD خودرو ساخت. اولین محصول ولوو که از این پلت‌فرم استفاده کرد نسل دوم سدان S80 بود که در سال ۲۰۰۶ معرفی شد. نسل اول ولوو XC60 و لندروور فریلندر ۲ نیز تنها شاسی‌بلندهایی بودند که بر پایهٔ این پلت‌فرم فورد شکل گرفتند اما این معماری برگرفته از خودروهای سواری مانع مهندسان لندروور نشد که به فریلندر توانایی‌های آفرودی بهتر از حد متوسط این کلاس ببخشند.

نیسان 350Z و اینفینیتی FX

نیسان سالانه میلیون‌ها خودروی دیفرانسیل جلو به فروش می‌رساند اما برای ساخت خودروهای پرفورمنس به معماری دیفرانسیل عقب در مجموعهٔ خود نیاز داشت. بدین منظور، پلت‌فرم FM توسعه داده شد که برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ در نسل V35 اسکای‌لاین معرفی شد یعنی همان خودرویی که در برخی بازارها با نام اینفینیتی G35 عرضه می‌شد. مشهورترین خودرویی که بر اساس پلت‌فرم FM ساخته شد اما نیسان 350Z بود و حتی Z کنونی هم همچنان از پلت‌فرم FM استفاده می‌کند. در همین حال، هرچند استفادهٔ یک پلت‌فرم محرک عقب اسپرت برای ساخت شاسی‌بلند کاری غیرمعمول است اما نیسان این کار را در اینفینیتی FX انجام داد. نسل دوم FX نیز همچنان روی پلت‌فرم FM ساخته شده بود و با هندلینگ چابک ارتباط خود را با 350Z و 370Z نشان می‌داد.

پژو پارتنر و پژو RCZ

نسل دوم پژو پارتنر که در سال ۲۰۰۸ به بازار آمد، روی پلت‌فرم PF2 ساخته شده بود که با پژو ۳۰۸، پژو ۳۰۰۸، دی‌اس ۵ و بسیاری از دیگر مدل‌های گروه پژو-سیتروئن مشترک بود. تنها کوپه‌ای که روی این پلت‌فرم ساخته شده اما مدل زیبای RCZ بود. این یعنی RCZ زیرساخت مشترکی با مینی‌ون پارتنر داشت ولی مهندسان تغییرات زیادی در این پلت‌فرم ایجاد کردند تا هندلینگ آن را بهتر کنند. علاوه بر این، کوپهٔ پژو به لطف ظاهر جذاب و پیشرانهٔ چهار سیلندر توربوشارژ ۲۷۰ اسب بخاری در نسخهٔ پرچم‌دار R، ارتباط خود با پارتنر را کاملاً غیرقابل تشخیص کرده بود.

ساترن اورا و فیات کروما

جنرال موتورز سابقهٔ زیادی در ساخت خودروهای مختلف با استفاده از قطعات مشترک دارد اما ساترن از این قاعده مستثنی بود زیرا اولین محصول این برند بر اساس پلت‌فرم خاص خودش ساخته شد. این استراتژی اما خیلی هزینه‌بر بود و به همین دلیل محصولات بعدی ساترن با استفاده از پلت‌فرم و قطعات فنی مشترکی با دیگر محصولات جنرال موتورز ساخته شدند. یکی از این مدل‌ها سدان اورا بود. این یکی از پانزده خودرویی بود که روی پلت‌فرم اپسیلون جنرال موتورز مشترک با مدل‌هایی مثل شورلت مالیبو، پونتیاک G6، ساب ۳-۹ و اوپل وکترا ساخته شد؛ اما یکی از مدت‌های کمتر شناخته‌شده‌ای که بر پایهٔ پلت‌فرم اپسیلون شکل گرفت نسل دوم فیات کروما بود. این خودرو محصول همکاری کوتاه‌مدت فیات و جنرال موتورز بود اما نهایتاً شکست خورد و ۲ میلیارد دلار به طرف آمریکایی ضرر زد.