عجیب‌ترین خودروهای تست که تاکنون دیده‌اید

خودروسازان بزرگ علاقه‌‌ای به افشا شدن جزئیات محصولات آینده‌شان ندارند؛ مگر آنکه در راستای افزایش گمانه‌زنی‌ها و تبلیغات باشد. بنابراین وقتی مجبور می‌شوند خودروی موردنظر را پیش از رونمایی رسمی و برای اجرای تست‌های میدانی به خیابان‌ها ببرند، از پوشش استفاده می‌کنند. این پوشش می‌تواند یک رنگ‌آمیزی سیاه‌وسفید یا بدنه یک خودروی متفاوت باشد. در ادامه به خاص‌ترین خودروهای تست صنعت نگاه می‌اندازیم که شاید نسبت‌به باقی مدل‌ها تعجب برانگیزتر باشند.

HSV کوروت

جنرال‌موتورز نمی‌توانست برای توسعه نسل تازه کوروت یعنی C8 از بدنه یک کوروت استفاده کند درون قفسه محصولات زیرشاخه‌هایش جستجو کرد و نهایتا یک دستگاه HSV را برای این کار برگزید. خوشبختانه یا متاسفانه، ساخت HSV موتورمیانی منجر به خلق یک خودروی تست با ظاهر زیباتر از نسل کنونی سوپراسپرت شورولت شد.

آلتیمای مک‌لارن

در ابتدای دهه ۹۰ میلادی شرکت‌های زیادی به فناوری استفاده از فیبرکربن دسترسی نداشتند. مک‌لارن که می‌خواست در خودروی جدیدش، F1، از این ماده استفاده کند، مجبور انجام تست‌های اولیه بود و نمی‌خواست از شاسی گران‌قیمت سوپراسپرت اصلی برای انجام این وارسی‌ها استفاده کند؛ پس به‌سراغ آلتیما رفت و آن را به جعبه‌دنده F1 و موتور V8 شورولت مجهز کرد تا بتواند گشتاور زیاد موتور V12 بی‌ام‌و را که در سوپرخودروی اصلی به‌کار گرفته می‌شد، شبیه‌سازی کند. دو دستگاه آلبرت و ادوارد به‌ترتیب برای توسعه موتور، جعبه‌دنده، سیستم اگزوز و مجموعه خنک‌کننده توسعه داده شدند.

پس از تکمیل پروژه F1 و معرفی رسمی، هر دو خودروی تست از بین رفتند تا جزئیات فنی و مهندسی مک‌لارن به جایی درز پیدا نکند. با این حال، طراح و مهندس مکانیک، «گوردون موری»، که خود در ساخت F1 نقش مهم داشته است، با ساخت سوپراسپرت T.50 ایده ابتدایی F1 را بازسازی کرد. سوپراسپرت T.50 هم‌اکنون از موتور کازورث استفاده می‌کند و تا ۱۲,000rpm دور برمی‌دارد.

فراری ۴۵۸ لوتوس

اواخر دهه نخست قرن ۲۱ میلادی، لوتوس تصمیم گرفت چند مدل جدید شامل یک سوپپرسدان لوکس، یک گرن‌تورر بزرگ و یک سوپراسپرت را روانه بازار کند. مدل اسپریت هم جزو همین خودروها بود. در ابتدا قرار بود از پیشرانه v8 یک دستگاه لکسوس IS-F برای تست این خودرو استفاده شود؛ چون تویوتا تامین‌کننده اصلی موتور الیزه و اوورا به شمار می‌رفت. اما تصمیم نهایی این شرکت بریتانیایی بر آن شد که از موتور V8 ساخت خود استفاده کند؛ پس آن را درون یک فراری ۴۵۸ ایتالیا قرار داد. البته که این پروژه به سرانجام نرسید و فراری انگلیسی هم اسقاط شد.

فراری ۳۴۸ انزو

خود برند فراری هم برای تست مدل‌های جدیدش از بدنه مدل‌های گذشته استفاده می‌کرده است. موتور ۶.۲ لیتری V12 سوپراسپرت انزو هم در ابتدا درون بدنه یک ۳۴۸ مورد آزمایش قرار گرفت. البته فراری برای انجام بررسی دقیق، بدنه ۳۴۸ را دگرگون کرد: طول بدنه ۲۵۰ میلی‌متر افزایش یافت و شکل یک سوپراسپرت موتورمیانی را به خود گرفت تا پیشرانه انزو درون آن جا شود. این خودرو در سال ۲۰۰۵ و بعدا در ۲۰۱۴ به حراج گذاشته شد.

رولزرویس فانتوم های‌رایدر

رولزرویس در شان خود نمی‌دید که برای تست شاسی‌بلند کولینان از بدنه محصولات شرکت مادر، بی‌ام‌و، استفاده کند؛ پس یک دستگاه فانتوم را برای این کار دگرگون کرد. ارتفاع فانتوم تست افزایش یافته بود و به یک بال عجیب هم مجهز شده بود تا در سرعت‌های بالا، فشار بیشتری روی فنربندی قسمت عقب وارد شود.

لندرور مایسترو فریلنسر

در سال ۱۹۹۴ شایعه شده بود که لندرور قصد معرفی یک مدل جدید به نام فریلنسر را دارد. سازنده برای پنهان‌کردن طراحی بدنه آن، از یک دستگاه ام‌جی مایسترو استفاده کردند و نهایتا سه دستگاه را برای تست آماده کردند که تنها یک دستگاه آن باقی مانده است.

پورشه ۹۱۸ اسپایدر

انتخاب پوشش پورشه برای توسعه سوپراسپرت ۹۱۸ کمی درهم‌ریخته بود. مهندسان این شرکت به‌جای پوشاندن خودرو با بدنه یک مدل دیگر، به اسکلت‌بندی بدون پوشش و پنل‌های بدنه ۹۱۱ اکتفا کردند. خودروی ابتدایی به ۸۵۰ اسب بخار قدرت مجهز شده بود. مهندسان این شرکت با اطمینان می‌گفتند که خودروی جدیدشان در روز ۱۸ ماه نهم (سپتامبر) یعنی مورخ ۹/۱۸ رونمایی خواهد شد.

ون جگوار XJ220

شاید همه شرکت‌ها باید راه جگوار را دنبال کنند. مهندسان این شرکت به‌جای صرف وقت برای جستجو کردن و یافتن مدل مناسب که بتواند خودروی آینده‌شان را بپوشاند، به سراغ یک ون فورد ترانزیت رفتند و با خیال راحت موتور ۵۴۲ اسب بخاری درون آن را بررسی کردند.

لامبورگینی کانتاش اِوولوتزیونه

یک مهندس جوان لامبورگینی در دهه ۸۰ میلادی و برای حرکت این شرکت به سوی قرن جدید، پروژه‌ای تازه را پیشنهاد دادند. این خودروی جدید شباهت زیادی به مدل کانتاش داشت اما بدنه آن از فیبرکربن و کولار توسعه داده شده بود و از شاسی کامپوزیتی زنبوری استفاده می‌کرد. این خودرو که حدودا نیم تن از مدل اصلی سبک‌تر شده بود از پوشش آیرودینامیک روی چرخ‌ها استفاده می‌کرد و تا عملکرد فنی مناسبی داشته باشد.

متاسفانه لامبورگینی که اوضاع مالی خوبی نداشت این ایده را رد کرد و از کانتاش اوولوتزیونه برای تست تصادف استفاده کرد. آن مهندس جوان بعدها از شرکت لامبورگینی استعفا داد و با پرورش ایده خود، خودروسازی پاگانی را بنیان نهاد و در تمام مدل‌هایش از فیبرکربن ساخت خودش استفاده کرد.