معرفی خودروهایی که رکورددار حضور در خط تولید هستند (قسمت اول)

درحالی‌که برخی نام ها می‌توانند ابدی به نظر برسند اما حضور چند ده ساله یک خودرو در خط تولید امری بسیار نادر خواهد بود. هرچند چنین چیزی در صنعت خودروی ما به یک سنت تبدیل شده است و تولید یک خودرو به مدت کمتر از یک دهه امری غیرعادی خواهد بود! مثال‌های بارز آن نیز در همین مقاله خدمت شما عزیزان تقدیم خواهد شد. خودروسازان مطرح جهانی پلتفرم‌های خود را بازنگری می‌کنند تا از جدیدترین تکنولوژی‌ها و متریال سبک‌وزن استفاده کنند و بتوانند محصولی جدید را به منظور جلب نظر خریداران تولید نمایند؛ اما این مقاله می‌خواهد درست روی نقطه مقابل دست بگذارد و خودروهایی را معرفی کند که رکورد حضور در خط تولید را داشته‌اند. فولکس‌واگن تولید بیتل دوباره متولد شده را در سال ۲۰۱۹ متوقف کرد، خودرویی که عمری بسیار طولانی داشت. ما در این مقاله بازماندگان و فسیل‌های صنعت خودرو را خدمت شما عزیزان معرفی می‌کنیم. این لیست با خودرویی که مدت مونتاژ کمتری داشته شروع می‌شود و به خودرویی با بالاترین عمر تولید می‌رسد. با ما همراه باشید.

پژو ۲۰۵ (سال ۱۹۸۳ تا ۱۹۹۸) – پانزده سال

پژو طراحی ۲۰۵ را در سال ۱۹۷۸ و به عنوان جایگزینی برای مدل سالخورده ۱۰۴ شروع کرد. این خودرو می‌بایست وزن کم، فرایند تولید راحت و قطعات مشترک زیادی با محصولات آن زمان می‌داشت تا بتواند هزینه‌های توسعه را پایین نگه دارد. پژو تا حدودی با اکراه بخش اروپایی سیتروئن و کرایسلر را جذب کرده بود و بنابراین ارتکاب اشتباهی مالی برای این شرکت جبران نشدنی بود. ۲۰۵ در سال ۱۹۸۳ به عنوان هاچبکی چهار درب معرفی شد. این خودرو سریعاً به یکی از پرفروش‌ترین محصولات این برند فرانسوی تبدیل گشت و نسخه‌های متنوعی از آن شامل هاچبک دو درب، کانورتیبل، ون کوچک و البته نسخه‌های محبوب رالی و T16 تولید شدند.

مرسدس بنز SL نسل R107 (سال ۱۹۷۱ تا ۱۹۸۹) – هجده سال

رودسترهای معدودی جذابیت و ظرافت بدون محدودیت زمانی مرسدس بنز SL نسل R107 را داشته‌اند. این خودرو از کابینی عالی سود می‌برد و به مدت حدود ۲۰ سال پرچم‌دار محصولات این برند محسوب می‌شود. این خودرو تنها SL تاریخ بود که از حالت کوپه‌ای چهار درب با سقفی ثابت سود می‌برد. مدل SLC این خودرو در سال ۱۹۸۱ بازنشسته شد تا جا برای SEC شکل گرفته بر اساس نسل W126 باز شود.

فورد مدل T (سال ۱۹۰۸ تا ۱۹۲۷) – نوزده سال

فورد مدل T اعتبار بالایی در صنعت خودرو دارد زیرا اولین خودروی تولید انبوه تاریخ محسوب می‌شود. مدل T بسیار ساده‌تر و ارزان‌تر از محصولات لوکس دوران خود بود و البته تقریباً هر فردی می‌توانست با یک شغل تمام‌وقت صاحب این خودرو شود. قیمت مدل T در سال ۱۹۱۷ از ۵۰۰ دلار شروع می‌شد که معادل ۹۶۰۰ دلار امروزی است. مدل T برای همیشه مفهوم اوقات فراغت را تغییر داد زیرا میلیون‌ها آمریکایی فرصت گشت‌وگذار در دنیا بدون استفاده از اسب یا قطار را پیدا کردند. فورد ۱۵ میلیون دستگاه از مدل T را در ۱۲ کشور تولید کرد و پرونده آن را برای همیشه بست.

سوزوکی جیمنی (سال ۱۹۹۸ تا ۲۰۱۸) – بیست سال

سوزوکی جیمنی ریزه‌میزه و چهار چرخ محرک از سال ۱۹۷۰ تاکنون در بازار حضور دارد. اولین نسل این خودرو ۱۱ سال تولید شد و نسل دوم هم به مدت ۱۷ سال عرضه شد. سومین نسل این خودرو در سال ۲۰۱۸ و پس از ۲۰ سال مونتاژ بازنشسته شد. این خودرو با پیشرانه‌هایی که قدرت ۶۵ تا ۸۶ اسب بخاری داشتند عرضه شد اما آنچه بر جذابیت‌های جیمنی می‌افزود گیربکس با دنده‌سنگین و وزن حدود ۱۰۰۰ کیلوگرمی بود. همین وضعیت باعث می‌شد جیمنی تقریباً غیرقابل توقف باشد و در آفرود نیز مشهور شود.

فیات پاندا (سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۰۳) – بیست‌وسه سال

اولین نسل پاندا از سیتروئن 2CV یا ژیان و رنو ۴ الهام گرفته بود. فیات از دپارتمان توسعه خود خواستار تولید خودرویی ساده با کابین و قوای محرکه‌ای ارزان‌قیمت و بی‌دردسر شده بود و ایتال دیزاین نیز همین دستورالعمل را برای طراحی بدنه بکار برد. نمونه‌های اولیه پاندا با پیشرانه ۲ سیلندر هوا خنک فیات ۱۲۶ تولید شدند هرچند مالکان از فنرهای تخت بخش عقب این خودرو شکایت داشتند. پاندا در طول عمر خود هویت‌های متفاوتی داشته است. فیات این خودرو را به‌صورت دو دیفرانسیل، ون با پوشش پلاستیکی بدنه و محصولی الکتریکی با دو صندلی تولید کرد. در کل ۴.۵ میلیون دستگاه از پاندا در تورین تولید شدند. حتی ۱۴ سال پس از توقف تولید، نسل اول پاندا را می‌توانید در ایتالیا و برخی بخش‌های فرانسه ببینید.

پژو ۲۰۶ (۱۹۹۸ تا حال حاضر) – بیست‌وچهار سال و هنوز ادامه دارد!

پژو ۲۰۶ در سال ۱۹۹۸ و برای جایگزینی با ۲۰۵ معرفی شد. تعداد اعضای خانواده ۲۰۶ حتی بیشتر از ۲۰۵ بود. این خودرو به‌صورت هاچبک دو یا چهار درب، استیشن با نام SW، کانورتیبل با سقف سخت برقی و سدان چهار درب تولید شد. ۲۰۶ یکی از شاخص‌ترین محصولات تاریخ معاصر پژو محسوب می‌شود و تولید آن به حدود ۱۰ میلیون دستگاه رسیده است. محبوب‌ترین بازارهای این خودرو اروپا، آمریکای لاتین و ایران بوده‌اند. زندگی ۲۰۶ پر از اتفاقات غیرمنتظره بوده است. زمانی که مدیران پژو موفقیت داچیا را دیدند تصمیم به تولید نسخه ساده‌تر ۲۰۶ با پسوند پلاس گرفتند که جایگزین ارزان‌تر خودروی جدید ۲۰۷ محسوب می‌شد. البته بماند که این خودرو در ایران با نام ۲۰۷ اصلی به خریداران قالب شد! ۲۰۶ در چین با سیتروئن C2 تبدیل شد تا محصول پایه سیتروئن باشد. ۲۰۶ با تمام قدرت در کشور ما تولید می‌شود و مرز قیمتی ۳۰۰ میلیون تومان را درنوردیده است. به نظر نمی‌رسد که ایران‌خودرو برنامه‌ای برای توقف تولید این هاچبک داشته باشد بنابراین اگر این رکورد در سال‌های آینده به دست ۲۰۶ بخت‌برگشته افتاد تعجب نکنید!

موریس مینور (سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۷۱) – بیست‌وسه سال

این خودرو اولین بار در نمایشگاه ارل کورت ۱۹۴۸ معرفی شد و نمادی از بازگشت بریتانیا به صنعت خودرو پس از جنگ جهانی دوم محسوب می‌شد. اگرچه پرفورمنس این خودرو حتی با توجه به استانداردهای زمان خودش هم تعریفی نداشت اما فرمان و هندلینگ آن افراد را تحت تأثیر قرار می‌داد. در سال‌های بعدی نسخه‌های ون، استیشن و کانورتیبل مینور تولید شد و پیشرانه‌های قوی‌تر نیز به طول عمر بیشتر آن کمک کردند. تا سال ۱۹۷۱ تعداد ۱.۴ میلیون دستگاه از این خودرو تولید شد.

رنجروور (سال ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۶) – بیست‌وشش سال

رنجروور که نسخه‌ای سطح بالاتر از سری II محسوب می‌شد به دنبال ارائه پکیجی آفرود و لوکس‌تر بود. این خودرو به موفقیت رسید زیرا شاسی بلندها به گزینه‌ای محبوب تبدیل شدند و همین موضوع دلیل طول عمر بالای رنجروور در خط تولید بوده است. رنجروور در دهه ۸۰ میلادی به‌شدت لوکس‌تر شد و به وفور می‌توانستید آن را در پیست‌های اسکی مخصوص ثروتمندان پیدا کنید.

فیات ۱۲۶ (سال ۱۹۷۲ تا ۲۰۰۰) – بیست‌وهشت سال

۱۲۶ و ۵۰۰ جزو محبوب‌ترین محصولات پایه فیات بودند و این خودروساز ایتالیایی هر دو را تا سال ۱۹۷۵ عرضه کرد. ۱۲۶ از طراحی مدرن‌تری نسبت به پدرش سود می‌برد اما همه‌چیز در زیر بدنه آشنا به نظر می‌رسید. این خودرو اگرچه ابعاد کوچکی داشت اما فضای کافی برای چهار نفر را تأمین می‌کرد. زیر کاپوت هم پیشرانه ۲ سیلندر جا خوش کرده بود. اگرچه ۱۲۶ به خاطر طراحی قدیمی خود هرگز به محبوبیت ۵۰۰ در بازارهای غربی دست نیافت اما در لهستان به‌صورت غیرمنتظره‌ای موفق عمل کرد. این خودرو با نام مستعار Maluch شناخته می‌شد که به معنی کودک نوپاست. در کل ۴.۶ میلیون دستگاه از این خودرو تولید شد. ۳.۳ میلیون دستگاه از این خودروها در کارخانه تایچی لهستان تولید شدند جایی که هم‌اکنون ۵۰۰ مدرن را تولید می‌کند.

جیپ واگونیر/گرند واگونیر (سال ۱۹۶۳ تا ۱۹۹۱) – بیست‌وهشت سال

جیپ واگونیر پیشتاز کلاس شاسی بلندهای لوکس بوده است. این خودرو محصولی مهم برای جیپ بود زیرا از قطعات یا طراحی مشترک با CJ استفاده نمی‌کرد، خودرویی که نسخه تکامل یافته ویلیز جنگ جهانی دوم بود. واگونیر فضای کافی برای کل خانواده داشت و ارتفاع کافی از سطح زمین نیز به درد عبور از بیراهه‌ها می‌خورد. همانند رنجروور، واگونیر (بعدها با نام گرند واگونیر شناخته شد) به تدریج لوکس‌تر شد. جیب به شدت روی کاهش سر و صدا و لرزش‌های کابین کار کرد تا این خودرو شبیه وانت‌ها نباشد. تولید واگونیر در سال ۱۹۹۱ و با معرفی اولین نسل گرند چروکی متوقف شد.

فولکس‌واگن جتا نسل دوم (سال ۱۹۸۴ تا ۲۰۱۳) – بیست‌ونه سال

فولکس‌واگن تولید نسل دوم جتا در چین را از سال ۱۹۹۱ و یک سال قبل از پایان تولیدش در اروپا شروع کرد. اگرچه مدل‌های اولیه کاملاً به‌صورت CKD بودند اما جوینت ونچر فاو-فولکس واگن شروع به مونتاژ محلی جتا در سال ۱۹۹۵ کرد. نسل دوم این خودرو در طول عمر خود سه طرح مختلف برای نمای جلو را تجربه کرد که هریک از زبان طراحی مختص فولکس‌واگن در زمان خود سود می‌بردند. این خودرو هنوز هم به عنوان تاکسی در برخی نقاط چین انجام‌وظیفه می‌کند. فولکس‌واگن اخیراً اعلام کرد جتا به برندی مستقل در چین تبدیل خواهد شد.

تویوتا سنچوری نسل اول (سال ۱۹۶۷ تا ۱۹۹۷) – سی سال

تویوتا اولین نسل سنچوری را مدت‌ها قبل از تأسیس بخش لکسوس برای رقابت با مرسدس بنز و بی ام و معرفی کرد. این خودرو اکثراً با دست تولید شد و برای جلب نظر ثروتمندان ژاپنی طراحی شده بود. این خودرو به عنوان یک سدان سنتی به‌صورت غیرمنتظره‌ای پیشرفته بود. سنچوری از سیستم تهویه مطبوع خودکار در سال ۱۹۷۱ سود می‌برد و در سال ۱۹۸۲ نیز به سستم ارتباطی مالتی پلکس فیبر اپتیک مجهز شد.

پژو ۴۰۴ (سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۹۱) – سی‌ویک سال

مجله اتوکار پژو ۴۰۴ را در سال ۱۹۶۵ تست و از سواری جاده‌ای آن تعریف کرد. این خودرو از طراحی پینین فارینا سود می‌برد و در جاده عملکرد خوبی داشت. تولید ۴۰۴ در اروپا از سال ۱۹۷۵ متوقف شد اما آخرین ۴۰۴ در سال ۱۹۹۱ و در کنیا پلاک شد. جایگزین این خودرو یعنی ۵۰۴ نیز طول عمر بالایی داشت.

فولکس‌واگن سانتانا (سال ۱۹۸۱ تا ۲۰۱۲) – سی‌ویک سال

سانتانا یکی از اولین خودروهای اروپایی مونتاژ شده در چین بود. البته اولین خودروی اروپایی تولیدی در چین را می‌توان سیتروئن CX دانست اما دولت چین قرارداد تولید خودروی بزرگ را به فولکس‌واگن داد زیرا CX را بیش از حد پیچیده می‌دانست. سانتانا به چینی‌ها فرصت نشستن پشت فرمان سدان های بزرگ و استراحت در بخش عقب با فضای پای زیاد را داد. نسخه‌های متنوعی از این خودرو با نام های سانتانا ۲۰۰۰، ۳۰۰۰ و ویستا به عنوان خودروهای شخصی، تاکسی، پلیس و حتی دولتی تولید شدند. سانتانا یک خودروی جهانی واقعی بود و نیسان نیز در ژاپن آن را تولید کرد و حتی در برزیل و آرژانتین با برند فورد به فروش رسید. این نام در چین روی سدانی جدیدتر هنوز بکار می‌رود.

لادا ۲۱۰۵ (سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۲) – سی‌ودو سال

لادا بجای تولید یک خودروی کاملاً جدید به منظور جایگزینی با محصول قبلی‌اش فیات ۱۲۴ را انتخاب کرد تا از روی آن ۲۱۰۱ را بسازد. پیشرانه ۴ سیلندر فیات تنها با اندکی تغییرات روی لادا نشست اما در بخش ظاهری شاهد طراحی جدید با چراغ‌های مربعی و جلوپنجره پلاستیکی بودیم. این خودرو به کشورهای زیادی از جمله کانادا صادر شد جایی که از لاستیک‌های دیواره سفید استفاده می‌کرد. این خودرو در بریتانیا هم با نام ریوا عرضه شد. با تولید بیش از ۱۴ میلیون دستگاهی، لادا ۲۱۰۵ یکی از پرفروش‌ترین خودروهای تاریخ محسوب می‌شود. اگر میزان تولید این خودرو را کنار فیات ۱۲۴ قرار دهیم به رقم حدود ۲۰ میلیون می‌رسیم که آن را به دومین خودرو با بیشترین میزان تولید در تاریخ تبدیل می‌کند.

فیات اونو (سال ۱۹۸۰ تا ۲۰۱۳) – سی‌وسه سال

این خودرو در سال ۱۹۹۵ بازنشسته شد اما تولید آن در برزیل تا سال ۲۰۱۳ ادامه یافت. نسخه برزیلی اونو از ظاهری جدید و به‌روزتر سود می‌برد اما زیر پوستش تغییر چندانی وجود نداشت. تولید اونو زمانی خاتمه پیدا کرد که دولت برزیل گفت تمامی خودروهای تولیدی پس از اول ژانویه ۲۰۱۴ باید دارای کیسه‌های هوای جلو و ترمز ضد قفل باشند.

رنو ۴ (سال ۱۹۶۱ تا ۱۹۹۴) – سی‌وسه سال

رنو ۴ خودرویی درست در زمانی درست بود. ۴ برای جایگزینی 4CV توسعه یافت و از طراحی پیشرانه و دیفرانسیل جلو با فضای بار بزرگ سود می‌برد. این خودرو تمامی فاکتورهای خودرویی مردمی یعنی قیمت ارزان، قابلیت اعتماد مناسب و هزینه‌های پایین را داشت. رنو بازنگری‌های زیادی را در ۴ انجام داد. از جلوپنجره متنوع گرفته تا پیشرانه‌های ۴ سیلندر با خروجی‌های متفاوت باعث شدند رنو ۴ به‌روز باقی بماند. البته بدنه اصلی آن هرگز تغییر مهمی نداشت و فرانسوی‌ها بیش از ۸ میلیون دستگاه از آن را در کشور خود، ایرلند، مراکش، الجزایر، یوگوسلاوی، شیلی و اروگوئه تولید کردند.

ادامه دارد…