معرفی جنجال‌برانگیزترین خودروهای دنیا (قسمت پایانی)

جنجال‌برانگیزترین خودروهای دنیا کم نبوده‌اند! این خودروها گاها موفق شده‌اند و گاهی نیز شکست تلخی را تجربه کرده‌اند و ما می‌خواهیم برخی از مشهورترین خودروهای بحث‌برانگیز جهان با طرفداران و منتقدان فراوان را خدمت شما عزیزان معرفی کنیم.

همه می‌گویند هر فردی ایده و نظر خاص خودش را دارد. همچنین این موضوع واقعیت دارد که مردم به ندرت درباره یک موضوع اتفاق‌نظر دارند. برای مثال هر خودرویی که تولید شده طرفداران و منتقدان خاص خودش را داشته است. با توجه به نظرات گوناگون درباره خودروها ما می‌خواهیم برخی نمونه‌های شاخص را بررسی کرده و ببینیم که آیا این خودروها یک اسطوره بوده‌اند یا اینکه ناامیدکننده ظاهر شده‌اند. در مواردی که نتوانسته‌ایم قضاوت دقیقی دراین‌باره داشته باشیم از رای ممتنع استفاده کرده‌ایم. البته که شما می‌توانید با نظرات ما مخالف باشید بنابراین خوشحال می‌شویم نظرات خود را با ما در میان بگذارید.

نیسان کیوب

کیوب قرابت زیادی با نیسان میکرا و رنو کلیو داشت و سومین نسل آن برای اولین بار در خارج از ژاپن نیز عرضه شد و اگر عجیب بودن آن را دوست داشتید قطعاً آن را می‌خریدید. تیم بازاریابی نیسان تأکید زیادی روی کاربردی بودن آن داشت، تاکتیکی که به خوبی روی فیات ۵۰۰ و فولکس‌واگن بیتل مدرن شده جواب داد. شاید کیوب خودروی بامزه‌ای باشد اما مشکلات خاص خودش را داشت. برای مثال آفتاب‌گیرها و کنترل چراغ‌های جلو و آینه‌ها در جای نامناسبی قرار داشتند و شکل مقاوم بدنه در برابر باد و هوا نیز تأثیر منفی روی مصرف سوخت و آلایندگی گذاشته بود. کیوب سریعاً از بازار اروپا محو شد و در آمریکا نیز وضعیت مناسبی نداشت. البته ژاپنی‌ها دلیل توقف عرضه کیوب در اروپا را نه فروش پایین بلکه ناترازی بین یورو و ین اعلام کردند! در نتیجه ما این خودرو را ناامیدکننده می‌دانیم.

پیل P50

P50 معمولاً به عنوان کوچک‌ترین خودروی تولیدی تاریخ شناخته می‌شود هرچند واقعیت این است که خودروی موردبحث پر سر و صدا، کند و ناهنجار به نظر می‌رسد و در تنگ‌ترین فضاها باید با دست آن را جابجا کرد زیرا خبری از دنده‌عقب نیست. راندن آن شهر و بین خودروهای نرمال و اتوبوس‌ها حس عجیبی دارد. در حقیقت P50 اندکی سنگین‌تر از یک دوچرخه است هرچند تمامی این گفته‌ها تا حدی درباره میکرو کارها نیز صدق می‌کند. ما درباره این خودرو نظر ممتنع داریم.

پژو ۱۰۰۷

بی‌شک ۱۰۰۷ خودرویی مبتکرانه بوده است. با طول کمتر از ۲۰۶، پژو 1007 فضای مناسب یک مینی ون را ارائه می‌کرد و یک جفت درب کشویی در آن به چشم می‌خورد. درب‌های خودرو برقی بودند اما اگر حس می‌کردند چیزی همچون بازوی انسان در بین درب‌ها باشد به‌طور خودکار متوقف می‌شدند؛ اما در عمل درب‌ها همیشه متوقف نمی‌شدند و این موضوع می‌توانست برای بازوی فرد بسیار دردناک باشد. ۱۰۰۷ همچنین قیمت بالایی داشت و کمربندهای جلوی آن به حدی در عقب نصب شده بودند که دسترسی به آن‌ها سخت بود. در نتیجه ما این خودرو را ناامیدکننده می‌دانیم.

پلیموث پراولر

شاید پراولر رادیکال‌ترین خودروی رتروی تاریخ این شرکت باشد. این خودرو به شکل هات رودهای دهه ۳۰ میلادی طراحی شد و وزن پایین ۱۲۹۰ کیلوگرمی داشت؛ اما عمده انتقادات متوجه پیشرانه ۶ سیلندر ۳.۵ لیتری آن بود. هرچند مدل ۱۹۹۹ با قدرت ۲۵۳ اسب بخار تولید شد و عملکرد خوبی نیز داشت. مشتریان این خودرو شکایاتی در زمینه میدان دید ضعیف و عدم وجود فضای بار ثبت کرده بودند. علیرغم این مشکلات ما پراولر را یک اسطوره می‌دانیم.

پونتیاک آزتک

آزتک از هر نظر به‌جز یک مورد خودرویی جادار، کاربردی و جالب به یاد آورده می‌شود. این خودرو برای هدفی خاص طراحی شده بود و آن را نیز انجام داد. واضح است که تنها استثنا درباره آزتک به ظاهر آن مربوط می‌شود. حتی فیات مولتی پلا نیز در برابر آزتک خودروی زیبایی به نظر می‌رسد. به همین خاطر بود که پسرعموی آن یعنی بیوک رندزوس که زیرساخت مشترکی با آزتک داشت موفق‌تر ظاهر شد. اگرچه به‌ سختی می‌توان سقوط یک برند را تقصیر یک خودرو دانست اما باید گفت پونتیاک قبل از تولید آزتک ۷۴ سال سابقه داشت و پس از توقف تولید آن فقط ۳ سال دوام آورد. در نتیجه ما این خودرو را ناامیدکننده می‌دانیم.

رلیانت روبین

رلیانت در زمینه طراحی سه‌چرخ‌ها و ساخت بدنه‌های فایبرگلاس بسیار خوب عمل کرده بود. روبین را می‌توان مشهورترین نمونه از این دست خودروها نامید. روبین اگرچه خودروی جذابی نبود اما با قیمت مناسب، قوای محرکه اقتصادی و فضای کابین خوب خودنمایی می‌کرد. روبین از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۱ تولید شد و دو نسل دیگر آن نیز از سال ۱۹۸۹ تا ۲۰۰۱ روی خط تولید رفت. البته خودرویی با یک چرخ در جلو و دو چرخ در عقب پایداری کمتری دارد و اکثر ما صحنه‌های چپ کردن روبین در فیلم‌های مستربین را به خوبی به یاد داریم. ما روبین را یک اسطوره می‌دانیم.

رنو آوانتایم

هیچ‌کسی نتوانست فلسفه طراحی رنو آوانتایم را به خوبی درک کند. این خودرو که توسط ماترا توسعه یافت و ساخته شد ترکیبی از یک محصول لوکس با یک کوپه و مینی ون بود و طراحی بسیار خاصی داشت. بسیاری از افراد با عرضه آوانتایم در سال ۲۰۰۱ شوکه شدند اما در طول ۲ سال بعدی کمتر از ۹ هزار دستگاه از آن فروخته شد. فروش آوانتایم به حدی بد بود که ماترا تصمیم گرفت از دنیای خودرو خارج شود. رنو هم می‌توانست فروش آوانتایم را ادامه دهد اما ترجیح داد خود را وارد مشکلات انبوه آن نکند. در نتیجه ما این خودرو را ناامیدکننده می‌دانیم.

سانگ یان رودیوس نسل اول

رودیوس یک مینی ون جادار با هفت صندلی و فضای بار بیشتر از ۳ هزار لیتر بود. قطعاً کاربردی بودن این خودرو جای سؤال ندارد و شما می‌توانستید با قیمت یک فورد فیستا فول آن را خریداری کنید اما خبری از آسایش کابین، پلاستیک‌های باکیفیت یا تجهیزات ایمنی زیاد نبود. البته عمده انتقادات این خودرو به ظاهر عجیب آن مربوط می‌شد. کن گرینلی طراح انگلیسی که مسئول طراحی رودیوس بود اظهار داشت چنین طراحی‌ای در کشور کره جنوبی منطقی به نظر می‌رسد هرچند اکثر افراد معتقد بودند گرینلی هیچ‌کدام از کارها را خودش انجام نداده است. چهار سال پس از عرضه رودیوس نسخه فیس لیفت آن معرفی شد که البته کمک زیادی به بهبود وضعیت نکرد. ما درباره این خودرو نظر ممتنع داریم.

سوبارو ۳۶۰

سوبارو برای تولید خودروی پیشرانه عقب و دو زمانه ۳۶۰ از محصولات Kei ژاپنی الهام گرفته بود. این خودرو در سال ۱۹۵۸ راهی بازار شد و تا سال ۱۹۷۱ نیز در بازار حضور داشت. درباره ۳۶۰ باید با احتیاط از واژه اسطوره استفاده کرد اما به جرات می‌توان گفت این خودرو موفقیت زیادی را در ژاپن به دست آورد. البته در آمریکا اوضاع متفاوتی وجود داشت و اگر جایزه‌ای برای خودروهای بد تعیین می‌شد سوبارو ۳۶۰ می‌توانست جایزه نوبل و طلای المپیک را کسب کند. یکی از خبرنگاران خودرویی درباره ۳۶۰ گفته بود: خارج شدن از سوبارو، بستن درب و دور شدن از آن بسیار لذت‌بخش بود. ما این خودرو را ناامیدکننده می‌دانیم.

تریومف استگ

تریومف با کمک جیووانی میچلوتی خودروهای زیبایی را در دهه ۷۰ میلادی تولید کرد. حتی امروز و با گذشت بیش از نیم‌قرن از زمان عرضه استگ می‌توان آن را خودروی زیبایی دانست. در دل استگ پیشرانه ۸ سیلندر ۳ لیتری قرار داشت اما مشکلات فراوان پیشرانه باعث انتقادات زیادی شد. یکی از کارکنان اسبق نمایندگی تریومف گفته بود اگر فردی درباره مشکل پیشرانه مراجعه می‌کرد ما مجبور بودیم قبل از هرگونه مکالمه‌ای به مالک بخت‌برگشته درباره هزینه‌های بالای تعمیرات که می‌توانست بیش از نیمی از قیمت خودرو باشد هشدار دهیم. تنها بازسازی اصولی و نگهداری تمام‌وقت از استگ باعث شد که ما آن را جزو بدترین خودروها ندانیم و به همین خاطر نظر ممتنع را درباره آن داریم.

معرفی جنجال‌برانگیزترین خودروهای دنیا (قسمت اول)