معرفی اس‌یووی‌هایی که کراس‌اوور شدند

در سال‌هایی نه‌چندان دور که مفهوم کراس‌اوور تا این حد گسترده نشده بود، خودروسازان اقدام به تولید اس‌یووی‌هایی واقعی با ساختار بدنه روی شاسی می‌کردند که بسیاری از آن‌ها بر پایهٔ شاسی تراک‌ها و پیکاپ‌ها ساخته شده بودند؛ اما طی سال‌های اخیر با افزایش شدید محبوبیت کراس‌اوورها، خودروسازان سراسر جهان بسیاری از اس‌یووی‌های بدنه روی شاسی خود را به کراس‌اوورهایی با ساختار یکپارچه تبدیل کردند که بر اساس پلت‌فرم خودروهای سواری ساخته شده‌اند. هرچند کراس‌اوورها عمدتاً خودروهای کم‌مصرف‌تر و سبک‌تری بوده و تجربهٔ رانندگی راحت‌تری را ارائه می‌کنند اما از توانایی‌های آفرود اس‌یووی‌ها بهره‌مند نیستند چراکه کراس‌اوورها در اصل سواری‌های قدبلندی هستند که بسیاری از آن‌ها حتی به‌صورت دیفرانسیل جلو ارائه می‌شوند و از سامانهٔ چهارچرخ محرک در آن‌ها خبری نیست؛ اما بااین‌حال این روزها رویه و تقاضای بازار، بسیاری از اس‌یووی‌های واقعی را به کراس‌اوورهای دیفرانسیل جلو تبدیل کرده است. به همین دلیل قصد داریم در این مطلب به معرفی اس‌یووی‌های بپردازیم که به کراس‌اوور تبدیل شده‌اند.

شورلت بلیزر

شورلت در سال ۱۹۶۹ مدل بلیزر K5 را معرفی کرد که کوچک‌ترین خودروی ساخته شده بر اساس شاسی تراک‌های سری CK محسوب می‌شد. بلیزر یک اس‌یووی آفرود سرسخت بود که برای رقابت با فورد برانکو که سه سال قبل به بازار آمده بود در نظر گرفته شده بود؛ اما در سال ۱۹۹۴ بلیزر K5 از سبد محصولات شورلت کنار رفته و مدل تاهو جایگزین آن شد. البته نام بلیزر همچنان تا سال ۲۰۰۹ در قالب مدل‌های S10 بلیزر و تریل‌بلیزر در سبد محصولات شورلت وجود داشت اما بلیزر اصلی همان مدل K5 بود که در سال ۱۹۹۴ از خط تولید کنار گذاشته شد. حال اما شورلت از نام بلیزر برای یک کراس‌اوور جدید استفاده کرده است. البته شباهت میان بلیزر K5 و بلیزر ۲۰۱۹ صرفاً در نام آن‌ها خلاصه می‌شود زیرا بلیزر جدید یک کراس‌اوور دیفرانسیل جلو است که بر اساس پلت‌فرم C1XX جنرال موتورز مشترک با کادیلاک XT5 و جی‌ام‌سی آکادیا ساخته شده است.

فورد اکسپلورر

فورد در سال ۱۹۹۰ مدل اکسپلورر را به‌عنوان جایگزینی برای مدل برانکو II معرفی کرد. اکسپلورر که ساختاری بدنه روی شاسی داشت، در دو نسخهٔ دودر و چهاردر تولید می‌شد. هرچند این خودرو روی شاسی پیکاپ فورد رنجر ساخته شده بود و توانایی‌های آفرود بالایی داشت اما درعین‌حال برای استفاده‌های خانوادگی هم مناسب بود. در سال ۱۹۹۵ نیز نسل دوم اکسپلورر به بازار آمد که همچنان ریشه‌های آفرود خود را حفظ و پالایش و راحتی بیشتری را به آن اضافه کرده بود. اکسپلورر همچنان تا سال ۲۰۱۰ یعنی تا پایان تولید نسل چهارم ساختار بدنه روی شاسی مبتنی بر پیکاپ خود را حفظ کرد اما فورد نسل پنجم این ماشین را بر روی پلت‌فرم D4 خود مشترک با سدان تاروس و کراس‌اوور فلکس تولید کرد و بدین ترتیب اکسپلورر از یک اس‌یووی دیفرانسیل عقب به یک کراس‌اوور دیفرانسیل جلو تبدیل شد.

نیسان پث‌فایندر

در سال ۱۹۹۶ نیسان با مدل پث‌فایندر به بازار اس‌یووی‌ها وارد شد. این اس‌یووی که بر اساس پلت‌فرم پیکاپ D21 نیسان ساخته شده بود، با فورد برانکو، شورلت بلیزر و جیپ چروکی به رقابت پرداخت. پث‌فایندر اولیه یک آفرودر جان‌سخت بود که در ایالات‌متحده کسانی که خواهان یک آفرودر توانا از خودروسازان غیر داخلی بودند را به سمت خود جذب نمود؛ اما درحالی‌که نسل اول پث‌فایندر ساختاری بدنه روی شاسی داشت، در نسل دوم که در سال ۱۹۹۶ به بازار آمد، از ساختار یکپارچه استفاده شده بود. سپس در سال ۲۰۰۵ در نسل سوم، پث‌فایندر بار دیگر به ساختار بدنه روی شاسی بازگشت که بر اساس شاسی پیکاپ ناوارا ساخته شده بود. اما در نسل کنونی یا چهارم پث‌فایندر، یک‌بار دیگر از ساختار یکپارچه استفاده شده است. این نسل روی پلت‌فرم یکسانی با مدل‌های مورانو و ماکسیما ساخته شده و رسماً یک کراس‌اوور فول سایز دیفرانسیل جلو محسوب می‌شود که از ریشه‌های آفرود خود بسیار فاصله گرفته است.

جیپ چروکی

بین سال‌های ۱۹۶۳ تا ۱۹۶۷ جیپ، مدل فول سایز واگنییر را در دو نسخهٔ دودر و چهاردر تولید می‌کرد اما این شرکت در سال ۱۹۷۴ نسخهٔ دودر واگنییر را بازطراحی کرده و آن‌را با نام چروکی معرفی نمود. چروکی یک اس‌یووی جان‌سخت با توانایی‌های آفرود بی‌نظیرِ مورد انتظار از یک جیپ بود که درعین‌حال ویژگی‌های اسپرتی داشت. نام چروکی تا به امروز از سبد محصولات جیپ کنار نرفته اما نسل‌های سوم و چهارم آن در ایالات‌متحده با نام لیبرتی عرضه شدند درحالی‌که در بازارهای خارج از آمریکا با همان نام چروکی ارائه می‌شدند. سپس در سال ۲۰۱۳ جیپ نسل کنونی یا پنجم چروکی را معرفی کرد که بر روی پلت‌فرم یکسانی با کرایسلر ۲۰۰ و مینی‌ون پاسیفیکا ساخته شده است؛ بنابراین چروکی هم نمونهٔ دیگری از یک محصول جدید است که تنها از نام اسلاف خود استفاده می‌کند و هیچ شباهتی به آن‌ها ندارد.

کیا اسپورتیج

تاریخچهٔ کیا اسپورتیج به سال ۱۹۹۳ یعنی زمان اتحاد کیا با فورد و مزدا بازمی‌گردد. در آن سال کیا برای ساخت یک اس‌یووی کامپکت از پلت‌فرم و بسیاری از قطعات فنی ون مزدا بونگو استفاده کرد. نسل اول اسپورتیج با پیشرانه‌های چهار سیلندر بنزینی و دیزل، گیربکس‌های دستی و اتوماتیک و سیستم‌های انتقال قدرت دیفرانسیل عقب و دو دیفرانسیل به بازار عرضه شد؛ اما با معرفی نسل دوم اسپورتیج در سال ۲۰۰۵، دوران اس‌یووی بودن آن به پایان رسید چراکه در این نسل کیا برای ساخت اسپورتیج از پلت‌فرم دیفرانسیل جلوی سدان هیوندای الانترا استفاده کرده بود. این رویه در نسل‌های بعدی هم ادامه یافت و بنابراین اسپورتیج که هم‌اکنون در نسل چهارم خود قرار دارد به یک کراس‌اوور کامپکت تبدیل شد.

کیا سورنتو

دومین شاسی‌بلند کیا یعنی سورنتو هم کار خود را به‌عنوان یک اس‌یووی آغاز کرد. نسل اول این خودرو که در سال ۲۰۰۲ معرفی شد، یک اس‌یووی سنتی با ساختار بدنه روی شاسی مبتنی بر پیکاپ بود که با پیشرانه‌های مختلف چهار و شش سیلندر و به‌صورت دیفرانسیل عقب یا دو دیفرانسیل (سفارشی) به بازار عرضه شد؛ اما سورنتو هم در نسل دوم به یک کراس‌اوور دیفرانسیل جلو با ساختار یکپارچه تبدیل شد. این نسل که در سال ۲۰۱۰ به بازار آمد، پلت‌فرم مشترکی یا هیوندای سانتافه و وراکروز داشت. سورنتو هم‌اکنون در نسل سوم قرار دارد که همچنان با ساختار یکپارچه ساخته شده و اساس سیستم انتقال قدرت آن از نوع دیفرانسیل جلو است.

لینکلن اویاتور

لینکلن در سال ۲۰۰۲ اس‌یووی متوسطی بنام اویاتور را معرفی کرد که بر اساس فورد اکسپلورر آن زمان ساخته شده بود و بنابراین ساختاری بدنه روی شاسی داشت؛ اما اویاتور تنها به مدت سه سال تولید شد و لینکلن در سال ۲۰۰۵ به علت فروش پایین به تولید آن خاتمه داد. سپس در سال ۲۰۰۷ لینکلن کراس‌اوور جدیدی را به‌عنوان جایگزینی برای اویاتور معرفی نمود که طبق شیوهٔ نام‌گذاری جدید این شرکت، MKX نام گرفته بود؛ اما درحالی‌که اویاتور یک اس‌یووی با ساختار بدنه روی شاسی بود، MKX روی پلت‌فرم دیفرانسیل جلوی CD3 فورد ساخته شده بود که با فورد فیوژن، مرکوری میلان و لینکلن زفیر مشترک بود. البته لینکلن قصد دارد نام اویاتور را بار دیگر احیا کرده و به‌زودی نسل کاملاً جدید آن‌را معرفی کند. هرچند اویاتور جدید روی پلت‌فرم دیفرانسیل عقب جدیدی ساخته می‌شود اما به‌احتمال‌زیاد ساختاری یکپارچه خواهد داشت و به همین دلیل نمی‌توان آن‌را یک اس‌یووی دانست.

شورلت تریل‌بلیزر / شورلت تراورز

تریل‌بلیزر در ابتدا در سال ۱۹۹۹ به‌عنوان یک نسخهٔ خاص برای اس‌یووی بلیزر ارائه شد اما در سال ۲۰۰۲ شورلت آن‌را به یک مدل مجزا و مستقل تبدیل کرد. هرچند بلیزر و تریل‌بلیزر روی پلت‌فرم‌های متفاوتی ساخته شده بودند، اما هردو ساختاری بدنه روی شاسی داشته و باهم همپوشانی داشتند. به همین دلیل تولید بلیزر در سال ۲۰۰۵ خاتمه یافت درحالی‌که تولید تریل‌بلیزر همچنان ادامه یافت تا اینکه سرانجام پس از هفت سال، شورلت در سال ۲۰۰۹ به تولید تریل‌بلیزر هم پایان داد. سپس سازندهٔ آمریکایی در همین سال مدل جدید تراورز را به‌عنوان جایگزین تریل‌بلیزر معرفی کرد؛ اما تراورز یک کراس‌اوور فول سایز با ساختار یکپارچه بود که هرچند امکان سفارش سامانهٔ چهارچرخ محرک برای آن وجود داشت اما هسته و ترکیب اصلی آن دیفرانسیل جلو بود؛ بنابراین اس‌یووی دیفرانسیل عقب تریل‌بلیزر هم به یک کراس‌اوور دیفرانسیل جلو تبدیل شد.

منبع: Motor1