این روزها به دلیل محبوبیت کراس‌اوورها، خودروسازان آمریکایی تقریباً همهٔ سدان‌های خود را حذف کرده‌اند اما این شرکت‌ها سابقه‌ای طولانی در ساخت سدان‌های بزرگ دارند. از دههٔ ۶۰ تا اوایل دههٔ ۸۰ میلادی دوران اوج این ماشین‌ها بود و سدان‌های عظیم‌الجثه‌ای در جاده‌های آمریکا حکمرانی می‌کردند. این قایق‌های جاده‌ای که با کروم و وینیل پوشیده شده بودند، لاستیک‌های دورسفید داشتند و از پیشرانه‌های حجیم V8 نیرو می‌گرفتند، بزرگ‌ترین بزرگ‌ترین‌ها بودند. حال در این مطلب می‌خواهیم ۱۰ نمونه از این دایناسورها را معرفی کنیم. این‌ها بزرگ‌ترین سدان‌های آمریکایی تاریخ هستند که کوچک‌ترین آن‌ها ۵.۶ متر طول دارد.
۱۰-شورلت ایمپالا ۱۹۷۳
طول: ۵.۶۵ متر
کوچک‌ترین سدان این لیست ۵,۶۵۷ میلی‌متر طول دارد که حتی از جدیدترین نسل مرسدس بنز S کلاس هم نزدیک به ۲۰ سانتی‌متر بیشتر است! این ماشین نسل پنجم شورلت ایمپالا است که در سال ۱۹۷۰ به بازار آمد و یکی از پرفروش‌ترین محصولات جنرال موتورز بود. موتور استاندارد این نسل ایمپالا یک نمونهٔ ۵.۷ لیتری V8 با ۱۴۵ اسب بخار قدرت بود اما کسانی که قدرت بیشتری می‌خواستند می‌توانستند موتور ۷.۵ لیتری V8 را با ۲۴۵ اسب بخار قدرت انتخاب کنند.
۹-دوج رویال موناکو ۱۹۷۷
طول: ۵.۷۳ متر
دوج رویال موناکو برای کسانی طراحی شده بود که به دنبال خودرویی مقرون‌به‌صرفه ولی با کمی تجمل بودند. این ماشین در داخل با صندلی‌های وینیلی استاندارد و در بیرون با چراغ‌های مخفی افراد را تحت تأثیر قرار می‌داد. نسل سوم موناکو که در سال ۱۹۷۴ به بازار آمد، روی پلت‌فرم C-Body کرایسلر ساخته شده بود و در انواع مختلف سدان، کوپه و استیشن به تولید می‌رسید.
۸-مرکوری مارکویس ۱۹۶۹
طول: ۵.۸۲ متر
مرکوری برند میان ردهٔ فورد بود که محصولات آن بالاتر ساخته‌های فورد و پایین‌تر از لینکلن قرار می‌گرفتند. سدان پرچم‌دار مرکوری در دهه‌های ۶۰ تا ۸۰ مدل مارکویس بود که نسل دوم آن در سال ۱۹۶۹ به بازار آمد. در سال ۱۹۷۲ برای این نسل پیشرانهٔ بزرگ ۷.۵ لیتری V8 ارائه شد که ۲۲۴ اسب بخار قدرت و ۴۶۴ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد.
۷-کادیلاک دویل ۱۹۷۴
طول: ۵.۸۶ متر
دویل که یکی از محبوب‌ترین و پرفروش‌ترین محصولات کادیلاک محسوب می‌شد، برای سال ۱۹۷۱ به‌طور کامل بازطراحی شد و با نسل چهارم به بازار آمد. دویل در این نسل به خودروی واقعاً عظیمی تبدیل شده بود و لقب کشتی جاده‌ای برازندهٔ آن بود. این ماشین از تجهیزات فراوانی هم برخوردار بود که برای آن زمان فوق‌العاده بودند. به‌عنوان‌مثال، دو ایربگ جلو و کنترل کشش برای دویل قابل سفارش بودند.
۶-الدزمبیل ناینتی‌ایت ۱۹۷۴
طول: ۵.۹۰ متر
یکی دیگر از غول‌های بزرگ دورهٔ C-Body جنرال موتورز الدزمبیل ناینتی‌ایت یا ۹۸ بود. هرچند الدزمبیل در سال ۲۰۰۴ تعطیل شد اما در دههٔ ۷۰ میلادی روزهای شکوه خود را سپری می‌کرد. دلیل این شکوه را می‌توانید در خودروهایی مثل همین ناینتی‌ایت ۱۹۷۴ ببینید که علاوه بر ابعاد عظیم، برخورداری از پیشرانهٔ ۷.۵ لیتری V8 الدزمبیل بنام راکت هم به اعتبار و شکوه آن افزوده بود.
۵-کرایسلر نیویورکر ۱۹۷۸
طول: ۵.۹۱ متر
در اواخر دههٔ ۷۰ سدان‌های آمریکایی به بزرگ‌ترین حد خود رسیدند. یکی از این هیولای غول‌پیکر نسل نُهم کرایسلر نیویورکر بود که در سال ۱۹۷۴ معرفی و تا سال ۱۹۷۸ تولید شد. این خودرو روی پلت‌فرم C-Body کرایسلر ساخته شده بود که در بسیاری از دیگر خودروهای این لیست هم مورداستفاده قرار می‌گرفت. نیویورکر به‌صورت استاندارد با یک پیشرانهٔ ۶.۶ لیتری V8 عرضه می‌شد و یک نمونهٔ ۷.۲ لیتری هم برای آن قابل سفارش بود.
۴-لینکلن کانتیننتال ۱۹۷۷
طول: ۵.۹۲ متر
لینکلن به‌عنوان رقیب مستقیم کادیلاک و ایمپریال، در سال ۱۹۷۰ پس از نُه سال سرانجام نسل پنجم سدان پرچم‌دار کانتیننتال را روانهٔ بازار کرد. این نهنگ عظیم آمریکایی حالا بزرگ‌تر از همیشه شده بود و در سال ۱۹۷۷ نیز با اضافه شدن سپرهای جدید برای مطابقت با قوانین ایمنی، طول آن به ۵,۹۱۸ میلی‌متر رسید و به درازترین سدان در تاریخ فورد تبدیل شد. در آن زمان طبق قانون جدید، سپر خودروها می‌بایست در برابر برخوردی با سرعت ۸ کیلومتر بر ساعت مقاومت می‌کرد.
۳-بیوک الکترا ۱۹۷۵
طول: ۵.۹۳ متر
نسل چهارم بیوک الکترا که در سال ۱۹۷۱ معرفی شد، در طول سال‌ها همواره درازتر شد تا اینکه نهایتاً طول آن در سال ۱۹۷۵ به ۵,۹۲۸ میلی‌متر رسید و به یکی از بزرگ‌ترین هیولاها در جاده‌های آمریکا تبدیل شد. به گفتهٔ بیوک، این سدان غول‌پیکر مخصوص کسانی بود که می‌خواستند بدون خودنمایی با یک ماشین لوکس رانندگی کنند. البته متأسفانه قدرت پیشرانهٔ ۷.۵ لیتری الکترا در سال ۱۹۷۵ به خاطر محدودیت‌های تولید آلایندگی و مصرف سوخت به تنها ۲۰۵ اسب بخار کاهش یافت.
۲-کادیلاک فلیت‌وود ۱۹۷۴
طول: ۵.۹۳ متر
فلیت‌وود برای دهه‌ها سدان پرچم‌دار کادیلاک بود و نهایت تجمل و امکانات زمان خود را ارائه می‌کرد. نسل دهم این ماشین که روی پلت‌فرم C-Body جنرال موتورز مشترک با بیوک الکترا و الدزمبیل ناینتی‌ایت ساخته شده بود و در سال ۱۹۷۱ معرفی شد، از همیشه بزرگ‌تر و لوکس‌تر شده بود. طول این نسل در سال ۱۹۷۴ به ۵,۹۳۶ میلی‌متر رسید. در این سال همچنین پیشرانهٔ عظیم ۸.۲ لیتری هم برای فلیت‌وود ارائه شد که بزرگ‌ترین موتور V8 تاریخ کادیلاک محسوب می‌شد.
۱-ایمپریال لبارون ۱۹۷۳
طول: ۵.۹۸ متر
این پایان سفر حماسی ما است زیرا به درازترین سدان در کل تاریخ خودروسازی آمریکا رسیدیم. این خودرو نسل چهارم ایمپریال لبارون است که در سال ۱۹۶۹ معرفی شد اما در سال ۱۹۷۳ طول آن به ۵,۹۷۷ میلی‌متر رسید و کشیده‌ترین سدان آمریکایی لقب گرفت. ایمپریال برند لوکس کرایسلر بود که در سال ۱۹۵۵ به‌طور مستقل برای رقابت با کادیلاک و لینکلن ایجاد شد اما تحریم‌های نفتی و قوانین آلایندگی موجب نابودی این برند آمریکایی در ۱۹۷۵ شدند.
بهروز
۵ بهمن ۱۳۹۹میترسم نظر بدم بریزن سرم کتکم بزنن.
ولی میگم.
خوشم نیومد ازشون.
متعلق به چند نسل قبله. دورشون تموم شد رفت.
باقیش شعر گفتنه.
راستی قبل در اوردن چماقها و ریختن سرم و کتک زدنم اینم بگم من جیپی ام. رنگلر انلیمیتید. حالا غلاف کنین.
$ÃЪŦÏЛ$
۵ بهمن ۱۳۹۹اگه خوشم نمیاد چرا نظر میدی؟نظر نده تا نه خودتو به کشتن بدی نه مارو عصبانی کنی…
MOHAMMAD.n.r
۴ دی ۱۴۰۱نترس
نمیزنن
بچه زدن نداره😂😂🌹🌹
....
۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳پدرت دیگه پیره دورش تموم شده بندازش تو کوره
Saeed
۵ بهمن ۱۳۹۹با اینکه ایمپالا کوچیک‌ترین توی جدوله
اما پر ابهت‌ترین و لات‌ترین ماشین کل آمریکاست به نظرم!(مخصوصا وقتی لورایدره)
$ÃЪŦÏЛ$
۵ بهمن ۱۳۹۹دمت گرم سعید چه چیز خوبی گفتی!لورایدرا واقعاً عشقن،مخصوصا وقتی توی جاده تو ارتفاع با سه چرخ حرکت میکنن!
me-aquariustime66
۲۴ مرداد ۱۴۰۲لینکلن یه چیزدیگست
مهدی
۵ بهمن ۱۳۹۹اوج آمریکایی ها اخر دهه شصت تموم شد . اگر ظاهر رو بزاریم کنار که مطمئنا عقبگرد داشتن ، از نظر فنی میشه گفت از دهه ۶۰ تا اواسط دهه نود درجا زدن و پیشرفتی نداشتن . موتور همون نظام و فقط تیپیت ها رولر شد و یه سری اصلاحات جزئی مثل مجاری اب و یک تیکه شدن کاسه نمد ته میل لنگ ، گیربکس همون گیربکس با یک دنده بیشتر اما ضعیفتر و پردرسرتر ، شاسی همون شاسی ، سیستم تعلیق همون تعلیق سیستم سوخت‌رسانی هم کارب بود که شد نیمه انژکتور یه چیز افتضاحی بود. البته تو خودروهای اسپرت مثل کامارو موستانگ تغییرات گسترده بود اما خب موتورها بسیار ضعیف. در کل صنعت خودروسازی امریکا حدودا چهل سالگی فریز بود
$ÃЪŦÏЛ$
۵ بهمن ۱۳۹۹???
$ÃЪŦÏЛ$
۵ بهمن ۱۳۹۹آقا مهدی خب ساخت یه فناوری مثل ساختن یا جمع کردن قطعات یه ماشینی نیست که از قبل ساخته شده،برای چی باید شاسی نردبانی با اون استحکام برای همچین ماشینای سنگینی رو بردارن؟تبدیلش کنن به چی؟مونکوک😂😂؟؟از نظر ظاهری و ابهت هم که توی عکس ها یا دنیای واقعی مشخصه،نکنه پولمن بد قواره ماشین با کلاسیه؟!🤣🤣این موتورهایی که میگید فقط دوسه تغییر داشتن خب مشکلشون چیه؟الکی نیست روی همه محصولاتشون سوار شده بود و هنوزم روی بعضی مدل ها استفاده میشه،توی درگ هم با کمی تغییر میشه تا چندین هزار اسب بخار ازش قدرت گرفت،موتور به این خوبی چرا افتضاح باشه؟ سیستم سوخت رسانی رو من خودم اون روچستر و چهار دهنه ها رو خیلی دوست دارم چون واقعاً بینظیره و قدرتمند،بجز سیستم تعلیق عقب که سواری رو خشک می‌کنه اون دوجناغی جلو بعد نیست،مک فرسون یا بقیه شون تحفه‌ای نیستن، درمورد جعبه دنده هم بگم که اکثر این ماشین ها حداکثر سرعت بالایی ندارن یا برای شتاب ساخته نشدن که حالا یه جعبه دنده ۱۰سرعته روش باشه،دلیل نمیشه چون مثل ماشین های امروزی نیستن آشغالن،اما چه میشه کرد با این توقع…
$ÃЪŦÏЛ$
۵ بهمن ۱۳۹۹جالبه توی یکی از کامنتاتون توی مقاله ایمپالا اس اس ۱۹۹۶بود فکر کنم نوشته بودین من یه رینگ ۱۷اینچ انداختم زیر این مدل که سواریش بسیار آزار دهنده شده بود! خب آقا مهدی بنظرت چرا gm رینگ ۱۵ رو روی این ماشین گذاشته؟توی دهه نود میلادی خبری از رینگ ۱۷روی ماشینا بود؟ خب معلومه این سیستم تعلیق ۳۰سال پیش با این رینگ هماهنگ نیست،یه نگاهی به تاریخ ساخت و باقی رقبا هم بندازید تا دیگه….🙄🙄
اندرو غلامحسن
۲۶ خرداد ۱۴۰۳داش تو تاحلا آمریکایی جدید دیدی؟ مطمئنم بالاتر از پژو ندیدی🤣
مهدی
۶ بهمن ۱۳۹۹دوست عزیز من یک بار هم گفتم خدمتتون حفظ کردن اسمها خوبه اما کافی نیست! اصلا مگه شما می‌دونی شاسی نردبانی چه خوبی داره چه بدی داره؟ شاسی بلیزر های اون زمان هم نردبانیه ولی هشتاد درصدشون شاسی از کنار جعبه فرمون شکسته و جوش خورده این یعنی نتونستن نقطه فشار رو درست شناسایی کنن و اصلاح کنن خب حالا شما فقط یه اسم نردبانی حفظ کردی و میگی چقدر خوبه در حالی که اصلا نمیدونی چی هست و برای چه کاری خوبه بحث آلیاژ هم که به کنار.
در مورد موتور واضح گفتم سیستم پوشراد و تک میل سوپاپ که حتی هنوز هم جنرال موتورز استفاده میکنن بازده نداره چه اون زمان چه همین زمان و باز به همین علت میل سوپاپ توی بلوک و پوشراد موتورهای گرمی هم هستن چه همون زمان چه الان. دلیل استفاده کردنش هم کامل مشخصه ساده بودن و هزینه کمتر! بعیده اطلاع داشته باشین اما یه سرچ ساده میتونین بکنید و تفاوت قیمت موتورهای کایوت فورد که جفت میل سوپاپ هستن رو با رقیب شورلتش ls3 ببینید از نظر بازده هم که مشخصه
در مورد روچستر مگه کاربراتور می‌تونه قدرتمند باشه؟ یه روچستر داریم ۶۵۰ CFM یه روچستر داریم ۷۵۰ و غیره بقیه مارک ها هم همینطور
در مورد سیستم تعلیق هم عرض کردم خدمتتون تجربه ندارین وگرنه یک بار سوار بی ام و سری پنج دهه ۷۰ میشدین و با نوا و بیوک و کامارو مقایسه میکردین چه هندلینگ چه نرمی دستتون میومد داستان از چه قراره اینا رو بعد از چندین سال تجربه دارم بهتون میگم نه با دیدن عکس و پوستر
$ÃЪŦÏЛ$
۷ بهمن ۱۳۹۹باشه شما استاد!
من اینارو از کسایی پرسیدم که از سال ۴۹تا الان مکانیک و تراشکار هستن درحالیکه شما هنوز ده ساله دوتا ماشین آمریکایی دیدی!(🧐؟؟!؟!)
Ahmad
۶ بهمن ۱۳۹۹جالبه کوتاه ترین ماشین لیست با درازترین ، 33 سانتی متر فرق داره
Roham
۸ بهمن ۱۳۹۹فقط موتور هشت و دو دهم لیتری فلیت‌وود!
???مگه اتوبوسه!!!
$ÃЪŦÏЛ$
۸ بهمن ۱۳۹۹والا موتور اسکانیا هم به این اندازه بزرگ نیست????
شهرام ویسی
۲۲ شهریور ۱۴۰۲آقا فقط بنز W116 450SEL 6.9
....
۲۴ اردیبهشت ۱۴۰۳چه ماشین های قشنگی من اصلا به این ماشین های امروزی علاقه ندارم بیشتر علاقم به این ماشین های خوشگل و جیگر قدیمیه چند نسل قبله
اندرو غلامحسن
۲۶ خرداد ۱۴۰۳واقعا مقایسه میکنم آخری رو با فانتوم اصلا تو عقلم نمیگنجه چجوری این از فانتوم بزرگتره؟واقعا توی عکس کوچک تر از اون چیزی که هستن به نظر میرسن