نگاهی به بهترین خودروهای بیست سال قبل

ارتش سرخ! معرفی بهترین خودروهای سال ۱۹۹۶

سال ۲۰۱۷ به‌تازگی آغاز شده و تنها سه ماه از آن‌را سپری کرده‌ایم درحالی‌که سال ۲۰۱۶ سال نسبتاً مهمی برای صنعت خودروسازی بود و رویدادهای جذابی در آن به وقوع پیوست؛ بنابراین تصمیم گرفتیم در این مطلب نگاهی داشته باشیم به بیست سال قبل یعنی سال ۱۹۹۶ تا ببینیم بهترین انتخاب‌ها برای خریداری در دو دههٔ پیش چه خودروهایی بوده‌اند. این لیست کاملاً متنوع است و خودروهایی مختلفی از سدان و هاچ‌بک گرفته تا اسپرت و سوپراسپرت در آن حضور دارند. در این لیست بدون توجه به‌اندازه، کلاس یا قیمت، بهترین خودروهای تولیدی سال ۱۹۹۶ معرفی شده‌اند و سعی شده است که سلیقهٔ همه پوشش داده شود.

آئودی A4

آئودی در سال ۱۹۹۴ برای اولین بار نسل نخست سدان کامپکت A4 را معرفی کرد و در سال ۱۹۹۶ دستخوش ارتقاء و تغییراتی جزئی گردید. A4 که در دو نوع سدان و استیشن عرضه می‌شد، خودرویی زیبا و با کابینی لوکس بود که سامانهٔ چهارچرخ محرک کواترو نیز برای آن قابل سفارش بود. بعدازآن، آئودی انواع اسپرت و قدرتمند S4 و RS4 از این ماشین را هم ارائه کرد که در زیر کاپوت خود دارای توربوشارژر بودند و عملکرد بالایی داشتند.

فولکس‌واگن گلف GTI

در آن دوران یعنی دههٔ ۹۰ میلادی، فولکس‌واگن گلف در نسل سوم خود قرار داشت درحالی‌که نسل اول آن نزدیک به دو دههٔ قبل یعنی در اوایل دههٔ ۷۰ به بازار آمده بود؛ اما همواره یک نسخهٔ اسپرت و قدرتمند نیز از گلف با نام GTI ارائه می‌شد که یکی از مهم‌ترین هاچ‌بک‌های داغ کل تاریخ اتومبیل محسوب می‌شود. این نسخه مثل قبل برای نسل سوم گلف هم در سال ۱۹۹۳ معرفی شد که به یک موتور ۲ لیتری چهار سیلندر ۱۶ سوپاپ و سیستم تزریق مستقیم سوخت مجهز بود. خروجی این موتور در نمونه‌های دیفرانسیل جلو حدود ۱۵۰ اسب بخار قدرت بود که هرچند از نمونه‌های مجهز به پیشرانه‌های VR6 هم‌دوره‌اش کمتر بود اما هنوز هم GTI یک هاچ‌بک اسپرت، پرقدرت و محبوب بود. این عملکرد که در کنار تطبیق‌پذیری و کارایی شگفت‌آور یک هاچ‌بک قرار گرفته بود، موجب شد که گلف GTI همچنان نقش خود را به‌عنوان پرچم‌دار هاچ‌بک‌های داغ ادامه دهد.

ب‌ام‌و M3

ب‌ام‌و M3 زمان زیادی است که معیاری در بخش خودروهای پریمیوم اسپرت سدان و کوپه محسوب می‌شود. M3 یک خودروی موتور جلو، دیفرانسیل عقبِ فوق‌العاده پالایش‌شده با هندلینگ عالی به همراه یک پیشرانهٔ شش سیلندر خطی بسیار روان است که ترکیبی کاملاً متناسب از راحتی و سرعت را ارائه می‌کند. ب‌ام‌و تولید این خودرو را در سال ۱۹۸۵ آغاز کرد و در سال ۱۹۹۲ نسل دوم آن‌را با کد E36 معرفی نمود. این نسل از M3 قدرتی برابر با ۳۲۰ اسب بخار داشت که تمامی آن توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی یا شش سرعتهٔ اتوماتیک به چرخ‌های عقب انتقال پیدا می‌کرد. این روزها، نسل دوم M3 در حال کسب دوبارهٔ محبوبیت است اما با تولید بیش از ۷۰ هزار دستگاه از آن‌ که طی هفت سال ساخته شدند، هنوز هم نمونه‌های دست‌دوم زیادی از M3 E36 برای خرید وجود دارند.

تویوتا سوپرا

نسل چهارم تویوتا سوپرا ترکیبی از عملکرد وحشیانه و طراحی زیبا است که یکی از محبوب‌ترین خودروها در زمینهٔ تیونینگ محسوب می‌شود. ریشه‌های این کوپهٔ اسپرت ژاپنی به مدل سلیکا کوپه متعلق به اواخر دههٔ ۷۰ میلادی بازمی‌گردد درحالی‌که نسل چهارم آن بهبودی را تجربه کرده و رویکرد متمرکزتری روی سرعت داشته است. در زیر کاپوت سوپرا یک پیشرانهٔ ۳ لیتری شش سیلندر خطی قرار گرفته است که در دو نوع تنفس طبیعی و دو توربوشارژر قابل سفارش بود. اگر نسخهٔ قوی‌تر توربو را انتخاب می‌کردید، سوپرا ۳۲۰ اسب بخار قدرت و ۴۳۰ نیوتن متر گشتاور را ارائه می‌نمود که تمامی آن توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی یا چهار سرعتهٔ اتوماتیک به چرخ‌های عقب انتقال پیدا می‌کرد.

مزدا RX-7

مانند سوپرا، مزدا RX-7 هم سابقه‌ای طولانی در عملکرد داشته و پیشینهٔ آن به اواخر دههٔ ۷۰ بازمی‌گردد. در سال ۱۹۹۱، سازندهٔ ژاپنی نسل سوم این کوپهٔ اسپرت را معرفی کرد که از وزنی بسیار سبک، انتقال قدرت دیفرانسیل عقب و هندلینگی افسانه‌ای برخوردار بود؛ اما RX-7 هم مانند همهٔ پیشینیان خود از پیشرانهٔ وانکل توئین توربو استفاده می‌کرد که ۲۷۶ اسب بخار قدرت داشت. نیروی این موتور منحصربه‌فرد نیز توسط یک گیربکس پنج سرعتهٔ دستی یا چهار سرعتهٔ اتوماتیک انتقال پیدا می‌کرد. یکی دیگر از امتیازات این خودرو طراحی زیبای آن بود که با استایل و خطوط منحنی حتی امروز هم مدرن به نظر می‌رسد.

آکورا NSX

در ادامهٔ کوپه‌های اسپرت و تکنولوژی بالای ژاپنی در این لیست به نسل اول آکورا یا هوندا NSX می‌رسیم. نسل نخست NSX که در سال ۱۹۹۰ معرفی شد، خودرویی موتور وسط با طراحی جذاب و ساختار پیشرفته بود که قیمت نسبتاً مناسبی هم داشت؛ اما یکی از قابل‌توجه‌ترین ویژگی‌های این اسپرت ژاپنی، بدنهٔ تمام آلومینیومی آن بود که به پایین نگه‌داشتن وزنش بسیار کمک کرده بود. علاوه بر این، برخی قسمت‌های NSX توسط اسطورهٔ فرمول یک یعنی آیرتون سنا توسعه یافته بود. در داخل نیز رانندگان از کابینی که آینه‌ای از کاکپیت یک جت جنگنده بود لذت می‌بردند درحالی‌که در پشت صندلی‌ها هم یک موتور ۳ لیتری V6 با شاتون‌های تیتانیومی، پیستون‌های فورج‌کاری شده و ردلاین ۸ هزار rpm قرار گرفته بود.

پونتیاک فایربرد ترنس ام

پونتیاک فایربرد خصوصاً در نسخهٔ ترنس ام یکی از اسطوره‌های خودروسازی ایالات‌متحده محسوب می‌شود که متأسفانه این روزها در بین ما نیست. فایربرد بر روی پلت‌فرم مشترکی با شورت کامارو ساخته می‌شد و در اصل پسرعموی کامارو بود. فایربرد در سه نسخه ساخت می‌شد که برترین و معروف‌ترین آن‌ها ترنس ام نام داشت. نسل سوم این ماسل کار افسانه‌ای در سال ۱۹۹۲ معرفی شد. نسخهٔ ترنس ام در نسل سوم فایربرد مجهز به یک پیشرانهٔ ۵.۷ لیتری V8 تنفس طبیعی متعلق به شورلت کوروت C4 بود. در سال ۱۹۹۶ اما سطح عملکرد فایربرد بهبود پیدا کرد و قدرت این موتور به ۲۸۵ اسب بخار رسید. این نیرو توسط یک گیربکس چهار سرعتهٔ اتوماتیک یا شش سرعتهٔ دستی به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد.

دوج وایپر

در حال رسیدن به خودروهای واقعاً سریع لیست هستیم. دومین نمایندهٔ آمریکا در این جمع، دوج وایپر است که تولید آن در سال ۱۹۹۲ آغاز شد و در سال ۱۹۹۶ نسل دوم آن معرفی شد. البته به خاطر اشتراکات زیادی که این نسل در قطعات خود با نسل اول داشت بسیار از علاقه‌مندان آن‌را نسل یک و نیم می‌دانند. درهرحال در این نسل اگزوزها از طرفین به عقب منتقل شده و خروجی موتور نیز از ۴۰۰ اسب بخار قدرت و ۶۳۰ نیوتن متر گشتاور به ۴۱۵ اسب بخار قدرت و ۶۶۰ نیوتن متر افزایش پیدا کرد. این نیرو توسط یک پیشرانهٔ عظیم ۸ لیتری V10 تولید می‌گردید و زمانی که پدال گاز فشرده می‌شد وایپر با نعره‌ای وحشتناک این مشخصهٔ خود را نشان می‌داد. اسب‌های بخار این نیروگاه نیز توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی بورگ وارنر T-56 به لاستیک‌های عقب می‌رسیدند.

فراری ۵۵۰ مارانلو

فراری در سال ۱۹۹۶ با معرفی مدل ۵۵۰ مارانلو مجدداً طرح موتور جلو، محور عقب در خودروهای گرند تورر دونفرهٔ ۱۲ سیلندر خود را احیاء کرد. پیشرانهٔ ۵.۵ لیتری V12 تنفس طبیعی این خودرو ۴۸۰ اسب بخار قدرت و ۵۷۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد که به چرخ‌های عقب منتقل می‌شد و ۵۵۰ را ظرف ۴.۲ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر در ساعت می‌رساند درحالی‌که در ادامه توانایی دستیابی به حداکثر سرعت ۳۲۰ کیلومتر در ساعت را داشت. همچنین برای توزیع وزن بهتر خودرو، گیربکس شش سرعتهٔ دستی آن در محور عقب نصب شده بود. طراحی این گرند تورر ایتالیایی نیز توسط پینین‌فارینا انجام گرفته بود.

مک‌لارن F1

رهبر این لیست یکی از افسانه‌ای‌ترین سوپراسپرت‌هایی که تاکنون ساخته شده یعنی مک‌لارن F1 است. تولید این سوپراسپرت رؤیایی در سال ۱۹۹۲ آغاز شد و پس از ساخت تنها ۱۰۶ دستگاه در سال ۱۹۹۸ به پایان رسید که موجب شده F1 به یکی از کمیاب‌ترین خودروهای بازار تبدیل گردد؛ اما بیشتر از کمیاب بودن آنچه که این ماشین را مطلوب ساخته است، چیزی است که در پشت کابین تنگ آن با موقعیت رانندهٔ مرکزی بسیار جذاب قرار گرفته است یعنی نیروگاه ۶.۱ لیتری V12 تنفس طبیعی ساخت ب‌ام‌و که ۶۳۰ اسب بخار قدرت و ۶۵۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. نیروی این موتور نیز توسط یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی به چرخ‌های عقب انتقال پیدا می‌کند؛ اما F1 نه‌تنها خودروی فوق‌العاده قدرتمندی است که با استفاده بدنهٔ فیبر کربنی (F1 اولین خودروی تولیدی است که چنین ویژگی‌ای داشت) به‌علاوهٔ استفاده از موادی چون منیزیوم و تیتانیوم در ساختار آن، وزن بسیار سبکی هم دارد. جمع این موارد یعنی اینکه مک‌لارن F1 خودروی بسیار سریعی بوده است به‌گونه‌ای که توانایی دستیابی به حداکثر سرعتی در حدود ۳۹۰ کیلومتر در ساعت را داشت که برای یک خودروی دهه نودی خارق‌العاده است.

منبع: TopSpeed