رقابت سریع‌ترین خودروها در سخت‌ترین پیست آمریکا (قسمت دوم)

در قسمت قبلی آزمون بزرگ کارانددرایور به معرفی اجمالی خودروهای شرکت‌کننده در این رقابت، شرایط آزمون و زمان پیمودن یک دور پیست خودروها پرداختیم. حال در این قسمت و قسمت‌های بعدی به معرفی تک‌تک خودروهای شرکت‌کننده و بررسی عملکرد هریک از آن‌ها بر روی پیست می‌پردازیم. ترتیب معرفی خودروها در ادامهٔ این مطلب نیز از کُندترین تا سریع‌ترین خودرو در پیست VIR است.

آئودی TTS

TTS سریع‌ترین خودروی ساخته شده بر روی پلت‌فرم چندمنظورهٔ ماجولار MQB فولکس‌واگن است که ما تاکنون آزمایش کرده‌ایم. این خودرو مجهز به همان موتور چهار سیلندر توربوشارژ هاچ‌بک S3 با ۲۹۲ اسب بخار قدرت است که نیروی آن توسط یک گیربکس ۶ سرعتهٔ دوکلاچه و سیستم کواترو به هر چهارچرخ انتقال میابد. مزایای TTS کم ولی معنی‌دار هستند. وزن آن به لطف استفادهٔ از آلومینیوم بیشتر در ساخت بدنه به میزان ۱۰۰ کیلوگرم کمتر از S3 است. بااین‌وجود TTS کم‌توان‌ترین خودروی شرکت‌کننده در رویداد امسال ما است (در بین شرکت‌کنندگان اصلی) که در پیست هم کندترین عملکرد را داشت. TTS مانند پسرعموهایش که بر روی پلت‌فرم MQB ساخته شده‌اند در پایداری کمی ضعیف عمل می‌کند. فورد فوکوس RS چند شباهت اساسی با طرح TTS دارد اما درعین‌حال رانندگی با آن دو مثل تفاوت میان بازی فوتبال و شطرنج است. فورد کاملاً خشن و وحشی است که راننده را همواره به فشردن بیشتر پدال گاز دعوت می‌کند اما آئودی رانندگی آرام و بدون تنشی دارد. TTS در جلو و عقب چسبندگی بیشتری از یک S3، گلف GTI و یا حتی گلف R دارد اما هنوز هم دچار کم فرمانی می‌شود. صادقانه بگوییم، آئودی TTS خودروی خیلی خونسردی است که با ذات یک ماشین اسپرت در تضاد است.

لکسوس GS F

هیچ‌چیز در مورد دیفرانسیل مجهز به مبدل گشتاور لکسوس GS F مشخص نیست که دقیقاً چگونه آن‌را تا این حد چابک می‌کند. با تغییر گشتاور میان چرخ‌های چپ و راست، GS F به راننده اجازهٔ مقابله با هر فشاری را می‌دهد. نتیجه اینکه محورها کاملاً دقیق تنظیم شده و خودرو را با توجه به مسیر حرکت بدون ذره‌ای کاهش سرعت تنظیم می‌کند؛ اما درست مانند ویژگی کلیشه‌ای لکسوس، این مدل هم نرم‌تر از دیگر سدان‌های متوسط اسپرت است. همچنین گیربکس اتوماتیک ۸ سرعتهٔ آن نیز با تعویض دنده‌های کُند در دورهای پایین حتی در حال رانندگی اسپرت پلاس، بیشتر شخصیت اسپرت GS F را خُرد می‌کند. GS F اجزای ساختاری و قوای محرکه‌ای مشترک با کوپهٔ RC F دارد درحالی‌که طول بیشتر و دودرِ اضافی دارد. تفاوت‌های میان این دو خودرو به‌اندازه‌ای جزئی هستند که GS F در پیست ۶.۶ کیلومتری VIR تنها ۰.۱ ثانیه کندتر از مدل دودر است. موتور V8 این سدان اسپرت ژاپنی ۴۷۰ اسب بخار قدرت دارد و لکسوس در ساخت آن ویژگی‌های سری F خود را حفظ کرده است.

شورلت کامارو 1LE

در سال ۲۰۰۶ نیسان 370Z به‌عنوان خودرویی در کلاس LL1 در آزمون بزرگ ما لپ تایم ۳:۱۲:۵ را ثبت کرد. سپس فورد موستانگ V6 نیز در سال ۲۰۱۱ زمانی مشابه نیسان را به ثبت رساند اما درنهایت امسال شورلت کامارو 1LE رکورد هردوی آن‌ها را شکست. کامارو V6 1LE صرفاً ادعا نمی‌کند که سریع‌ترین لپ تایم کلاس LL1 را در ۱۰ سال گذشته ثبت کرده است بلکه رکورد قدیمی را با ۸ ثانیه کاهش منفجر کرده است. رقیب فعلی این کامارو را می‌توان تنها موستانگ اکوبوست با پکیج عملکردی دانست. بااین‌حال موستانگ اکوبوست هم همچنان در لپ تایم پیست VIR در پس کامارو قرار دارد درحالی‌که حتی کامارو 1LE باوجود ۱۰۰ اسب بخار قدرت کمتر، از موستانگ GT هشت سیلندر نیز سریع‌تر است. این کامارو اولین نمونهٔ شش سیلندر در تاریخ مارک 1LE است و به‌مراتب چسبندگی بیشتری دارد. کامارو 1LE با قدرت ۳۳۵ اسب بخار در سکتور چهارم پیست سریع‌تر از جگوار F تایپ Project 7، آئودی R8 ده سیلندر و دوج چارجر هلکت ۷۰۷ اسب بخاری بود. پیشرانهٔ ۳.۶ لیتری V6 آن کاملاً نسبت به تمام شش سیلندرهای کامارو مورد تجدیدنظر قرار گرفته است؛ اما همین موتور فوق‌العاده بزرگ‌ترین ضعف کامارو 1LE است زیرا این شاسی کاملاً ظرفیت قدرت بیشتری را دارد.

فورد فوکوس RS

برخلاف موستانگ، ریشه و سلف معنوی فوکوس ST به اروپا و ژاپن بازمی‌گردد به همین دلیل سبک رانندگی آن با ماشین‌های آمریکایی اصیل تطابق ندارد. درواقع در فوکوس RS فقط پای خود را روی پدال گاز قرار دهید و بقیهٔ موارد به‌صورت الکترونیکی مرتب می‌شوند. آیا یک خودروی آمریکایی اصیل این‌گونه است؟ بااین‌حال این هاچ‌بک آتشین آمریکایی مجهز به پیشرانهٔ ۲.۳ لیتری چهار سیلندر توربوشارژ اکوبوست شده است یعنی همان موتوری که در سینهٔ موستانگ اکوبوست هم می‌تپد. این موتور با ۳۵۰ اسب بخار قدرت، به فوکوس RS توانایی رقابت با بزرگانی چون فولکس‌واگن گلف R، هوندا سیویک تایپ R و حتی مرسدس بنز A45 AMG را می‌دهد. همچنین سیستم چهارچرخ محرک آن نیز بی‌رحمانه به افزایش سرعت و پایداری خودرو کمک می‌کند. درواقع فوکوس RS قوانین مربوط به رانندگی سنتی پیست را بازنویسی کرده است.

دوج چارجر هلکت

بیایید صادق باشیم؛ هیچ‌کس با نگاه به چارجر هلکت نمی‌گوید که این‌یک ماشین مخصوص پیست است. بله شاید هلکت در پیست‌های مستقیم عملکرد خوبی داشته باشد اما در پیست‌های منحنی و پیچ‌درپیچ این‌طور نیست. چارجر فقط بزرگ و سنگین است و بااینکه ۴۶ اسب بخار از دومین ماشین قدرتمند آزمون ما یعنی فراری 488GTB قدرت بیشتری دارد اما لاستیک‌های آن بسیار باریک هستند. به همین دلیل وایپر با قدرت تنها ۶۴۵ اسب بخار توانست رتبهٔ نخست آزمون ما را کسب کند درحالی‌که چارجر هلکت سیزدهم شد. در پیچ‌های پیست هلکت موفق به ثبت شتاب جانبی تنها ۰.۸۹ جی شد و دائماٌ دچار کم فرمانی می‌شد چراکه یک رآکتور ناو USS Nimitz فوق‌العاده سنگین‌وزن را در زیر کاپوت دارد.

جگوار F تایپ Project 7

یک F تایپ بدون سقف با یک بال کوسه‌ای عقب و رنگ سبز British Racing (به‌عنوان یک آپشن ۱۰ هزار دلاری)، دقیقاً یادآور D تایپ مسابقات لمانز است و به همین دلیل شاید پرداخت ۱۷۵,۹۹۵ دلار برای خرید آن ارزش داشته باشد؛ اما این گربهٔ انگلیسی حداقل در پیست از بیش فرمانی رنج می‌برد که دلیل آن ترکیبی از قدرت بالا و چسبندگی کم لاستیک‌ها و چیزی که در اکثر ماشین‌های انگلیسی دیده می‌شود یعنی واکنش بیش‌ازحد فرمان است. F تایپ پروژه ۷ دارای فاصلهٔ محوری کوتاه و یک پیشرانهٔ ۵ لیتری V8 سوپرشارژ است که ۵۷۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کند؛ اما متأسفانه لاستیک‌های کانتیننتال آن به‌خوبی این قدرت را به مسیر منتقل نمی‌کنند. به همین دلیل جگوار عملکرد بسیار نزدیکی به دوج چارجر هلکت داشت یعنی خودرویی که حدود ۳۶۰ کیلوگرم سنگین‌تر است؛ بنابراین پروژه ۷ اساساً یک F تایپ SVR دیفرانسیل عقب بدون سقف است که یک بالهٔ کوسه‌ای هم به عقبش اضافه شده است. همچنین این خودرو قیمت بسیار گرانی دارد.

ب‌ام‌و M2

ب‌ام‌و M2 را می‌توان یک غول کُش نامید چراکه در سکتور دوم پیست حتی از آئودی R8 هم سریع‌تر بود و کاملاً درخشید. همچنین در سکتور چهارم نیز زمان مشابهی با آئودی موتور وسط به ثبت رساند. فرمان و ترمزهای M2 برای یک رانندگی هدفمند طراحی شده‌اند که کمک بسیاری به افرایش اعتمادبه‌نفس راننده می‌کنند. ب‌ام‌و M2 خودرویی پاسخگو، خوش‌چهره و قابل پیش‌بینی است که هر چه از آن بخواهید انجام می‌دهد. این کوپهٔ باواریایی رانندگی آسانی را برای رانندگان تازه‌کار ارائه می‌کند بدون آنکه سرعت و توانایی‌های رانندگی را قربانی کند. قدرت موتور آن برای رسیدن به سرعت ۲۲۵ کیلومتر در ساعت کافی است درحالی‌که در پیچ‌ها نیز از تعادل مناسبی برخوردار است.

ادامه دارد…

رقابت سریع‌ترین خودروها در سخت‌ترین پیست آمریکا (قسمت اول)

منبع: Car&Driver