نسخه‌های ویژه عجیب و غریب خودروها

هیچ چیز مانند نسخه‌های عجیب و غریب خودروسازان برای تأثیرگذاری بر آمار فروش، ما را از این صنعت ناامید نمی‌کند. موضوعی که به‌ویژه در دهه ۱۹۸۰ میلادی بسیار رایج بوده و کمپانی‌ها با همکاری طراح‌های مشهور مد، تولیدکننده‌های لباس یا حتی یک خواننده موسیقی، محصولی غیرعادی از خود بیرون داده‌اند. این در حالی است که خاص بودن یک خودرو، چیزی بیشتر از چند نشان ساده، رنگ‌آمیزی منحصربه‌فرد بدنه و برخی طراحی‌های داخل کابین است. در این مطلب، برخی از عجیب‌ترین نمونه‌های نسخه ویژه خودروها را مرور می‌کنیم.

کرایسلر ایمپریال «فرانک سیناترا» ادیشن مدل ۱۹۸۱
کرایسلر ایمپریال برای مدل ۱۹۸۱ کاملاً جدید بود و با بازنگری در طراحی خود، می‌خواست رقابت خوبی در مقابل مدل‌های دیگر دیفرانسیل عقب از خودروسازان امریکایی داشته باشد. برای تطمیع بیشتر مشتریان، کرایسلر یک کار بسیار ناامیدانه ارائه داد:‌ یک نسخه «فرانک سیناترا». این خودرو به رنگ آبی (Glacier Blue) رنگ‌آمیزی شده بود تا با رنگ چشم‌های این آوازه‌خوان مشهور مطابقت کند. همین‌طور در آن از نشان‌های “FS” و یک کنسول وسط ویژه با چند کاست از فرانک سیناترا (Frank Sinatra) استفاده شده بود. در همین حال، همانند سایر ایمپریال‌ها، یک موتور ۵/۲ لیتری V-8 قدرت خود را به چرخ‌های عقب می‌فرستاد. قیمت مدل ۱۹۸۱ از کرایسلر ایمپریال برابر ۱۸۳۱۱ دلار بود و اضافه کردن این پکیج، تنها ۲ هزار دلار هزینه اضافه در بر داشت، ولی با این وجود، تنها ۳۰۰ نمونه از این مدل به فروش رسید. این در حالی بود که حتی شخص «سیناترا» در یک تبلیغ تلویزیونی برای این خودرو ظاهر شد، ولی باز هم کمک چندانی به فروش این پکیج عجیب‌وغریب نکرد.

اِی‌ام‌سی ماتادور «اولگ کاسینی» مدل‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۵

ای‌ام‌سی برای ایجاد طراحی جذاب‌تر و سطح بالاتر در داخل کابین مدل‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۵ از ماتادور کوپه از طراح مد، اولگ کاسینی (Oleg Cassini) کمک گرفت. البته این اولین نسخه فشن خودرویی برای ای‌ام‌سی نبود؛ چراکه قبل از این برای ای‌ام‌سی گرملین و ای‌ام‌سی هورنت نیز این اتفاق افتاده و آنها را در ادامه این لیست نیز خواهیم دید. ای‌ام‌سی در نسخه «کاسینی» امیدوار بود تا بتواند مشتریان بیشتری با دوره سنی ۲۵ تا ۳۵ سال برای ماتادور کوپه پیدا کند. خودروی نهایی در داخل کابین خود از نایلون با طرح‌های مسی، کف‌پوش‌های مجلل و تاج‌های مختلف «کاسینی» استفاده می‌کرد. این طراحی‌ها، تنها ۲۹۹ دلار به قیمت ای‌ام‌سی ماتادور اضافه می‌کرد. قیمت ای‌ام‌سی ماتادور کوپه در سال‌های ۱۹۷۴ و ۱۹۷۵ به‌ترتیب برابر ۳۰۹۶ و ۳۴۴۶ دلار بود.

شورولت ونچر «برادران وارنر» ادیشن مدل‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۳
در اواخر دهه ۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی، بازار خودرو، تحولات گسترده‌ای را در زمینه تکنولوژی‌های سرگرمی تجربه کرد و بسیاری از مینی‌ون‌ها و شاسی‌بلندها مجهز به پخش کننده‌های VHS و DVD شدند. در بین این خودروهای خانوادگی با قابلیت نمایش فیلم، نسخه «وارنر برادرز» از شورولت ونچر بیشتر از همه جلب توجه می‌کرد. این نسخه که برای مدل ۲۰۰۰ ارائه شده بود، با صندلی‌های پارچه‌ای یا چرمی همراه بود که نشان خرگوش «باگز بانی» با تکیه بر لوگوی “WB” بر روی خود داشتند. همچنین در این مدل، امکان انتخاب از بین پخش‌کننده‌های VHS یا DVD وجود داشت. در این مدل، یک رنگ‌آمیزی تک‌رنگ بدنه درنظر گرفته شده بود که آن را از سایر مدل‌های ونچر متمایز می‌کرد. این ون، حال‌وهوایی کارتونی در خود داشت و با وسایل مختلفی از جمله مجموعه VHS و DVD انیمیشن Looney Tunes، یک آب‌سردکن با «نگه‌دارنده فنجان»، یک ست پیژامه دخترانه، یک جاکلیدی مخصوص و از همه مهم‌تر، زیرانداز ساحلی همراه بود. در هر حال، عمر نسخه WB از ونچر چندان طول نکشید و در مدل ۲۰۰۳ به پایان خود رسید.

اِی‌ام‌سی گرملین نسخه «دنیم لِویز»
در دهه ۱۹۷۰ میلادی، در دورانی که شیفتگیِ عجیبی نسبت به فشن و مد وجود داشت، ای‌ام‌سی نیز یک نسخه «لِویز» از گرملین روانه بازار کرد. شرایط این خودرو، دقیقاً همان چیزی بود که از عنوان آن می‌توان انتظار داشت. در طراحی داخل کابین خودرو، کتان مصنوعی با ترکیبی از نایلون تابیده دیده می‌شد و دکمه‌های روی صندلی‌ها با پرچ‌های پرداخت‌شده از جنس مس، مانند آنچه در شلوارهای جین دیده می‌شوند، جایگزین شده بودند. همچنین بدنه خودرو به رنگ آبی کتانی (Denim Blue) درآمده بود که با نشان‌های قرمز Levi’s در عقب همراه بود. علاوه بر گرملین، پکیج «دنیم» به ای‌ام‌سی هورنت استیشن واگن نیز گسترش یافت و در این مدل نیز واکنش‌هایی مشابه و سرد دریافت کرد. نسخه‌های «دیزاینر» لینکلن کانتیننتال مارک V در مدل‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹
همگام با رشد لینکولن کانتینتال در طول سالیان، نسخه‌های عجیب و غریب آن نیز همین روند را دنبال می‌کردند. در طول مدل‌های سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹، نه تنها یک نسخه ویژه، بلکه چهار نسخه «دیزاینر» مختلف برای این مدل وجود داشتند که هر سال نیز مطابق شرایط مد و فشن تغییر می‌کردند. خریداران مارک V می‌توانستند از بین نسخه‌های ویژه «بیل بلاس»، «گیونچی»، «کارتیِر» و «پوچی» انتخاب کنند. تمام این نسخه‌های «دیزاینر» از رنگ‌آمیزی بدنه و طراحی داخلی منحصربه‌فرد برخوردار بودند و معمولاً دو طیف رنگی برای هر یک از آنها درنظر گرفته می‌شد. ضمن اینکه دارای یک نشان سفارشی برای عقب بدنه بودند. یکی از برجسته‌ترین آنها، نسخه «بیل بلاس» مدل ۱۹۷۹ بود که یک تم دریایی با یک کنتراست جالب در خود داشت. خودروهای این سری با سقف‌های پارچه‌ای یا وینیل مطابق درخواست «دیزاینر» همراه می‌شدند. البته در نسخه «گیونچی» یک سقف «نیمه- وینیل» استفاده شده بود.

فورد تاندربرد «فیلا» مدل‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵

تغییرات بزرگ فورد در مدل ۱۹۸۳ از تاندربرد باعث شد تا این خودرو به یک کوپه کوچک‌تر، اسپورتی‌تر و با قابلیت‌های آئرودینامیکی‌تر و با جذابیت بیشتر برای مشتریان جوان‌تر تبدیل شود. اضافه‌شدن تاندربرد توربو کوپه یکی از بهترین نمونه‌های این اقدامات فورد بود. با این حال، جنبه «لوکس» این بازار جوان و سرزنده کاملاً فراموش نشد و فورد به امید جذب مشتری بیشتر با استفاده از نام فیلا (FILA)، شرکت ایتالیایی سازنده پوشاک ورزشی، مدل تاندربرد فیلا را در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵ عرضه کرد. در این مدل، نوارهای متمایز قرمز و آبی برند «فیلا» بر روی خاکستری روشن همراه با طرح‌های زغالی قرار گرفتند. برای داخل کابین، گزینه‌های چرم سفید آکسفورد یا پارچه خاکستری آکسفورد در دسترس بودند و جزئیاتی به رنگ زغالی در گوشه و کنار به چشم می‌خورد. قیمت این نسخه برای مدل‌های با موتور ۳/۸ لیتری V-6 به میزان ۱۴۴۷۱ دلار و برای مدل‌های با موتور ۵ لیتری V-8 به میزان ۱۴۸۵۴ دلار درنظر گرفته می‌شد که تقریباً ۱۸۰۰ دلار بیشتر از تاندربرد «آلن» بود.

اسمارت فور-جرمی مدل ۲۰۱۳
اسمارت فورتو خودش ظاهر چندان دل‌چسبی نداشت و در همین حال، آن را به دست جرمی اسکات (Jeremy Scott)، طراح مد، سپرده بودند تا نسخه خودش را با عنوان اسمارت فور-جرمی طراحی کند. مشخصه اصلی اسمارت فور-جرمی، بال‌های بزرگی هستند که هیچ‌گونه کاربردی نیز ندارند. این ایده وقتی در نمایشگاه اتومبیل لس‌آنجلس در سال ۲۰۱۲ به نمایش درآمد، بسیار جالب و آینده‌نگرانه به نظر می‌آمد، ولی اسمارت ترجیح داد که یک نسخه متعادل‌تر از این کانسپت «پرنده» فورتو ارائه کند. این باله‌های بزرگ بر روی ستون‌های عقب بدنه سوار می‌شدند و با رنگ‌آمیزی سفید روشن و تریم کروم همراه بودند. «اسکات»، خودش این بال‌ها را مطابق با شرایط سبکیِ وزن و آلایندگی کم در اسمارت فورتو می‌دانست. ولی در عمل می‌توان تصور کرد که استفاده از این المان، چقدر بر وزن و آئرودینامیک بدنه خودرو تأثیر منفی گذاشته است.

در نسخه کانسپت، این بال‌ها برای ترمز و چراغ‌های عقب کارآیی داشتند، ولی در نسخه تولیدی، همین عملکرد را نیز نداشتند. خوشبختانه این بال‌ها هیچ جایی در تاریخ اتومبیل‌سازی پیدا نکردند. مرکوری ویلیجر نائوتیکا
مرکوری ویلیجر مینی‌ون، مدلی بود که با همکاری نیسان توسعه داده شده بود. با این حال، مرکوری با ارائه یک نسخه ویژه با کمپانی پوشاک «نائوتیکا»، مسیر متفاوتی برای آن در پیش گرفت. ویلیجر نائوتیکت از طرح رنگی دوگانه با آبی‌تیره در کنار نوار سفید در قسمت پایین بدنه و چرخ‌های آلومینیومی استفاده می‌کرد. صندلی‌های آبی و سفید داخل کابین نیز با نشان Nautica همراه بودند. در آپدیت سال ۱۹۹۵ این مدل، جای رنگ‌ها با یکدیگر عوض شد و بالای بدنه به رنگ سفید و قسمت‌های پایین بدنه نیز به رنگ آبی تیره درآمد.

پژو ۲۰۵ لاکوست مدل‌های ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۶
لوگوی کروکودیل سبزرنگ «لاکوست»، همیشه نشان لباس‌های رسمی نبوده است. در سال‌های دهه ۱۹۸۰ میلادی، پژو با این کمپانی پوشاک فرانسوی همراه شد تا یک نسخه ویژه از ۲۰۵ هاچ‌بک تولید کند. این مدل دارای یک طرح رنگ بدنه تمام‌سفید بود که با عنوان به لان مژ (Blanc Meije) خطاب می‌شد. در داخل کابین، کروکودیل‌های سبزرنگ زیادی همراه با طرح ویژه صندلی‌ها و برخی تجهیزات اضافی مانند صندلی‌های عقب جمع‌شونده، یک ساعت آنالوگ در میان مجموعه عقربه‌ها، شیشه‌ها و قفل‌های اتوماتیک برای درها به چشم می‌خوردند. این نسخه، نادرترین نمونه‌های «پنج در» هاچ‌بک پژو بود و تنها ۱۰۰۰ دستگاه از آن در سال ۱۹۸۴ ساخته شد. در همین حال، تعداد نمونه‌های «۳ در» آن در سال‌های ۱۹۸۴ و ۱۹۸۵ بیشتر بود و تعداد آنها به حدود ۲۳ هزار دستگاه می‌رسید.

جیپ گرند چروکی «اُرویس» ادیشن مدل ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷
پوشاک «ارویس» یک گزینه مناسب برای همکاری با جیپ برای ارائه یک نسخه ویژه از گرند چروکی شاسی‌بلند در دهه ۱۹۹۰ میلادی بود. پکیج «ارویس» در فاصله سال‌های ۱۹۹۵ تا ۱۹۹۷، برای سطح بالای «لیمیتد» در دسترس قرار داشت و شامل یک رنگ‌آمیزی بیرونیِ سبزرنگ (Moss Green) در کنار برخی طرح‌های لوکس در داخل کابین و لوگوهای «ارویس» بر روی صندلی‌های با طرح رنگ دوگانه می‌شد. ضمناً یک نسخه «ارویس» از جیپ چروکی نیز وجود داشت که البته تنها در بریتانیا ارائه شد.

منبع: automobilemag