میراثی ارزشمند، نگاهی به پروتوتایپ‌های قدیمی فولکس‌واگن (قسمت دوم)

در قسمت قبلی این مطلب به معرفی و بررسی پنج پروتوتایپ قدیمی فولکس‌واگن در دهۀ ۵۰ میلادی پرداختیم که عمدتاً با هدف یافتن جایگزینی مناسب برای بیتل طراحی و ساخته شده بودند. حال در این قسمت به ادامۀ مطلب پرداخته و شش پروتوتایپ دیگر فولکس‌واگن که متعلق به دهۀ ۶۰ هستند را معرفی میکنیم.

EA128

تا اینجا تمامی پروتوتایپ‌های فولکس‌واگن با هدف یافتن جایگزین مناسبی برای بیتل ساخته شده بودند و این شرکت همواره بر خودروهای اقتصادی و ارزان‌قیمت تمرکز داشت؛ اما این سازندهٔ آلمانی در سال ۱۹۶۳ پروتوتایپ EA128 را معرفی کرد که کاملاً متفاوت از محصولات معمول آن دورانش بود و کلاس کاملاً جدیدی برای این شرکت در دههٔ ۶۰ محسوب می‌شد. ویژگی جالب EA128 این بود که مانند دیگر ساخته‌های آن زمان فولکس‌واگن، این سدان بزرگ هم خودرویی موتورعقب بود ولی به دلیل اینکه EA128 به‌عنوان یک خودروی لوکس در نظر گرفته شده بود، پیشرانه‌های چهار سیلندر ضعیف فولکس‌واگن برای آن مناسب نبودند و به همین دلیل در آن از پیشرانهٔ ۲ لیتری شش سیلندر تخت هواخنک پورشه ۹۱۱ استفاده شد و تعلیق آن‌هم از ۹۱۱ گرفته شده بود.

این موتور ۹۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد که با توجه به استانداردهای آن زمان قدرت مناسبی محسوب می‌شد. فولکس‌واگن این سدان بزرگ لوکس را به‌طور خاص برای عرضه در ایالات‌متحده در نظر گرفته بود تا با خودروهایی چون شورلت کورویر که آن‌هم خودرویی موتورعقب بود به رقابت بپردازد؛ اما به خاطر اینکه فولکس‌واگن در آن زمان به‌عنوان سازندهٔ خودروهای ارزان‌قیمت و اقتصادی شناخته می‌شد، ممکن بود بازار یک سدان لوکس گران‌قیمت را از آن نپذیرد؛ بنابراین درنهایت به همین دلیل و البته به خاطر ترس از شکست در برابر شورلت کورویر، پروژهٔ تولید EA128 لغو گردید؛ اما به دلیل اینکه پروتوتایپ EA128 خودروی بسیار خاص و منحصربه‌فردی محسوب می‌شود، در آینده در مطلبی مجزا بیشتری به آن خواهیم پرداخت.

EA142

در دههٔ ۶۰ فولکس‌واگن قصد داشت در کنار بیتل و تایپ ۳، خودروی جدیدی بنام تایپ ۴ را به‌عنوان محصولی بزرگ‌تر تولید کند. در فرایند توسعهٔ این خودرو، مهندسان و طراحان فولکس‌واگن فناوری‌ها، ویژگی‌ها و پیشرانه‌های متنوعی شامل نمونه‌های تخت هواخنک و حتی خطی آب‌خنک را مورد آزمایش قرار دادند. در همین راستا پروتوتایپ EA142 در سال ۱۹۶۶ معرفی شد که یکی از پروتوتایپ‌های تایپ ۴ محسوب می‌شد اما طراحی آن هنوز نهایی نشده بود. از لحاظ فنی، فولکس‌واگن در این خودرو هم همچنان به طرح موتورعقب خود وفادار مانده بود و نهایتاً یک پیشرانهٔ ۱.۷ لیتری چهار سیلندر تخت هواخنک با ۶۸ اسب بخار قدرت برای آن انتخاب شد که پیشرانهٔ نهایی و آمادهٔ تولید تایپ ۴ محسوب می‌شد. سرانجام تولید تایپ ۴ در سال ۱۹۶۸ آغاز شد اما در طراحی با پروتوتایپ EA142 تفاوت داشت چراکه فرم بدنهٔ آن از ناچ‌بک یا صندوقدار به فست‌بک تغییر پیدا کرد.

EA311

این پروتوتایپ در سال ۱۹۶۶ بر اساس تایپ ۳ ساخته شد که به‌عنوان جایگزینی احتمالی برای تایپ ۳ در نظر گرفته شده بود. EA311 مجهز به یک پیشرانهٔ ۱.۵ لیتری چهار سیلندر تخت هواخنک شده بود که ۵۸ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد؛ اما به دلیل اینکه این خودرو همچنان از طرح قدیمی موتورعقب و پیشرانهٔ هواخنک استفاده می‌کرد، توسعهٔ آن متوقف شد.

EA235

روند یافتن جایگزین مناسبی برای بیتل همچنان ادامه داشت و در همین راستا فولکس‌واگن در سال ۱۹۶۷ پروتوتایپ EA235 را معرفی کرد که انقلابی در این شرکت محسوب می‌شد چراکه سرانجام فولکس‌واگن از طرح سنتی موتورعقب خود دست کشیده و در این پروتوتایپ نهایتاً از پیشرانهٔ آب‌خنک نصب شده در جلو و سیستم انتقال قدرت دیفرانسیل جلو استفاده کرد. EA235 مجهز به یک پیشرانهٔ ۱.۲ لیتری چهار سیلندر خطی آب‌خنک شد بود که ۴۵ اسب بخار قدرت داشت. هرچند این خودرو هم نهایتاً به تولید نرسید اما گام بزرگی به سمت تحول در رویهٔ فولکس‌واگن و نهایتاً رسیدن به گلف دیفرانسیل جلو در دههٔ ۷۰ بود.

EA266

در ادامهٔ فرایند جایگزینی بیتل، در سال ۱۹۶۹ پروتوتایپ EA266 معرفی شد. این خودرو که با کمک تیمی از پورشه طراحی و ساخته شد بود، خودروی بسیار منحصربه‌فردی بود چراکه برخلاف تمامی پروتوتایپ‌های قبلی، از پیشرانهٔ ۱.۶ لیتری چهار سیلندر خطی آب‌خنک استفاده می‌کرد که در زیر صندلی عقب نصب شده بود و ۱۰۰ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. بدین ترتیب EA266 هاچ‌بک مدرن فوق‌العاده‌ای محسوب می‌شد که می‌توانست جایگزین شایسته‌ای برای بیتل باشد. به همین دلیل ۵۰ دستگاه از آن ساخته شد و به مدت سه سال مورد آزمایش قرار گرفت و تقریباً آمادهٔ تولید گردید؛ اما نهایتاً به دلیل تغییر مدیریت فولکس‌واگن و البته پیچیدگی‌های فنی، تولید EA266 هم لغو شد. برای دریافتن اطلاعات بیشتر در مورد این خودرو می‌توانید به مطلب «یادی از پدر فولکس‌واگن گلف افسانه‌ای» مراجعه کنید.

EA276

و درنهایت به آخرین پروتوتایپ دوران قدیم فولکس‌واگن رسیدیم که بازهم با هدف جایگزینی بیتل ساخته شده بود. این پروتوتایپ نیز که EA276 نام داشت در سال ۱۹۶۹ ساخته شد و همزمان با EA266 مورد آزمایش قرار گرفت. این خودرو، یک هاچ‌بک دیفرانسیل جلو بود اما در اصل از همان پیشرانهٔ ۱.۵ لیتری چهار سیلندر تخت هواخنک بیتل استفاده می‌کرد که در جلو نصب شده و ۴۴ اسب بخار قدرت داشت. ظاهر EA276 کاملاً مدرن بود و به‌وضوح می‌شد نمای مدل آیندهٔ گلف را در آن دید. بااین‌حال نصب پیشرانهٔ هواخنک قدیمی بیتل در جلوی یک هاچ‌بک مدرن ایدهٔ مناسبی نبود و به همین دلیل پروتوتایپ EA276 هم کنار گذاشته شد اما نهایتاً تمامی این تلاش‌ها در طول این سال‌ها منجر به تولید. هاچ‌بک گلف در سال ۱۹۷۴ به‌عنوان جایگزین بیتل گردید که به‌واقع جانشین شایسته‌ای برای بیتل افسانه‌ای محسوب می‌شد.

پایان