یادی از فولکس‌واگن پاسات W8، سدانی خانوادگی با پیشرانه‌ای غیرمعمول

در اواخر دههٔ ۹۰ و اوایل دههٔ ۲۰۰۰، فولکس‌واگن در حال توسعه و آزمایش پیشرانه‌های W شکل بود. اولین موتور W شکل فولکس‌واگن که توسط مدیرعامل وقت این شرکت «فردیناند پیچ» در نظر گرفته شده بود، شامل سه بلوک سیلندر VR6 می‌شد که به شکل W در کنار هم قرار گرفته بودند. این پیشرانهٔ هجده سیلندر برای اولین بار در کانسپت بوگاتی شیرون در نمایشگاه فرانکفورت ۱۹۹۹ رونمایی شد و نهایتاً به پیشرانهٔ W16 برای بوگاتی و W12 برای بنتلی تبدیل شد؛ اما یکی از موتورهای کمتر شناخته‌شده در این خانواده، نمونهٔ W8 بود که در مقطعی در سینهٔ نسل پنجم پاسات قرار گرفت.

این پیشرانهٔ منحصربه‌فرد در سال ۲۰۰۱ در نسخهٔ لوکسی از پاسات معرفی شد. این موتور W8 قرار بود بستری آزمایشی برای تکنولوژی جدید پیشرانه‌های W شکل فولکس‌واگن باشد که بعداً نسخهٔ W12 آن در بنتلی کانتیننتال GT، آئودی A8 و فولکس‌واگن فیتون و نسخهٔ W16 آن در بوگاتی ویرون ظاهر شدند. پیشرانهٔ W8 پاسات که ۴ لیتر حجم داشت، از دو بلوک سیلندر VR4 با زاویهٔ تند ۱۵ درجه تشکیل شده بود که روی یک میل‌لنگ مشترک قرار گرفته بودند. این موتور ۲۷۵ اسب بخار قدرت و ۳۷۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد و به دلیل اندازهٔ جمع‌وجور، امکان نصب آن به‌صورت طولی در خودروهای دیفرانسیل جلو وجود داشت.

پاسات W8 با هدف جلب‌توجه خریدارانی که به دنبال پرفورمنس و کیفیت بالا در پکیجی ظریف و مقرون‌به‌صرفه بودند به بازار عرضه شد. این پاسات ویژه به‌صورت استاندارد به سامانهٔ چهارچرخ محرک 4Motion مجهز بود و با گیربکس‌های شش سرعتهٔ دستی یا پنج سرعتهٔ اتوماتیک ارائه می‌شد. پاسات W8 با گیربکس دستی ظرف ۶.۵ ثانیه از صفر به سرعت صد کیلومتر بر ساعت می‌رسید که حتی با استانداردهای امروزی هم برای یک سدان خانوادگی شتاب قابل‌توجهی است.

پاسات W8 در زمان عرضه، ۴۰ هزار دلار قیمت داشت و گران‌ترین محصول فولکس‌واگن تا آن زمان محسوب می‌شد. این سدان آلمانی علاوه بر پیشرانهٔ هشت سیلندر قدرتمند، به‌صورت استاندارد به ویژگی‌های لوکسی مثل شیشه‌های دودی با عایق حرارتی، چراغ‌های جلوی بای‌زنون و سیستم کنترل فاصلهٔ پارک مجهز بود. تولید پاسات W8 در سال ۲۰۰۴ به پایان رسید و در این مدت تنها ۱۱ هزار دستگاه از آن ساخته شد.