استقبال زیاد از برنامه اشتراک خودروی ولوو

اول از همه اینو بگم قیمت یه خودروی نو بعد از دو سال تو سوئد پنجاه درصد ارزششو از دست میده به صورت معمولی و بعد از دو سال به ازای هر یک سال ده تا پنجاه درصد
یعنی شما یه خودرو تو سوئد میخری سی هزار یورو بعد از دو سال قیمتش فقط پانزده هزار یورو هست.

تو خودروهای اشتراکی بر اساس الگوریتمهای بازار میان یه سود شناور و یه بهره سالانه برای کاپیتال یا همون ماشین و نرخ کاهش تعیین میکنن و مثلا به این مبلغ میرسن که مثلا این ماشین سی هزار یورویی در واقع هر ماه پانصد یورو ارزشش کم میشه. حالا صد وپنجاه یورو سود خودشون پس این ماشین برا خریدار فرقی نمیکنه به صورت اشتراکی داشته باشه یا اینکه کاملا بخره. به هر صورت هر ماه ششصد و سی یورو خرجش میشه. چون اگه این مبلغو وام بگیره سودش همون صد و سی یورو میشه. اگه پول نقد داشته باشه و ماشین بخره درسته سود نمیکنه ولی پول نقدش تبدیل به ماشین شده و مثلا تو بازار کار اگه این پول رو میزاشت سود میکرد ولی الان ماشین خریده و در واقع از اونور ضرر میکنه.
برا همین شرکتا برا اینکه نوع مالکیت رو تنوع بدن اومدن یه چیزی مثل اشتراک خرید گوشی و سیمکارت گذاشتن. چون شاید بیست درصد مردمی که ماشین نمیخرن و یا ماشین میخرن دنبال اینن به صورت اشتراکی داشته باشن تا یا وام بگیرن و یا سرمایشون رو ماشین بخرن یا لیزینگ کنن.
لیزینگ اجاره به شرط تملیکه ولی مالکیت اشتراکی به صورت ابونمان هست. شما استفاده میکنی فقط و پولشو میدی.

بعدم این اشتراک چه درست چه غلط فقط یکی از انواع مالکیته. شما نخواستی اشتراکی ماشین داشته باشی میری میخری. نخواستی بخری میری لیزینگ میکنی. نخواستی لیزینگ کنی میری قسطی میخری.
هرکدوم از روش های بالا رو که خودت خوشت اومد انتخاب میکنی. نه اجباره که حتما اشتراکی داشته باشی یا قسطی بخری و نه به زور ازت پول میگیرن.
مثل همون خرید اشتراک موبایل تو خارجه که شما ماهی مثلا سی چهل یورو پول میدی ولی در عوض اوپراتور بهت یه گوشی مثل گالاکسی s9 میده. به علاوه تعداد نامحدود تماس و اس ام اس و ام ام اس و تقریبا ده گیگ اینترنت. همش ماهی سی چهل یورو.