تفاوت‌های بین خودروهای “عضلانی” و “پونی”

همه‌ی ما واژه‌ی خودروی ماسل یا عضلانی را برای طیف متنوعی از خودروهای آمریکایی ۸ سیلندر دیفرانسیل عقب بکار برده یا شنیده‌ایم؛ اما آیا واژه‌ی خودروی “پونی” در برخی موارد صحیح‌تر است؟

اغلب مردم خودروهای دیفرانسیل عقب و ۸ سیلندر آمریکایی را با نام عضلانی می‌شناسند اما آیا همیشه این‌گونه است؟ برخی افراد معتقدند که واژه‌ی “پونی کار” در بسیاری از نمونه‌ها توصیف دقیق‌تر و بهتری دارد. ازآنجایی‌که این واژه احتمالاً کمتر شناخته شده پس بیایید نگاهی به تاریخچه آن بیندازیم.

همه‌چیز به نسل اول فورد موستانگ بازمی‌گردد که با عرضه در سال ۱۹۶۵ باعث ایجاد انقلاب در دنیای خودرو شد. موستانگ خودرویی نسبتاً کوچک، ارزان‌قیمت و اسپورت بود که سعی در جذب افراد جوان داشت. این خودرو به قدری محبوب شد که کلاس مربوط به خود را ایجاد کرد: کلاس خودروی پونی. خب موستانگ یک اسب است و همه‌چیز همین است.

طبیعتاً شرکت‌های دیگر نیز خواهان تکه‌ای از این کیک لذیذ بودند. رقبا به سرعت دست به کار شده و ما شاهد خودروهایی چون پلیموث باراکودا و شورولت کامارو بودیم. کامارو تا به امروز شانه‌به‌شانه‌ی موستانگ حرکت کرده و این دو رقابتی عمیق و ریشه‌دار دارند.

بله برخی از این پیشرانه‌های ۸ سیلندر در خودروهای بزرگ‌تر همان شرکت‌ها نیز بکار رفت اما پیشرانه‌های ۸ سیلندر بلوک کوچک و حتی پیشرانه‌های ۶ سیلندر نیز عموماً در آن زمان قابل سفارش بودند.

از طرف دیگر خودروهای عضلانی همیشه بزرگ‌تر بودند، چه از نظر ابعاد خارجی و چه از نظر پیشرانه‌ی زیر کاپوت. ما درباره‌ی هیولاهای ۸ سیلندری چون دوج چارجر، فورد Galaxie و شورولت ایمپالا صحبت می‌کنیم.
این خودروها عموماً به ارائه‌ی هندلینگی رضایت‌بخش اهمیتی نمی‌دادند. این نوع خودروها فقط درباره‌ی پیشرانه‌ای حجیم با بدنه‌ای کوپه بوده و بیشتر برای مسابقات درگ مناسب بودند.

هرچند با نگاهی به وضعیت امروز می‌فهمیم که اوضاع کمی پیچیده‌تر شده است. بسیاری از آن هیولاهای سنتی دیگر ناپدید شده یا به خودروهای بسیار متفاوتی تبدیل شده‌اند. شاید برخی افراد بگویند که دوج چلنجر کنونی تنها خودروی عضلانی واقعی در حال فروش است و البته فهمیدن این موضوع نیز آسان است. شاید مدل‌های پایه دارای پیشرانه‌های ۶ سیلندر باشند اما مدل‌های سطح بالا دارای پیشرانه‌های ۸ سیلندر حجیم و چارچوبی سنگین هستند.

اگرچه سایر کمپانی‌های آمریکایی دنبال سیستم تعلیق جادویی، کاهش وزن و زمان‌های چشمگیر در پیست نوربرگ رینگ هستند اما دوج و چلنجر روی لذت خط مستقیم تمرکز کرده و از نظر آن‌ها جایگزینی برای حجم پیشرانه وجود ندارد.

مدل‌های هلکت این شرکت از زمان عرضه تیتر یک نشریات خودرویی بوده و البته نباید از SRT Demon نیز غافل شد. ذکر یک نکته خالی از لطف نیست: چلنجر یک قهرمان کاملاً آمریکایی نیست زیرا در حقیقت در کانادا ساخته می‌شود؛ اما چه کسی به این موضوع اهمیت می‌دهد!

این یک کوپه‌ی آمریکایی است، پیشرانه‌ی ۸ سیلندر و لاستیک‌های عقبی دودزا دارد؛ اما آیا یک خودروی عضلانی به شمار می‌رود؟

از طرف دیگر فورد موستانگ مدرن غالباً به عنوان پونی کار شناخته می‌شود. این خودرو هنوز هم افراد جوان را هدف قرار داده و سرانجام کل اکسل عقب خود را از دست داده و به تنظیمات سیستم تعلیق مستقل روی آورده است. بدین ترتیب جدیدترین نسل موستانگ بیشتر شبیه خودروهای اسپورت است. حتی این نسل از موستانگ آپشن دامپرهای تطبیق پذیر و اگزوز فعال را نیز دارد.

این موضوع درباره‌ی شورولت کامارو نیز صدق می‌کند. در این خودرو نیز شاهد دامپرهای تطبیق‌پذیر هستیم و البته نیازی به گفتن این نکته نیست که نسل جدید این خودرو با کاهش وزن همراه بوده است. بحث درباره‌ی خودروی پونی می‌تواند روی کامارو نیز مصداق داشته باشد.

اما در رابطه با اینکه خودروهای مدرن امروزی، عضلانی یا پونی هستند مشکلاتی وجود دارد. برای آغاز باید گفت همه‌ی خودروهای عضلانی سنتی ناپدید شده‌اند و اگر این کلمه را تنها درباره‌ی چلنجر حدود دو تنی بکار ببریم کمی بی‌معنی به نظر می‌رسد.

دوم اینکه موستانگ، کامارو و خودروهایی از این دست هم‌اکنون کوچک نیستند بنابراین جای شگفتی نیست که آن‌ها با پیشرانه‌های ۸ سیلندر خود عضلانی خطاب شوند. همچنین باید به این نکته اشاره کرد که اکثر خودروهایی که شاید به عنوان پونی کار در نظر گرفته شوند دیگر به بزرگی قدیم نیستند. این روزها خودروهایی که به دنبال جوانان هستند بیشتر دوست دارند بیش از آنکه یک کوپه‌ی اسپورت باشند، به فرم هاچبکی کامپکت دربیایند.

اما درباره‌ی موستانگ GT350 و کامارو ZL1 سوپر اسپورت چه؟ خب می‌توان آن‌ها را خودروهای اسپورت نامید.

خب یک زمانی تمامی این تعاریف واضح و روشن بود اما این روزها راه برای بحث و بررسی بیشتر باز است. طرفداران خودرو شاید چلنجر را خودروی عضلانی بدانند و البته اکثر افراد آن را پونی کار بنامند. شاید هم دیگران بگویند که طرفداران سرسخت خودرو در زمان گذشته زندگی می‌کنند و واژه‌ی عضلانی می‌تواند درباره‌ی خودروهای بیشتری بکار رود.

منبع: carthrottle