فورد موستانگ ۶۰ ساله شد؛ انتخاب بهترین مدل از هر نسل

به مناسبت ۶۰ سالگی فورد موستانگ، قصد داریم جذاب‌ترین نسخه از هر هفت نسل این ماسل کار افسانه‌ای را انتخاب کنیم.

در ۱۷ آوریل ۱۹۶۴، فورد از خودروی اسپرت کوچکی رونمایی کرد که جهان را برای همیشه تغییر داد. این به یکی از پرتقاضاترین خودروهای زمان خود و نماد آمریکا تبدیل شد. موستانگ همچنین دوران ماسل کارها و پونی کارها را آغاز کرد و هنوز هم نمادین‌ترین محصول فورد محسوب می‌شود. این خودرو طی ۶۰ سال و هفت نسل، با آمدن و رفتن رقبای مختلف، فراز و نشیب‌های زیادی را تجربه کرده است. امروز نیز با کنار رفتن شورلت کامارو و دوج چلنجر، موستانگ عملاً به تنها خودرویی تبدیل شده که همچنان به فرمول ماسل کارها پایبند مانده است. حال به مناسبت شصت‌سالگی موستانگ، نگاهی به هفت نسل موستانگ خواهیم داشت و بهترین نسخه از هرکدام را انتخاب خواهیم کرد. البته موستانگ‌هایی که در ادامه خواهید دید لزوماً سریع‌ترین، کمیاب‌ترین یا گران‌ترین نسخه در نسل خود نیستند بلکه مدل‌هایی هستند که بیشتر به آن‌ها علاقه داریم.

نسل اول: موستانگ GT فست‌بک

در نسل اول نسخه‌های فوق‌العادهٔ زیادی مثل بأس ۳۰۲، شلبی GT500 و مک‌وان ساخته شد که انتخاب بهترین را بسیار سخت می‌کند ولی ما سراغ هیچ‌کدام از این مدل‌ها نرفته و در عوض GT مدل ۱۹۶۷ را انتخاب کرده‌ایم. دلیل اصلی این انتخاب تصویر پاک نشدنی رانندگی استیو مک‌کوئین با این موستانگ در فیلم بولیت است. علاوه بر این، در سال ۱۹۶۷ نسل اول موستانگ اولین بازطراحی خود را تجربه کرد تا امکان تجهیز به پیشرانه‌های V8 بلوک بزرگ برای رقابت بهتر با شورلت کامارو فراهم شود. به لطف این تغییر، حالا یک نیروگاه ۶.۴ لیتری V8 با ۳۲۰ اسب بخار قدرت در سینهٔ موستانگ قرار گرفت؛ بنابراین، GT مدل ۱۹۶۷ قطعاً مدلی بود که به شکل‌گیری جایگاه افسانه‌ای موستانگ نسل اول کمک شایانی کرد.

نسل دوم: موستانگ کینگ کبرا

نسل دوم موستانگ در سال ۱۹۷۴ در اوج بحران سوخت ایالات‌متحده و فلج شدن موتورهای V8 به بازار آمد. اکثر طرفداران به دلیل ظاهر فاجعه‌بار و استفاده از پلت‌فرم مدل بدنام پینتو، نسل دوم را بدترین نسل تاریخ موستانگ می‌دانند. بااین‌حال، در آخرین سال تولید نسل دوم موستانگ یعنی ۱۹۷۸، مدلی با نام کینگ کبرا خلق شد که می‌توان آن را جذاب‌ترین یا بهتر بگوییم، قابل‌تحمل‌ترین نسخهٔ نسل دوم دانست. البته کینگ کبرا با تنها ۱۴۰ اسب بخار قدرت که توسط یک پیشرانهٔ ۴.۹ لیتری V8 تولید می‌شد اصلاً پرفورمنس سریعی نداشت و گرافیک بدنهٔ خود را هم از پونتیاک ترنس ام کپی کرده بود اما در آن دوران سیاه نسخهٔ قابل‌توجهی به نظر می‌رسید و احتمالاً جذاب‌ترین چیزی بود که فورد می‌توانست بر اساس نسل دوم موستانگ تولید کند.

نسل سوم: موستانگ SVO

نسل سوم موستانگ که با نام فاکس بادی شناخته می‌شود بین سال‌های ۱۹۷۹ تا ۱۹۹۳ تولید شد و شاید عجیب به نظر برسد که بهترین نسخه در این نسل از دید ما پیشرانهٔ V8 ندارد. بگذارید توضیح دهیم. نسل سوم هرچند نسبت به موستانگ شرم‌آور نسل دو بهبود یافته بود اما فاکس بادی را هنوز هم نمی‌شد یک ماسل کار تمام‌عیار دانست و حتی تا سال ۱۹۸۵ طول کشید تا قدرت موتور ۴.۹ لیتری V8 آن به بیش از ۲۰۰ اسب بخار برسد. در همین حال، در اواسط دههٔ ۸۰ موستانگ SVO با یک پیشرانهٔ ۲.۳ لیتری چهار سیلندر توربو ارائه شد که قدرت V8 را در پکیجی بسیار سبک‌تر و کم‌مصرف‌تر ارائه می‌کرد. این نسخه در سال ۱۹۸۴ معرفی شد و سال بعد قدرت آن به ۲۰۵ اسب بخار افزایش یافت. هرچند SVO صدای سنتی ماسل کار را نداشت اما رانندگی بسیار لذت‌بخش‌تری از یک فاکس بادی V8 فراهم می‌کرد.

نسل چهارم: موستانگ SVT کبرا R

نسخه‌های پرفورمنس بالای SVT کبرا در نسل‌های سوم و چهارم موستانگ کمک کردند این ماشین دوباره به مسیر درست بازگردد. همچنین کبرا در سال ۱۹۹۹ با تجهیز به سیستم تعلیق مستقل عقب باعث شد موستانگ دوباره به‌عنوان یک خودروی راننده موردتوجه قرار گیرد. بااین‌حال، بدون شک آخرین نسخهٔ این سری یعنی SVT کبرا R که در سال ۲۰۰۰ معرفی شد جذاب‌ترین نسخهٔ آن است. این خودرو به نسخهٔ تنفس طبیعی موتور ۵.۴ لیتری V8 فورد GT مجهز بود که ۳۸۵ اسب بخار قدرت تولید می‌کرد. این نیرو از طریق یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی منتقل می‌شد و خودرو را ظرف ۴.۸ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رساند. کبرا R از زمان شلبی‌های اولیهٔ دههٔ ۶۰، بیشترین تمرکز را روی راننده داشت. از این موستانگ تنها ۳۰۰ دستگاه ساخته شد.

نسل پنجم: موستانگ شلبی GT500

نسل پنجم موستانگ در سال ۲۰۰۴ با ظاهر رترو که مستقیماً به نسل اول اشاره داشت معرفی شد. در این نسل، نسخه‌ای که قلب ما را تسخیر می‌کند شلبی GT500 است خصوصاً آخرین نمونه‌ها که از سال ۲۰۱۲ تا ۲۰۱۴ با یک پیشرانهٔ ۵.۸ لیتری V8 سوپرشارژ تولید شدند. این موتور با قدرت فوق‌العادهٔ ۶۶۲ اسب بخار، در آن زمان قوی‌ترین موتور هشت سیلندری بود که در یک خودروی تولیدی ارائه شد. به لطف این نیرو، GT500 ظرف ۳.۵ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسید و از سد ۲۰۰ مایل بر ساعت یا ۳۲۰ کیلومتر بر ساعت عبور می‌کرد. این خودرو اما فقط برای پیست درگ نبود و با پکیج سفارشی پرفورمنس که کمک‌فنرهای قابل تنظیم و دیفرانسیل لغزش محدود را به همراه داشت، در پیست‌ها هم می‌توانست خودی نشان دهد.

نسل ششم: موستانگ شلبی GT350R

ششمین نسل موستانگ که برای اولین بار در نسخهٔ فرمان راست هم برای بازارهایی مثل بریتانیا ساخته شد، در سال ۲۰۱۴ معرفی شد و یک سال بعد اولین نسخهٔ شلبی آن را دیدیم. در این نسخه، فورد بجای ارائهٔ قدرت ماورایی با سوپرشارژر، روی هندلینگ و چابکی تمرکز داشت. GT350 و نسخهٔ وحشی‌تر GT350R هردو از پیشرانهٔ جدید ۵.۲ لیتری V8 میل‌لنگ تخت وودو استفاده می‌کردند که ۵۲۵ اسب بخار قدرت داشت و به یک گیربکس شش سرعتهٔ دستی متصل می‌شد. نسخهٔ R هم از لاستیک‌ها و آیرودینامیک تهاجمی‌تری بهره‌مند بود و با اقداماتی مثل استفاده از رینگ‌های فیبر کربنی، ۵۹ کیلوگرم سبک‌تر شد. بدین ترتیب، موستانگی شکل گرفت که حالا می‌توانست در پیست‌ها همپای پورشه و ب‌ام‌و پیش برود.

نسل هفتم: موستانگ GTD

این انتخاب می‌تواند کمی بحث‌برانگیز باشد زیرا هنوز کسی با موستانگ GTD رانندگی نکرده اما به‌احتمال‌زیاد ناامیدکننده نخواهد بود. GTD که سال گذشته اندکی پس از رونمایی نسل هفتم موستانگ معرفی شد، از بدنهٔ تمام فیبر کربنی با الهام از موستانگ مسابقه‌ای GT3 و یک پیشرانهٔ ۵.۲ لیتری V8 سوپرشارژ با ۸۰۰ اسب بخار قدرت بهره می‌برد. رینگ‌های منیزیومی، سیستم تعلیق پوشراد قابل تنظیم، آیرودینامیک فعال و گیربکس دوکلاچهٔ ترنس‌اکسل در عقب هم از دیگر ویژگی‌های GTD هستند که تاکنون در یک موستانگ دیده نشده بودند. اساساً این پاسخ فورد به خودروهایی مثل پورشه ۹۱۱ GT3 RS است اما انتظار قیمت ارزان یک موستانگ معمولی را نباید از آن داشت زیرا GTD با قیمت ۳۲۵ هزار دلار عرضه خواهد شد.