10 خودروی برتر اسپرت اروپایی دهه 80

شاید دهه ۸۰ میلادی از لحاظ بهره‌های مالی، مد, فشن و موضوعات دیگر دوره‌ی هیجان‌انگیزی نباشد اما دهه‌ی ۸۰ یک دوره‌ی انقلابی در صنعت خودروها محسوب می‌شود چراکه تفکر و نگرش به عملکرد خودروها دچار تغییر بزرگی شده بود. استفاده از توربوشارژرها، سیستم انتقال قدرت AWD و گنجاندن سیستم‌های کامپیوتری در خودروها از این دهه آغاز شد و باعث شد که خودروها عملکرد مطلوب‌تری داشته باشند.
خودروسازان اروپایی در خط مقدم این انقلاب بودند و برای پیشرفت دست به هر تغییری در خودرو می‌زدند. محل قرارگیری موتور خودرو، سیستم انتقال قدرت و تعداد سیلندرهای موردنیاز نمونه‌هایی از این ایده‌ها محسوب می‌شود. هر خودروساز برای رسیدن به بهترین عملکرد ایده‌ی متفاوتی داشت و همین امر باعث شد که شاهد خودروهای جذاب و جالبی در این دهه باشیم. به همین دلیل انتخاب لیست بهترین خودروهای دهه‌ی ۱۹۸۰ اروپا از میان هزاران خودروی تولیدی آن زمان، کار ساده‌ای نیست.

در ادامه ۱۰ خودروی برتر اسپرت دهه‌ی ۸۰ اروپا را معرفی می‌کنیم.

۱۰. لوتوس اسپریت توربو
سری خودروهای لوتوس اسپریت برای اولین بار در سال ۱۹۷۶ معرفی شد و در چندین نسل به مدت ۳۰ سال تولید شد. اما درخشان‌ترین نسل اسپریت در دهه‌ی ۸۰ تولید شد. اسپریت نسل ۸۰ که با موتور جدید و قدرتمندی همراه شده بود توربو نامیده می‌شد. موتور چهار سیلندر و ۲.۲ لیتری توربوشارژ این خودرو قادر به تولید ۲۱۰ اسب بخار نیرو و ۲۷۱ نیوتن متر گشتاور بود.

در سال ۱۹۸۷ موتور اسپریت با طراحی دوباره، قدرتمندتر شده بود و قادر بود ۲۱۵ اسب بخار نیرو و ۲۹۸ نیوتن متر گشتاور تولید کند.
این قدرت مناسب باعث شده بود که این خودروی سبک‌وزن در کمتر از ۵ ثانیه از سرعت صفر به ۹۶ کیلومتر بر ساعت برسد. اگرچه در دهه‌ی نود مدل‌های سریع‌تر و قوی‌تری از این خودرو معرفی شد اما در بین طرفداران, محبوب نسل این خودرو مدل دهه‌ی ۸۰ است.

۹. لانچیا دلتا S4
لانچیا دلتای اصلی یک خودروی هاچ بک جمع‌وجور بود که با سیستم انتقال قدرت AWD واقعاً مناسب رالی بود. اوج دوره‌ی حرفه‌ای اتومبیلرانی این خودرو بین سال‌های ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶ در گروه B بود. این خودرو هیولای رالی گروه B بود و برای رسیدن به رالی گروه B باید ۲۰۰ دلتای همسان با مکانیک یکسان تولید می‌شد.

رقابت در رالی‌ها باعث شد که دلتای چهار سرنشینه با موتور ۱.۸ لیتری توربوشارژ و سوپرشارژ موتور جلو تبدیل به یک خودروی دوسرنشینه شود. موتور خودرو جای صندلی‌های عقب قرار گرفت. این خودرو حالا دوسرنشینه و موتور وسط بود و دلتا S4 نامیده می‌شد. این خودرو که “استاردیل” هم نامیده می‌شد به‌صورت رسمی ۲۴۷ اسب بخار نیرو و ۲۹۱ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کرد. این مقدار اعلام‌شده بسیار کمتر از قدرت +۵۰۰ اسب بخاری شایع شده در مورد مدل رالی این خودرو بود، اما همین مقدار نیرو هم برای یک خودرو ۱۲۲۵ کیلوگرمی در دهه‌ی ۸۰ بسیار زیاد بود.

۸. آئودی کواترو کوپه
قبل از ورود دلتا S4 به عرصه بازار خودرویی، آئودی کواترو اصلی‌ترین خودروی رالی شهری بود. این خودرو که موتوری پنج سیلندر و ۲.۱ لیتری داشت با سیستم انتقال قدرت AWD، نیرو را به تمام چرخ‌ها انتقال می‌داد. مدل کواترو ۱۹۸۰ قادر به تولید ۱۹۷ اسب بخار نیرو و ۲۸۵ نیوتن متر گشتاور بود. در آن زمان استفاده از سیستم AWD برای خودروهای کوپه اسپرت نامتعارف بود اما کواترو نشان داد که چطور می‌توان از حداکثر کشش استفاده کرد.

در سال‌های پایانی دهه ۸۰، این خودرو با تغییراتی، قدرت بیشتری تولید می‌کرد. مانند دلتا S4، در سال‌های میانی این دهه نسخه‌ی دیگری از این خودرو برای رقابت در رالی گروه B تولید شد که کواترو اسپرت نام داشت، این خودرو که فاصله محوری آن کاهش یافته بود مجهز به موتور جدیدی شده بود که می‌توانست بیش از ۳۰۰ اسب بخار نیرو تولید کند.

۷. مرسدس بنز 190E 2.3-16/2.5
به همان میزانی که مسابقه‌های رالی دهه‌ی ۸۰ محبوب بود، سری خودروهای تورینگ آلمانی معروف به DTM هم محبوب بود. درست مثل رالی گروه B، سری DTM هم به خودرویی تولیدی در مسابقات نیاز داشت یعنی اگر خودروساز برای مسابقه نیاز به خودرویی سریع‌تر داشت، کمپانی باید یک خودروی سریع‌تر در جاده هم تولید می‌کرد. این امر باعث خلقت مرسدس بنز 190E 2.3-16 شد که بعدها با مدل 190E 2.5-16 ادامه پیدا کرد.

190E یک سدان جمع‌وجور از مرسدس است که در آن زمان تولید می‌شد. ۲.۳-۱۶ هم به موتور چهار سیلندر ۲.۳ لیتری و ۱۶ سوپاپی که با همکاری شرکت کاسورث به تولید رسید اشاره دارد. موتور این خودرو ارتقا پیداکرده بود و با تولید ۱۸۵ اسب بخار نیرو و ۲۳۶ نیوتن متر گشتاور، گام بزرگی نسبت به پیشرانه پایه 190E برداشته بود. موتور ۲.۵ لیتری بعدها جایگزین این موتور شد که با تنظیماتی جدید قدرتی بیش از ۲۰۰ اسب بخار تولید می‌کرد.
اما 190E قابلیت‌های زیادی داشت که موتور قوی یکی از آنها بود. تعمیرات اساسی و عمده در بخش فنی شرکت، آئرودینامیک بهتر، سیستم تعلیق ارتقا یافته، ترمزهای قوی‌تر و پیشرانه قدرتمند این سدان مرسدس بنز را به یک خودروی جدی و موفق تبدیل کرد.

۶. فورد RS200
در دوره‌ای که آئودی، لانچیا و خودروسازان دیگر، یکی از خودروهای تولیدی خود را آماده رالی گروه B می‌کردند، فورد تصمیم گرفت که خودروی جدیدی به نام RS200 را به تولید برساند. این خودروی کوچک موتور وسط، قدرت خروجی از موتور ۱.۸ لیتری توربوشارژ را به تمام چرخ‌ها منتقل می‌کرد. هرچند این خودرو نیروی مناسبی تولید می‌کرد اما وزن نسبتاً زیاد آن باعث می‌شد که در رالی‌های گروه B در مقایسه با حریفانش، حرفی برای گفتن نداشته باشد. البته مدل خیابانی RS200، خودرویی قدرتمند و محبوب بود. مثل تمام مدل‌های حاضر در گروه B، تنها ۲۰۰ دستگاه از این خودرو به تولید رسید. بنابراین خودروهای باقی‌مانده این نسل حالا باید قیمت بالایی داشته باشند.

۵. ب ام و M3 E30
درست مثل مرسدس بنز 190E، ب ام و M3 اصلی برای سری مسابقات DTM ساخته شد. مدل خیابانی این خودرو با استفاده از موتور چهار سیلندر ۲.۳ لیتری قادر به تولید ۲۱۰ اسب بخار نیرو بود و مدل رالی M3 هم قدرتی بسیار بیشتر از مدل خیابانی داشت.

البته موتور خوب این خودرو تنها قسمتی از بخش‌های خوب این خودرو است. M3 با سری E30 کوپه آغاز شد و در نسل‌های بعدی در بخش‌های مختلفی مثل آئرودینامیک، اجزای سیستم تعلیق، پیشرانه و ترمزها ارتقا پیدا کرد. برخلاف 190E، ب ام و M3 همچنان تولید می‌شود و در واقع نسل اول این خودرو آغاز یک افسانه بود. باوجود تولید چندین نسل، بسیاری نسل اول را بهترین M3 تولید شده می‌دانند.

۴. فراری تستاروسا
فراری تستاروسا با چهره‌ای جدید و جالب یکی از نمادهای خودروهای دهه‌ی ۸۰ محسوب می‌شود. استیل جذاب این خودرو که توسط شرکت ینین فارینا طراحی‌شده بود با موتور منحصربه‌فرد ۱۲ سیلندر همراه شد. با این مشخصات تستاروسا تبدیل به یک خودروی رؤیایی شد به‌طوری‌که هرکسی شیفته این خودرو می‌شد.

قدرت و سرعت فوق‌العاده این خودرو در کنار طراحی منحصربه‌فردی آن قرار می‌گرفت. تستاروسا با موتور ۱۲ سیلندر و ۴.۹ لیتری می‌توانست ۳۹۰ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد. پایداری این خودرو به حدی بالا بود که تستاروسا در پیچ‌ها هم مثل حرکت در مسیر مستقیم دچار هیچ مشکلی نمی‌شد. نسل بعدی این خودرو در دهه‌ی نود با تغییراتی همراه شد، قدرت بیشتر و حتی نام جدید باعث نشد که طرفداران این خودرو تستاروسا را از یاد ببرند.

۳. لامبورگینی کانتاش
اگر تستاروسا یکی از نمادهای خودروهای دهه‌ی ۸۰ باشد، لامبورگینی کانتاش اصلی‌ترین نماد دهه‌ی ۸۰ است. کانتاش که در سال‌های میانی دهه‌ی ۷۰ متولد شد در سال ۱۹۸۵ میلادی به بلوغ رسید.
در سال ۱۹۸۵ این خودرو در مدل 5000QV، موتوری دوازده سیلندر و ۵.۲ لیتری داشت که قدرت تولیدی آن به عدد ۴۵۵ اسب بخار نیرو می‌رسید. در آن زمان این عدد برای یک خودروی خیابانی بسیار زیاد بود و با این قدرت کانتاش می‌توانست به نهایت سرعت خودروها در آن زمان نزدیک شود.

اصلاً مهم نبود که کانتاش حتی سواری به این خوبی داشته باشد و یا خطوط دید ترسناکی داشته باشد چراکه حتی خودروهای امروزی هنوز ظاهر مجلل مرده‌ای دارند و دستورات موردتوجه به هر سمت و سویی می‌روند.

۲. فراری F40
هرچند تستاروسا معروف‌ترین فراری دهه‌ی ۸۰ است اما سریع‌ترین خودرو نیست و فراری F40 این عنوان را به دوش می‌کشد.F40 در اصل یک خودروی مسابقه‌ای است که به خیابان‌ها راه پیداکرده است. این خودرو ترکیب و شالوده‌ی دانش فنی آن زمان برندهای مارانلو است. تمام بخش‌های این خودرو دیوانه‌وار بود, آئرودینامیک، هندسه‌ی سیستم تعلیق، مواد و البته قیمت موتور این خودرو که در پشت راننده قرار می‌گرفت ۴۷۱ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد. این مقدار نیرو از موتور توربوشارژ هشت سیلندر و ۲.۹ لیتری خارج می‌شد. وزن این خودرو بسیار محدود شده بود و این محدود شدن حتی با حذف دستگیره و پنل های درب خودرو و حتی داشبورد حاصل‌شده بود. F40 در زمان خود با نسبت قدرت به وزن بسیار بالایی که داشت رقیبان جدی زیادی نداشت.

۱. پورشه ۹۵۹
تنها یک خودرو تاب رقابت با فراری F40 را دارد که آن هم پورشه ۹۵۹ است. مثل بسیاری از خودروهای دیگر ۹۵۹ برای مسابقات رالی گروه B ساخته شد اما برخلاف سایر خودروها، این خودرو با همان مشخصات و قدرت پا به خیابان‌ها گذاشت.
این خودرو موتوری شش سیلندر و ۲.۸۵ لیتری داشت که ۴۴۴ اسب بخار نیرو تولید می‌کرد. با در نظر گرفتن این اعداد ۹۵۹ حداقل در رقابت روی کاغذ قافیه را به F40 باخته بود چراکه توان بیشتر و وزن کمتر F40 همه‌چیز را به سمت F40 سوق می‌داد. اما استفاده از توربوشارژرهای متوالی باعث شده بود که پورشه گشتاور بیشتر و کاربردی‌تری نسبت به فراری داشته باشد.

اما سیستم انتقال قدرت AWD این خودرو باعث شد که پورشه ۹۵۹ برترین خودروی این لیست باشد. در دهه‌ی ۸۰، سوپراسپرت ها به خاطر محدودیت‌های چسبندگی، در انتقال قدرت از چرخ‌های عقب به زمین دچار مشکل شدند. پورشه با یک سیستم انتقال قدرت AWD پیشرفته ثابت کرد که انتقال قدرت با سیستم AWD باعث چسبندگی بیشتری می‌شود و حتی وزن بیشتر سیستم AWD مانع عملکرد فنی بهتر خودرو نمی‌شود. بنابراین پورشه ساختار AWD را برای سوپراسپرت‌های آینده فراهم کرد.

منبع: autoguide