رقابت بزرگ شاسی‌بلندهای سه ردیفه، تلوراید، پایلوت، CX-90، هایلندر و جیپ

کیا تلوراید پس از سه سال سلطنت بالاخره رقبایی جدی پیدا کرده است. ما این چهار رقیب جدید را گرد هم جمع کرده‌ایم تا پادشاه تازه این کلاس را مشخص کنیم.

زمانی که خودروسازان فهمیدند همهٔ چیزی که اکثر خریداران از یک شاسی‌بلند می‌خواهند صرفاً ظاهر آن است، دستهٔ جدیدی از خودروهای خانوادگی بنام کراس‌اوور سه ردیفه شکل گرفت. این خودروها محبوبیت بالایی در بازار دارند و بسیاری از خودروسازان نماینده‌ای در این کلاس به بازار فرستاده‌اند. طی چند وقت اخیر نیز کراس‌اوورهای جدیدی به بازار آمده‌اند که برای مغلوب کردن بهترین خودروی این کلاس یعنی کیا تلوراید تلاش می‌کنند.

مزدا CX-90 پلت‌فرم محرک عقب جدید با پیشرانهٔ شش سیلندر خطی توربو و کابین لوکس را ارائه کرده، هوندا پایلوت برای مدل ۲۰۲۳ با نسل جدید به بازار آمده، تویوتا کراس‌اوور بزرگ‌تر گرند هایلندر را با قوای محرکهٔ پلاگین‌هیبریدی به بازار فرستاده و جیپ هم نسخهٔ جدید L را با صندلی‌های ردیف سوم به خانوادهٔ گرند چروکی اضافه کرده است. در این جمع، تلوراید هم حضور دارد که به‌تازگی به‌روزرسانی میان‌دوره‌ای خود را تجربه کرده است. پس از سه روز رانندگی با این خودروها در آسفالت و خاکی، نتایج زیر حاصل شد.

همچنین بخوانید: شاسی‌بلند برقی یا هیبریدی؟ مقایسه کیا EV9 و تویوتا گرند هایلندر

مقام پنجم: هوندا پایلوت

نقاط قوت: سیستم کنترل گشتاور در محور عقب، قیمت مناسب، صندلی‌های تطبیق‌پذیر برای هفت یا هشت نفر

نقاط ضعف: پیشرانهٔ بی‌حال، متریال داخلی نه‌چندان چشمگیر، فرمان سبک

پایلوت مملو از مهندسی هوشمندانهٔ معمول هوندا است. این خودرو با هشت صندلی، ظرفیت سرنشینی مشابه مینی‌ون‌ها و بزرگ‌ترین شاسی‌بلندهای شاسی نردبانی دارد. این خودرو از دیفرانسیل عقب با کنترل گشتاور بُرداری هم بهره می‌برد و سامانهٔ چهارچرخ محرک می‌تواند تا ۷۰ درصد از نیرو را به چرخ‌های عقب منتقل کند. پایلوت با قیمت ۵۳,۷۵۵ دلار در نمونهٔ آزمایشی، دومین خودروی ارزان این گروه محسوب می‌شود و دسترسی به صندلی‌های ردیف سوم آن آسان است. پس چرا در جایگاه آخر قرار گرفت؟

یکی از دلایل اصلی این موضوع شتاب ضعیف است. پایلوت از پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V6 جدید DOHC هوندا استفاده می‌کند که با ۲۸۵ اسب بخار قدرت و ۳۵۵ نیوتن متر گشتاور، ۵ اسب بخار از موتور قدیمی SOHC قوی‌تر است. این افزایش قدرت اما با افزایش وزن قابل‌توجه بیش از ۱۳۰ کیلوگرمی همراه است که حاصل آن شتاب صفر تا ۹۶ کیلومتر ۷.۲ ثانیه است درحالی‌که این رقم در نسل قبلی ۶.۲ ثانیه بود. این شتاب با تنها یک سرنشین به دست آمد و با سرنشین و بار کامل شرایط بسیار بدتر خواهد شد. علاوه بر این، پایلوت جدید از لحاظ کابین هم نه‌تنها نسبت به نسل قبلی هیچ پیشرفتی نداشته بلکه یک گام به عقب برداشته است.

مقام چهارم: جیپ گرند چروکی L

نقاط قوت: سکوت و کیفیت سواری عالی، کابین بزرگ، توانایی یدک کشی بالا

نقاط ضعف: تجهیزات اندک با این قیمت، تنها شش صندلی دارد، سریع نیست

جیپ در این مقایسه با دیگر خودروها کمی ناهمگن احساس می‌شود زیرا گرند چروکی به یک شاسی‌بلند لوکس تبدیل شده و می‌گوید «من رنجروور آمریکا هستم»؛ اما گرند چروکی زمانی رنجروور آمریکایی خواهد بود که پول خرج کنید زیرا آپشن‌های زیادی وجود دارد که می‌توان به این خودرو اضافه کرد ولی خودروی آزمایشی ما فاقد بسیاری از این تجهیزات است چون قیمت ۶۱ هزار دلاری آن از سقف قیمتی مدنظر ما فراتر رفته است. به همین دلیل، گرند چروکی ما بدون سانروف، بدون نمایشگر سرنشین جلو و بدون موتور V8 است و همهٔ آپشن‌ها قیمت را از ۸۰ هزار دلار فراتر می‌برند.

خودرو ما از تیپ لیمیتد، تنها شش صندلی دارد اما همهٔ آن‌ها راحت هستند و فضای پای کافی دارند. پلت‌فرم متعادل محرک عقب و پیشرانهٔ طولی هم از لحاظ ظاهر و هم هندلینگ منفعت زیادی به همراه دارد اما در تمام آزمایشات شتاب، جیپ وضعیتی مشابه هوندا دارد که یعنی همان انتقادات در اینجا هم جاری است و گرند چروکی به قدرت بیشتری نیاز دارد. البته ما پیشرانهٔ ۳.۶ لیتری ۲۹۳ اسب بخاری V6 خوش‌صدای جیپ را دوست داشتیم و ظرفیت یدک کشی ۲.۸ تنی آن‌هم بسیار بیشتر از حداکثر ظرفیت ۲۲۷۰ کیلوگرمی رقبا است. سواری گرند چروکی هم چنان آرام است که زیر خودرو را نگاه کردیم تا ببینیم آیا به فنرهای بادی مجهز است یا نه! (این فنرها در تیپ‌های گران‌تر ارائه می‌شوند).

مقام سوم: کیا تلوراید

نقاط قوت: راحتی بالا، ارزش بالا در برابر قیمت، طراحی داخلی جادویی

نقاط ضعف: فقدان کابین چشمگیر مزدا، شتاب متوسط، راحتی کمتر برای رانندگان کوتاه‌قد

ما آن‌قدر به تلوراید علاقه داریم که تاکنون چهار بار آن را در لیست بهترین خودروهای سال قرار داده‌ایم. این بار نیز از لیست طولانی تجهیزات این ماشین درحالی‌که کمترین قیمت را دارد شگفت‌زده شدیم. تلوراید با تودوزی چرمی، گرم‌کن و تهویهٔ صندلی‌های ردیف اول و دوم و سقف پانوراما، چیزی کم و کسر ندارد. کراس‌اوور کیا همچنین در داخل بسیار جادارتر از بیرون است درحالی‌که کمترین طول را دارد. تلوراید همچنین سواری بسیار راحتی دارد و این موضوع از لحظه‌ای که دستان خود را روی غربیلک فرمان بگذارید احساس می‌شود.

بااین‌حال، به نظر می‌رسد صندلی راننده برای افراد قدبلندتر و با پاهای بزرگ طراحی شده و افراد کوتاه‌قد پشت فرمان ناراحت خواهند بود. انتقاد بزرگ‌تری که به تلوراید وارد می‌شود اما پیشرانهٔ ۲۹۱ اسب بخاری نه‌چندان قدرتمند در مقایسه با رقبای جدیدتر است. همچنین کابین خودرو زیبا است ولی برخی متریال فاقد حس لوکس CX-90 هستند. زمانی که تلوراید معرفی شد، گفتیم در این کلاس نمی‌توانید خودرویی بهتر از این پیدا کنید اما حالا میگوییم دو کراس‌اوور بهتر به بازار آمده‌اند.

مقام دوم: تویوتا گرند هایلندر

نقاط قوت: فضای بار بزرگ، کمترین مصرف سوخت، خودروی خانوادگی بسیار سریع

نقاط ضعف: صندلی‌های ردیف سوم ناراحت، سروصدای سیستم تعلیق، تزئینات داخلی متوسط

گرند هایلندر تمام تصوراتی که از خودرویی هیبریدی دارید را کاملاً از بین می‌برد. در اینجا هیچ خبری از گیربکس CVT و نالهٔ موتور چهار سیلندر تنفس طبیعی نیست. این قوای محرکهٔ هیبریدی جدید و کاملاً متفاوتی است که با پیشرانهٔ ۲.۴ لیتری توربو و گیربکس شش سرعتهٔ اتوماتیک، مجموعاً ۳۶۲ اسب بخار قدرت و ۵۴۲ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند. به لطف این نیرو، گزتد هایلندر در مسیرهای سربالایی از همهٔ رقبا سریع‌تر است و در آزمایش شتاب هم ظرف تنها ۵.۶ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت می‌رسد. درعین‌حال، گرند هایلندر با ۹.۴ لیتر در هر صد کیلومتر، بهترین مصرف سوخت را دارد.

این ماشین در داخل نیز بیشترین فضای بار را دارد اما متأسفانه صندلی‌های ردیف سوم با فضای پای کم، ناراحت هستند مگر اینکه صندلی‌ها ردیف دوم تا آخر به جلو کشیده شوند. طراحی داخلی خودرو هم خوب است اما پیاده شدن از تلوراید و مزدا و نشستن داخل گرند هایلندر نشان می‌دهد که تویوتا بهترین متریال خود را برای لکسوس TX کنار گذاشته است. علاوه بر این، با اینکه سواری نرم باعث افزایش راحتی داخلی می‌شود اما سروصدای تعلیق در برخورد با دست‌اندازها کاملاً در ساختار خودرو می‌پیچد. گرند هایلندر شاسی‌بلند بزرگ، سریع و کم‌مصرفی است اما پکیج کاملی نخواهد بود.

مقام اول: مزدا CX-90

نقاط قوت: کابین باشکوه، پیشرانهٔ قدرتمند، سواری راحت

نقاط ضعف: کوچک‌ترین صندوق بار، نیاز به بنزین سوپر، قیمت گران

پادشاه جدید این کلاس مشخص شد. گویی مزدا لیست بهترین ویژگی‌های تلوراید را در اختیار داشته و همهٔ آن‌ها را بهتر کرده است. پیشرانهٔ نرم و قدرتمند ۳.۳ لیتری شش سیلندر خطی توربوشارژ مزدا ۳۴۰ اسب بخار قدرت و ۵۰۰ نیوتن متر گشتاور تولید می‌کند و با فراهم کردن شتاب ۶.۴ ثانیه، CX-90 را پس از تویوتا در رتبهٔ دوم قرار می‌دهد. البته موتور مزدا برای تولید این قدرت به بنزین سوپر نیاز دارد و با بنزین معمولی قدرت به ۳۲۰ اسب بخار کاهش پیدا می‌کند. در داخل مزدا شاهد فضایی شگفت‌انگیز هستیم و هر چیزی که می‌بینید و لمس می‌کنید حس خوبی دارد.

پلت‌فرم محرک عقب و کاپوت کشیده، تناسبات اسپرتی را فراهم کرده است و با یک ضربهٔ شدید به پدال گاز، لاستیک‌های عقب جیغ می‌کشند و شما را به یاد سامانهٔ چهارچرخ محرک با تمرکز روی محور عقب می‌اندازند. درعین‌حال، تجربهٔ رانندگی خودرو راحت و ساکت است. بزرگ‌ترین مشکل مزدا فقط در قیمت آن خلاصه می‌شود. هرچند قیمت مدل ۲۸۰ اسب بخاری توربو از ۴۰,۹۷۰ هزار دلار آغاز می‌شود اما توربو S پریمیوم پلاس ما ۶۱,۹۲۰ دلار قیمت دارد که از تمام خودروهای گروه گران‌تر است اما CX-90 ارزشش را دارد.

مقایسه مشخصات فنی