مقایسه نسل جدید و قدیم تویوتا کمری، بررسی ویژگی‌ها و تغییرات

نسل جدید تویوتا کمری ظاهر لوکس‌تری پیدا کرده و از کابین ساده‌تر اما شیک‌تری بهره می‌برد ولی حالا تنوع پیشرانه‌ها بسیار کمتر شده است.

سدان محبوب و پرفروش تویوتا کمری که اولین بار در سال ۱۹۸۳ به بازار آمد، پس از ۴۰ سال وارد نسل نهم خود شده است. نسل قبلی این سدان ژاپنی که سال ۲۰۱۸ معرفی شد، تهاجمی‌ترین مدل تاریخ کمری بود و از تمام پیشینیان خود حال و هوای اسپرتی بیشتری داشت؛ بنابراین، نسل جدید کمری در کدام جهت گام برداشته است؟ این خودرو را در کنار نسل قبلی قرار داده‌ایم تا بزرگ‌ترین تفاوت‌های آن را بررسی کنیم.

نمای جانبی

نسل هشتم زمانی که در سال ۲۰۱۸ معرفی شد، برای یک کمری به‌طور شگفت‌انگیزی اسپرت بود اما ازآنجایی‌که پنج سال است این طراحی را دیده‌ایم، حالا عادی به نظر می‌رسد. نسل جدید هم همان راه قبل را ادامه داده و درها و سقف اساساً یکسان به نظر می‌رسد. این نشان می‌دهد که نسل نهم از همان ساختار بدنهٔ قبلی استفاده می‌کند. البته این بدان معنا نیست که تویوتا به‌خوبی پلت‌فرم قدیمی TNGA را پنهان نکرده است زیرا با وجود شکل کلی آشنا، کمری جدید به لطف برخی ویژگی‌های طراحی هوشمندانه، در ظاهر شیک‌تر به نظر می‌رسد. چراغ‌های عقب نازک‌تر، برجستگی گوشه‌های سپر عقب و کاپوت برآمده ازجملهٔ این ویژگی‌ها هستند.

نمای جلو

اگر کمری قدیمی در پروفیل جانبی تا حدودی معمولی به نظر می‌رسد، در قسمت دماغه شاهد داستان دیگری هستیم. تویوتا برای این نسل در قسمت جلو دو طراحی مختلف را ارائه می‌کرد. مدل‌های اسپرت‌تر SE و XSE با جلوپنجره‌ای که در اینجا می‌بینید ارائه می‌شدند درحالی‌که در تیپ‌های سنتی‌تر LE و XLE شاهد جلوپنجره‌ای باریک‌تر و ورودی هوای پهن‌تر سپر بودیم. در نسل جدید هم همین رویه ادامه دارد و تیپ‌های SE و XSE با LE XLE نمای جلویی متفاوتی خواهند داشت. البته حالا تفاوت طراحی این نسخه‌ها کمتر است و صرفاً جزئیات باهم فرق دارند. این یعنی در هر چهار تیپ شاهد ورودی‌های هوای کناری C شکل، جلوپنجرهٔ نازکی بین چراغ‌ها و ورودی هوای بزرگی روی سپر هستیم. بااین‌حال، در تیپ‌های LE و XLE ورودی‌های هوای کناری سپر کوچک‌تر بوده و الگوی ورودی هوای مرکزی هم بجای لانه‌زنبوری به شکل خطوط افقی ساده‌تر است. در هردو نسخه، ظاهر خودرو لوکس‌تر از قبل است خصوصاً با وجود چراغ‌های باریک دوشاخهٔ جلو که شبیه چراغ‌های محصولات جدید تویوتا مثل سری کراون هستند. همچنین طراحی ورودی هوا هم که در کناره‌ها به‌نوعی در سپر ادغام شده مشابه چیزی است که در مدل‌های جدید لکسوس RX و TX دیده‌ایم.

نمای عقب

نسل قبلی کمری در عقب هم ویژگی‌های قابل‌توجه زیادی داشت که با دیفیوزر تزئینی در پایین سپر آغاز می‌شود. در تمام نسخه‌های نسل هشتم، از پایین چراغ‌های عقب خطی تا روی سپر کشیده شده بود که در تیپ‌های اسپرت‌تر SE و XSE روی این خط یک خروجی هوای تزئینی باریک جای گرفته است. در تیپ SE چهار سیلندر، دو سر اگزوز از سمت چپ بیرون آمده که بر جذابیت نمای عقب افزوده است اما در تیپ LE طراحی سپر ساده‌تر بوده و سر اگزوز تکی آن پنهان شده است. در نسل جدید، چیدمان چراغ‌های عقب، در صندوق و خطوط بدنه آشنا به نظر می‌رسد اما تمام قطعات برای ارائهٔ نمایی منسجم‌تر تغییر کرده‌اند. طراحی چراغ‌ها تقلیدی از فرم چراغ‌های جلو است و قسمت جا پلاک هم مشابه ورودی هوای ذوزنقه‌ای جلو طراحی شده است. در این نسل نیز مثل قبل در تیپ XSE شاهد سپری اسپرت‌تر با دو سر اگزوز هستیم.

داخل

طراحی داخلی نسل هشتم کمری هم مثل بیرون کاملاً متحول شده بود. داشبورد خودرو ترکیبی از خطوط، منحنی‌ها و طراحی نامتقارن است. تویوتا در داخل این خودرو از پلاستیک خشک استفاده کرده و برخی دکمه‌ها یک یا دو نسل از عمرشان گذشته بود. صفحه آمپر آنالوگ هم با نمایشگر لمسی مرکزی هماهنگی نداشت ولی طراحی کلی داشبورد خسته‌کننده نبود. در نسل جدید اما تویوتا طراحی داشبورد را با استفاده از خطوط افقی، بسیار ساده‌تر کرده است. حتی غربیلک فرمان هم پره‌ها و دکمه‌های مربع‌تری دارد. برخی دکمه‌ها مثل نمونه‌های سمت چپ فرمان و اطراف شیفتر گیربکس از نسل قبلی گرفته شده‌اند اما دیگر قسمت‌های داشبورد آن‌قدر جدید هستند که کسی متوجه این قطعات قدیمی نخواهد شد. در تیپ‌های پایهٔ LE و SE صفحه آمپر دیجیتالی ۷ اینچی و نمایشگر لمسی ۸ اینچی ارائه می‌شود اما تیپ‌های XLE و XSE به نمونه‌های بزرگ‌تر ۱۲.۳ اینچی مجهز هستند.

پیشرانه

لیست پیشرانه‌های نسل قبلی کمری تنوع بالایی داشت و شامل موتورهای بنزینی و هیبریدی می‌شد. پیشرانهٔ پایه یک نمونهٔ ۲.۵ لیتری چهار سیلندر با ۲۰۶ اسب بخار قدرت و ۲۵۲ نیوتن متر گشتاور بود که با گیربکس هشت سرعتهٔ اتوماتیک ارائه می‌شد و امکان سفارش سامانهٔ چهارچرخ محرک هم وجود داشت. تویوتا همچنین یک پیشرانهٔ ۳.۵ لیتری V6 تنفس طبیعی را هم با ۳۰۱ اسب بخار قدرت و ۳۶۲ نیوتن متر گشتاور ارائه می‌کرد که به‌صورت استاندارد زیر کاپوت نسخهٔ TRD قرار می‌گرفت. علاوه بر این، یک نسخهٔ هیبریدی با پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری چهار سیلندر و دو موتور الکتریکی هم وجود داشت که ۲۰۸ اسب بخار قدرت را از طریق یک گیربکس CVT به چرخ‌های جلو انتقال می‌داد.

در نسل جدید اما باید با موتورهای چهار سیلندر و V6 بنزینی خداحافظی کنیم زیرا کمری حالا فقط در یک نسخهٔ هیبریدی با پیشرانهٔ ۲.۵ لیتری ارائه می‌شود. البته برای اولین بار، کمری هیبریدی به‌صورت چهارچرخ محرک هم قابل خریداری است. این خودرو در نسخهٔ محرک جلو ۲۲۵ اسب بخار قدرت دارد درحالی‌که در نسخهٔ چهارچرخ محرک، یک موتور الکتریکی سوم به محور عقب اضافه می‌شود و مجموع خروجی را به ۲۳۲ اسب بخار می‌رساند. تصمیم تویوتا برای ارائهٔ نسل جدید کمری صرفاً با پیشرانهٔ هیبریدی علاوه بر ساده‌سازی فرایند تولید، با تفکر شرکت رقیب یعنی هوندا در آکورد هم همخوانی دارد.